Μιχάλης Κάτσαρης – Ιουδήθ (unplugged)

Ήμουν πάντοτε, παντού, το καθρέφτισμα
του μεγάλου χορηγού της ελπίδας.

Η Ιουδήθ ήταν μία όμορφη χήρα από την Βαιτυλούα. Τον 4ο αιώνα π.Χ, ο Ολοφέρνης, που ήταν στρατηγός του Ναβουχοδονόσορα, πολιορκούσε τη Βαιτυλούα με 170.000 στρατιώτες και 12.000 ιππείς. Η Ιουδήθ αφού φόρεσε τα πολυτιμότερα κοσμήματά της και τα ομορφότερα ρούχα της, πήγε στο στρατόπεδο του Ολοφέρνη. Λέγοντας πως είναι ιέρεια, εισήλθε στο στρατόπεδο και υποσχέθηκε πως θα αποκάλυπτε στον Ολοφέρνη τη λύση για την κατάληψη της πόλης. Κατά την διάρκεια της συνομιλίας τους τον αποπλανεί. Εκείνος γεμάτος πόθο για αυτήν, την καλεί στην κάμαρα του. Με την βοήθεια της υπηρέτριάς της, τον αποκεφαλίζει.

– Αυτό που τραγουδάω αποκλίνει ελαφρώς από τους στίχους, λόγω της κακιάς συνήθειας να το τραγουδάω λανθασμένα, που κρατάει από τις ημέρες που παίζαμε ακόμη μπροστά σε κόσμο.

Ιουδήθ

Στίχοι – Μουσική – Ερμηνεία: Μιχάλης Κάτσαρης

«Σ’ αυτό το διεφθαρμένο βασίλειο
των αιματοβαμμένων εθίμων,
θα σ’ ήθελα πολύ για γυναίκα μου,
μα όλο με κουρέλια με ντύνουν.
Το χιόνι αποκοιμίζει τ’ απόγευμα
– το χιόνι και ο είρωνας ήλιος.
Κοπιάζουνε κι οι σκύλοι του μάγειρα!
Για κάποιον απ’ αυτούς ήμουν φίλος.
Στην κοιλάδα των παιδιών που περίσσεψαν
ας υπήρχε μια γωνιά και για σένα,
να το βλεπες Ιουδήθ που ‘σαι ανάδοχη,
πώς δικάζεται μια ανάδρομη γέννα.
Ήμουν πάντοτε, παντού, το καθρέφτισμα
του μεγάλου χορηγού της ελπίδας.
Και χωρίς να μαθευτεί πως πληγώθηκα
απ’ τη στέψη μιας φτηνής μοιχαλίδας!
Κάποια μέρα στ’ αφρισμένο προαύλιο,
που θα τρίζουν οι δοκοί του θανάτου,
μπορεί να ερωτευτούμε κατάματα.
Στη σκιά του νεκρικού περιπάτου».

Φλώρινα, Σεπτέμβριος 2018

FB Page: https://bit.ly/ΜΚάτσαρης
Βίντεο: Μαίρη Κωτσοπούλου

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: