Σα χέλια γλοιώδικα… – Ο Μικρούτσικος, το ΚΚΕ και οι ενοχλημένοι

Πολλοί έκαναν τον κομμουνισμό εμπόρευμα, για να αναρριχηθούν και να τον ξεφορτωθούν την κατάλληλη στιγμή. Αυτούς μπορεί να τους βρει κανείς σε κυβερνητικά πόστα κι αλλού, όχι όμως δίπλα στους κομμουνιστές.

Όταν ανεβάζαμε ένα απόσπασμα από την πολύ ζωντανή κι ενδιαφέρουσα συνέντευξη που έδωσε ο Θ. Μικρούτσικος στην Εφημερίδα των Συντακτών, φανταζόμασταν πως μπορεί να ενοχλούσε κάποιους, όχι όμως ότι θα είχαμε τόσες συντονισμένες αντιδράσεις και τη μαζική αντικομμουνιστική αλλεργία που προκάλεσαν πέντε σωστές κουβέντες του συνθέτη. Παραθέτουμε ένα μικρό δείγμα από το τουίτερ, με τον κατάλληλο σχολιασμό.

 

Αυτός μας λέει βασικά πως το ΚΚΕ είχε σωστές θέσεις το 1917, που δεν υπήρχε καν -ιδρύθηκε ένα χρόνο αργότερα στον Πειραιά. Είναι εντελώς βέβαιο πως και τότε θα έβρισκε κάτι που θα του βρωμούσε για τους κομμουνιστές -που θέλουν να μας πάρουν τη χώρα, τις γυναίκες και την ιδιοκτησία μας- αλλά μας το πλασάρει δήθεν ως συγκεκριμένη ανάλυση της κατάστασης, για να εντυπωσιαστούμε από το “επιχείρημα”.

 


Αυτός φαίνεται ανίατη περίπτωση. Κι ήταν ένα βήμα από το να συνδέσει τον καρκίνο του Μικρούτσικου με το ΚΚΕ και το Τσέρνομπιλ, αλλά μας άφησε με την όρεξη. Κρίμα…

 


Να και κάτι που θα συμφωνήσουμε. Πολλοί έκαναν τον κομμουνισμό εμπόρευμα, γιατί πουλούσε, και τον πέταξαν αμέσως μόλις κατάλαβαν πως έπαψε να χρησιμεύει για την προώθησή τους. Αυτό που δε μας εξηγεί ο Ευρωπαίος πολίτης είναι γιατί κάποιος που εμπορεύεται τον κομμουνισμό να συμπορευτεί με το ΚΚΕ και τι ακριβώς θα κέρδιζε από ένα κόμμα που δε βρίσκεται στην εξουσία και τι ανάγκη έχει ο Μικρούτσικος από το χρηματικό κέρδος…

 


Υπάρχει ένας πολύ καλός τρόπος να το τιμωρήσετε. Ψηφίστε το, κάντε το κυβέρνηση και αναγκάστε το να κάνει πράξη αυτά που λέει. Γίνετε αδυσώπητη μαζί του…

 

Αυτά μας λέει ο Δήμος Ψήφισμας. Που θεωρεί ως κορυφαία, κρίσιμη στιγμή τις πλατείες και το δημοψήφισμα -όπως φαίνεται από το ψευδώνυμό του. Αυτός ήταν στους δρόμους κι από εκεί προφανώς είδε τους κομμουνιστές αραγμένους στον Περισσό.

Συναντάμε επίσης μια “Ελληνίδα Λύκαινα”, και -σε άλλα τιτιβίσματα- ένα ορφανό της χούντας, που νοσταλγεί το οικονομικό της θαύμα και τα ανοιχτά παράθυρα. Αλλά αυτός μπορεί να είδε φως και να μπήκε λόγω της ανάρτησης που απομυθοποιούσε τον ήρωά του, το δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλο.

Προφανώς και δεν πέφτουμε απ’ τα σύννεφα, με τη σαπίλα που κυκλοφορεί ελεύθερη στο διαδίκτυο. Επειδή όμως υπάρχει η τακτική “πες-πες, κάτι θα μείνει”, ας σημειώσουμε για τους διάφορους καλοθελητές το εξής. Ο συνθέτης Θάνος Μικρούτσικος δεν είναι υπεράνω πολιτικής κριτικής για τη διαδρομή του. Όταν λέει κάτι όμως, οφείλουμε να τον κρίνουμε για αυτό ακριβώς που λέει -όχι από τον τίτλο μιας συνέντευξης ή για αυτά που φανταζόμαστε.

Λέει λοιπόν πως ουδέποτε μετά τη διαγραφή του στράφηκε ενάντια στο κόμμα του (αυτή η στάση είναι διαχρονική κι όχι των τελευταίων ετών). Πως οι συναυλίες που έδωσε κι ιδίως αυτή στο Γαλάτσι ήταν από τις καλύτερες στιγμές της ζωής του και πως την άλλη μέρα που ξύπνησε, ένιωθε σα να μην έχει καρκίνο. Πως το ΚΚΕ έχει τις πιο σωστές θέσεις σήμερα -χωρίς να το αγιοποιεί, ούτε και να ταυτίζεται προφανώς μαζί του. Και πως είναι πολύ σημαντικό στις μέρες μας να κρατάει κανείς τις θέσεις του, σε αντίθεση με τη σημερινή κυβέρνηση, όπου ο χαρακτηρισμός “αριστερή” θυμίζει πλέον ανέκδοτο.

Καταλαβαίνουμε πως αυτά μπορεί να ενοχλούν κάποιους. Αλλά αν θέλουν να τα αντικρούσουν, χρειάζονται μερικά επιχειρήματα πέρα από τις τουιτερικές εξυπνάδες.

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: