Stay inside, but stay Metal
Το μόνο σίγουρο που έχει να μας διδάξει αυτή εδώ η ζωή είναι, ότι όποιος αγαπάει πονάει. Μία τέτοια περίπτωση είναι και αυτή των Nevermore.
Το μόνο σίγουρο, φίλες και φίλοι, που έχει να μας διδάξει αυτή εδώ η ζωή είναι, ότι όποιος αγαπάει πονάει.
Μία τέτοια περίπτωση είναι και αυτή των Nevermore. Ένα συγκρότημα που αγαπήθηκε ιδιαίτερα στην Ελλάδα. Ένα συγκρότημα που χάθηκε άδικα εν μέσω διαφωνιών, τσακωμών αλλά και σκιών γύρω από τη ζωή του Warrel Dane.
Ένας Warrel Dane που μας άφησε στις 13 Δεκεμβρίου του 2017 στα 56 του χρόνια από καρδιακή προσβολή, αφήνοντας πίσω τεράστια μουσική παρακαταθήκη με τους Sanctuary, τους
Τους Nevermore δεν πρόκανα να τους δω, αν και έρχονταν τακτικά Ελλάδα. Θέλετε λόγω οικονομικών, θέλετε λόγω συχνότητας που μου καλλιεργούσε εφησυχασμό και αναβλητικότητα, έμεινα με τα cd στο χέρι.
Σήμερα, λοιπόν, επανόρθωσα στο σπίτι. Βρήκα το Year of the Voyager μεταχειρισμένο από Γερμανία, έβαλα μία μπύρα και έκατσα απέναντι από την οθόνη. Πάμε.
Το ημερολόγιο δείχνει 11 Οκτωβρίου 2006 και βρισκόμαστε στο Bochum της Γερμανίας. Κλειστός χώρος, όπως αρμόζει στον ήχο των Nevermore. Εκείνη την εποχή θεωρώ ότι το συγκρότημα βρισκόταν στα καλύτερά του, περιοδεύοντας για τον πετυχημένο δίσκο “This Godless Endeavor”.
Εκτός του Warrel στη φωνή, έχουμε μία επιβλητική τετράδα από τους Jeff Loomis στην κιθάρα, Jim Sheppard στο μπάσο και Van Williams στα drums. Για τις ανάγκες της περιοδείας το σχήμα πλαισιώνει στη δεύτερη κιθάρα το κιθαριστικό τέρας Chris Broderick.
H διάρκεια του dvd αγγίζει τις 2 ώρες, μαζί με intro και outro. Το
Κορυφαίες στιγμές για μένα είναι τα “Enemies of reality”, “The River Dragon has Come”, “The Voyager”και “Inside Four Walls”. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα υπόλοιπα τραγούδια δεν αποδίδονται άψογα.
Τα κιθαριστικά σημεία, ρυθμικά και solo αγγίζουν την τελειότητα. Οι ερμηνείες του Warrer είναι συγκλονιστικές, δίνοντας τον καλύτερό του εαυτό. Αν κάτι μπορεί να χαρακτηρίσει όλα τα μέλη της μπάντας είναι η ενέργεια με την οποία αποδίδονται τα τραγούδια.
Το κοινό συμμετέχει με το απαραίτητο ξύλο και συνεχόμενο τραγούδι και ο σκηνοθέτης μάς δίνει καλή εικόνα για το τι συμβαίνει πάνω και κάτω από τη σκηνή.
Για να το κλείσουμε, είναι μία πολύ καλή επιλογή για να καταλάβει όποιος δεν τους έχει δει live για το τι σχήμα ήταν οι Nevermore και να έρθει σε επαφή με το σύνολο της δισκογραφίας τους, αλλά και για αυτούς που τους έχουν δει να ξαναζήσουν έστω και “κονσέρβα” την καλύτερη φάση τους γκρουπ.
Να διαπιστώσει δηλαδή κάποιος, ότι πρόκειται για μία από τις κορυφαίες μπάντες των 2000s που άξιζε πολύ περισσότερα από όσα εισέπραξε. Γιατί εκτός από το μουσικό κομμάτι, μας είπε ιστορίες πόνου, απώλειας, μίλησε για κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα χωρίς υπεκφυγές και υπονοούμενα.
Νομίζω ότι το dvd δεν κυκλοφορεί πλέον ευρέως, αλλά με λίγο καλό ψάξιμο μπορείτε να το βρείτε σε καλή τιμή.
There is no stronger drug than reality
