Stay home stay metal #2 – Alive in Athens
Το μεταλλικό “Πολυτεχνείο”. Έβαλε κάτω στις πωλήσεις πολλά μεγάλα ονόματα της ντόπιας μουσικής βιομηχανίας, και όμως δεν το μνημονεύει κανένας σε κανένα αφιέρωμα. Φοίβο, πονάς ακόμα; Πώς σε πετσοκόψαμε έτσι οι μαλλιάδες;
Alive in Athens
Το μεταλλικό “Πολυτεχνείο”. Όλοι έχουμε ένα φίλο που το 1999 άκουγε Ημισκούμπρια αλλά καυχιέται ότι ήταν στο συγκεκριμένο live. Εγώ δεν ήμουν εκεί. Ήμουν 12.
Ο live δίσκος θρύλος. Το μοναδικό metal album με την ελληνική σημαία να κυματίζει. Έβαλε κάτω στις πωλήσεις πολλά μεγάλα ονόματα της ντόπιας μουσικής βιομηχανίας, και όμως δεν το μνημονεύει κανένας σε κανένα αφιέρωμα. Φοίβο, πονάς ακόμα; Πώς σε πετσοκόψαμε έτσι οι μαλλιάδες;
Οι Iced Earth είναι αναμφισβήτητα στην καλύτερη φάση της καριέρας τους, έχοντας κυκλοφορήσει το “Something Wicked this Way Comes”. Έρχονται Αθήνα για δύο βραδιές back to back στο Ρόδον, ηχογραφούν και βιντεοσκοπούν και το αποτέλεσμα καταγράφεται στα must του κάθε metal οπαδού. Κυκλοφόρησε σε 3 cds και 1 DvD, που το βρήκα με αρκετό κόπο σε normal τιμή. Επανακυκλοφόρησε σε επετειακή έκδοση για τα 20 χρόνια τον περασμένο Δεκέμβρη.
Πάμε τώρα και στο live. Πραγματικός οδοστρωτήρας. Άψογες εκτελέσεις, συγκλονιστική ερμηνεία του Matt Barlow, σκηνικό λιτό, μαζί με λίγα εφέ και έμφαση στην εμφάνιση και το μουσικό κομμάτι. Το ελληνικό κοινό χτίζει τη δική του φήμη, με τις φωνές στο κλαμπ να καλύπτουν το συγκρότημα. Το επιστέγασμα του διαχρονικού έρωτα του Έλληνα μεταλλά με τους Iced Earth.
Ενδεικτικά το setlist:
Burning Times
The Hunter
Vengeance is Mine
Dante’s Inferno
Holy Martyr
Angels Holocaust
Stormrider
Prophecy
The Coming Curse
Τι έκαναν μετά; Ο Barlow έφυγε μετά την 11η Σεπτεμβρίου να γίνει μπάτσος να πατάξει το κακό. Το μικρόφωνο πήρε ο Tim Ripper Owens, ο οποίος είναι ίσως ο πιο γκαντέμης τραγουδιστής του κόσμου. Η απίστευτη φωνή που έχει δεν τον βοήθησε ούτε εδώ να πετύχει. Από τότε, αν και βγήκαν αξιοπρεπείς κυκλοφορίες, θεωρώ προσωπικά ότι το γκρουπ έχασε την ορμή που είχε. Ο Matt γύρισε πίσω μετά λίγα χρόνια, όμως ήταν σαν την επιστροφή του Μιραλάς στον Ολυμπιακό. Ή την τρίτη επιστροφή του Μπάγεβιτς στην ΑΕΚ. Ο Schaffer κρατάει ζωντανή την μπάντα, μας σκοτίζει τακτικά για το πόσο Αμερικανός είναι, ο χρόνος όμως δεν γυρίζει πίσω.
Σας αγαπάμε, αλλά δεν θα παντρευτούμε κιόλας. Κρατάμε το DvD ως ένα κειμήλιο – μία βιντεοκασέτα από τα μεταλλικά μας βαφτίσια.
