Retro – Μονόλογος (νέο κομμάτι)

Ένα χρόνο μετά οι Rebellion Connexion σπάνε τη σιωπή τους, με ένα καινούριο κομμάτι του Retro.

Πριν από ένα χρόνο ακριβώς είχε βγει το τελευταίο κομμάτι των Rebellion Connexion. Χτες, οι RC έσπασαν τη σιωπή τους με ένα καινούριο κομμάτι του Retro, που μπορείτε να ακούσετε στο παρακάτω βίντεο.

Retro – Μονόλογος | Monologos
Στίχοι | Ερμηνεία: Retro
Produced | Mixed by Constantine Numberless

Όσα με χαρακτηρίζουνε, δεν τα παρατώ
εμμονές και τα κολλήματα μου εγώ τα αγαπώ
ανοίξτε ένα μικρόφωνο και αφήστε να τα πω
ανάγκη να μοιράζομαι ότι έχω στο μυαλό
αρχίσαμε απ’ το πάτο ακόμα εδώ-ναι
στο πάτο βρίσκεις κόσμο ειλικρινή κ αγνό-και
ωστόσο πια πιο πολύ μετρά το καθετί
όσα δε φέρνει ο χρόνος λεν τα φέρνει μια στιγμή
έχω άσχημη διαπίστωση-με λαμβάνεις;
όσο μεγαλώνεις φίλους χάνεις, πάρα κάνεις
εκτός από Τετάρτες γενικά είμαι εντάξει
φλερτάρει η κατάθλιψη μα δεν της έχω κάτσει
είμαι μια μηχανή παραγωγής υπεραξίας
εις γνώσιν μου αλλά αυτό είναι άνευ σημασίας
άμα στο αναλύσω πάει γαμήθηκε ο Δίας
όχι αυτός του Σώρα ούτε της αστυνομίας
της Βοιωτίας κάτοικος 50 τα εκατό
όλη αυτή η φάση μου θυμίζει το στρατό
όταν απολύθηκα μου είπαν καλός πολίτης
τιμή μου θα ήταν να ‘μουνα του ΔΣΕ οπλίτης
δε ντρέπομαι για σκέψεις που ‘χω κάνει στην καμία
είμαι οι επιλογές μου και εδώ μπαίνει τελεία
σε βρήκε η ανασφάλεια όταν σ άφησε εκείνη
μουδιάσανε τα άκρα σου σαν να ‘πιες αλανίνη
αγάπησα τον πόνο, σε ό,τι μ’ αφορά
όλες μου οι αρθρώσεις να μυρίζουν καμφορά
όμως μη σε ζαλίζω άλλο με τα δικά μου
κεφάλια πάνω-κάτω σαν τα ψυχολογικά μου
όλα θ αλλάξουνε στο ‘παμε και το εννοούμε
όμως αυτοί που στο ‘παν από μόνοι δεν αρκούνε
χρειάζεται να μπούνε στη μάχη αυτή εργάτες
οι φυσικοί τους σύμμαχοι μαζί και μετανάστες
σκέφτομαι σαν παιδί που παίζει έξω στην αλάνα
μυρίζω το εφηβικό μου πνεύμα, νιρβάνα
είναι κάτι Κυριακές που ξυπνάω αγχωμένος
ψάχνω να τσακωθώ, αλλά κανείς διατεθειμένος
στα χρόνια της υπομονής δε θα μας θυμήθηκε κανείς
χρωστάμε λέει τόσα δις συνένοχοι όλοι εμείς
μας πείσανε ότι φταίμε και σ αυτό ‘χουν ένα δίκιο
δε σηκώνουμε μπόι να τους πνίξουμε στον ίσκιο μας
να θες το καλύτερο δεν είναι απληστία
αγάπη για ζωή είναι η πιο ψηλή αξία
οργανωμένη αλληλεγγύη όχι άλλη φιλανθρωπία
του φασίστα τα συσσίτια ντροπή και αηδία
την ασφαλή μου ζώνη απόψε θα εκθέσω
ολόγυμνος κι ας είναι απ’ τα μάτια σου να πέσω

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: