“Άνθρωποι και Ποντίκια” του Τζων Στάινμπεκ στον Τεχνοχώρο CARTEL – ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ …

Εγώ δεν είμαι ειδικός ή κριτικός ή δημοσιογράφος. Η γνώμη μου δεν επέχει θέση αυθεντίας ή κάποιο ρόλο θεσμικό. Και (μεταξύ μας) οι γνώμες των “ειδικών” δεν με συγκίνησαν ποτέ. Ακούω όμως τις γνώμες των φίλων μου. Κι αυτό κάνω τώρα κι εγώ για σας. Σας λέω τη γνώμη μου. Γράφω ό,τι μ’ αρέσει, ό,τι σκέφτομαι κι ό,τι προτείνω στους φίλους μου.

MΠΡΑΒΟ ΠΑΙΔΙΑ!!!

Εγώ δεν είμαι ειδικός ή κριτικός ή δημοσιογράφος. Η γνώμη μου δεν επέχει θέση αυθεντίας ή κάποιο ρόλο θεσμικό. Και (μεταξύ μας) οι γνώμες των “ειδικών” δεν με συγκίνησαν ποτέ.

Ακούω όμως τις γνώμες των φίλων μου. Κι αυτό κάνω τώρα κι εγώ για σας. Σας λέω τη γνώμη μου. Γράφω ό,τι μ’ αρέσει, ό,τι σκέφτομαι κι ό,τι προτείνω στους φίλους μου.

Είδα λοιπόν προχτές… Θέατρο. Θέατρο που λένε. Στον “Τεχνοχώρο Cartel”, το “Άνθρωποι και Ποντίκια”, του Τζων Στάινμπεκ.
Παραστάσεις: Παρασκευές, Σάββατα και Κυριακές : 21:15 Στον Τεχνοχώρο Cartel, Μικέλη 4 & Αγ. Άννης Βοτανικός. Στάση μετρό Ελαιώνας. Τηλέφωνο 693989 8258.

Θέλω λοιπόν να πω ΜΠΡΑΒΟ στην πολύ καλή διασκευή της Σοφίας Αδαμίδου, που έφερε το κλασσικό κείμενο στα μέτρα της σημερινής Ελλάδας με τρόπο εξαιρετικό.
Και ΜΠΡΑΒΟ στην ευρηματική και πρωτότυπη σκηνοθεσία του Βασίλη Μπισμπίκη.
(Κι επειδή δεν τους το είχα πει τότε, ΜΠΡΑΒΟ και στους δύο και για το κείμενο και για τη σκηνοθεσία του “ΑΡΗ”).

ΜΠΡΑΒΟ στα σκηνικά της Αλεξίας Θεοδωράκη, που θαρρείς κι έβαλε ένα θέατρο μέσα στο δρόμο και μέσα σ’ ένα μηχανουργείο κι όχι ανάποδα, το δρόμο και το μηχανουργείο μέσα στο θέατρο.

Μα πάνω από όλα θέλω να πώ ΜΠΡΑΒΟ στο Βασίλη Μπισμπίκη, ΜΠΡΑΒΟ στο Δημήτρη Δρόσο, ΜΠΡΑΒΟ στη Νικολέτα Κοτσαηλίδου, ΜΠΡΑΒΟ στο Στέλιο Τυριακίδη, ΜΠΡΑΒΟ στο Μάνο Καζαμία, ΜΠΡΑΒΟ στο Γιώργο Σιδέρη, ΜΠΡΑΒΟ στο Γιανμάζ Ερντάλ, ΜΠΡΑΒΟ στο Θάνο Περιστέρη, ΜΠΡΑΒΟ στην Αγγέλα Πατσέλη.

Σ’ όλους τους πολύ καλούς ηθοποιούς της παράστασης, που μας θύμισαν (μέσα σε μια παράσταση που σε προκαταλαμβάνει το κείμενο του έργου, που τόχεις διαβάσει και ο χώρος – σκηνοθεσία – σκηνικά που σε ξαφνιάζει στην αρχή), ποιος είναι ο βασικός παράγοντας μιας παράστασης. Αυτός ο παράγοντας που χωρίς αυτόν δε στέκεται καμιά παράσταση. Ηθοποιάρες λέμε…

Τους το είπα. Αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι μ’ άκουσαν καλά. Και δε γίνεται να μη τους το πω. ΜΠΡΑΒΟ.

Μάνος Δούκας

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: