Πόνος και λύσσα ενάντια στις διαδηλώσεις – Ομοβροντία ΣΚΑΪ, Κυρανάκη και Μπογδάνου ενάντια στο συλλαλητήριο

Ο πόνος τους ενάντια στις διαδηλώσεις έρχεται να κουμπώσει με τον πόνο τους για τις επιχειρήσεις και το κέρδος τους.

Την ώρα που φοιτητές, εκπαιδευτικοί και μαθητές έκαναν κουρελόχαρτο την αυταρχική απαγόρευση συγκεντρώσεων άνω των 100 ατόμων, σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, ο “κόσμος των αρίστων” έδειχνε την αλλεργία του στις διαδηλώσεις και τις επιλεκτικές του ευαισθησίες.

Το κανάλι του ΣΚΑΪ, στην πρωτοπορία της αντίδρασης για πολλοστή φορά, άρχισε από την πρώτη στιγμή το γνωστό τροπάριο της “κορονο-διαδήλωσης”, όπως ακριβώς και στη μεγάλη αντιφασιστική συγκέντρωση του Οκτώβρη έξω από το εφετείο, στη δίκη της Χρυσής Αυγής. Τι και αν έχει ομολογήσει -σε άλλα συμφραζόμενα- ο υπουργός ΠροΠο ότι ο ιός δε μεταδίδεται μαζικά σε εξωτερικούς χώρους… Για τον ΣΚΑΪ και την υπεύθυνη κυβερνο-ενημέρωση που μας προσφέρει, αυτά είναι ψιλά γράμματα. Εξάλλου το μόνο “απίστευτο”, είναι η λύσσα με το οποίο ο ανεπίσημος κυβερνητικός σταθμός καταφέρεται εναντίον οποιουδήποτε διαμαρτύρεται για τη ζωή και τα δικαιώματά του.

Και αν το κανάλι του Φαλήρου χτίζει την υπερασπιστική γραμμή της κυβέρνησης για το επόμενο διάστημα, που αναμένεται κατακόρυφη αύξηση των κρουσμάτων μετά το άνοιγμα των καταστημάτων για τις εκπτώσεις, κάποια στελέχη της κυβέρνησης έχουν ως βασικό καημό και γνώμονα ακριβώς αυτό το τελευταίο.

Ο Μπογδάνος που έχει πρωταγωνιστήσει σε μια σειρά κοινοβουλευτικές ερωτήσεις, που εγκαλούσαν τον Χρυσοχοΐδη γιατί δεν προχώρησε σε συλλήψεις διαδηλωτών, συνδικαλιστών κτλ, χαρακτηρίζει αυτή τη φορά “αντικοινωνικούς” τους διαδηλωτές που “βγήκαν παγανιά…” και αναρωτιέται ουσιαστικά γιατί κλείνουν οι επιχειρήσεις, τα καταστήματα, η εστίαση και οι εκκλησίες. Ερώτημα βέβαια, που δεν μπορεί παρά να έχει ως μοναδικό παραλήπτη την κυβέρνηση που στηρίζει, με τα αλλοπρόσαλλα “μπρος – πίσω” ημίμετρα, συνοδευόμενα από μπόλικη καταστολή με δήθεν υγειονομικό πρόσημο, που αφήνουν άθικτους τους πραγματικούς πυρήνες διασποράς, σύμφωνα με όλες τις διεθνείς έρευνες, δηλαδή πρωτίστως τα ΜΜΜ και τους χώρους εργασίας. Τουλάχιστον, ο Μπογδάνος αυτή τη φορά “αυτοσυγκρατήθηκε για τα δεδομένα του” και δεν κατηγόρησε τους φοιτητές ότι “σκοτώνουν τον παππού και τη γιαγιά”, όπως είχε κάνει ενάντια στο ΚΚΕ για το Πολυτεχνείο πριν δυο μήνες.

Την ίδια ανησυχία εκφράζει με ακόμα πιο καθαρό τρόπο ο Κυρανάκης. Αρχικά μιλάει για “ανομία”, “ασυδοσία της αριστεράς κτλ”, χωρίς να μας εξηγεί με ποιο κριτήριο εντάσσει στην Αριστερά φοιτητικούς συλλόγους και συνδικαλιστικές ενώσεις των εκπαιδευτικών. Μάλλον ο Κυρανάκης δεν μπορεί να ξεχωρίσει τη συνδικαλιστική από την κομματική οργάνωση, ως αποτέλεσμα πιθανότατα της συμβολής του στη δόμηση βιογραφικών της νέας γενιάς. Για να περάσει σύντομα στο ψητό, που για αυτόν και την παράταξή του δεν είναι άλλο από το άνοιγμα των επιχειρήσεων -που ούτως ή άλλως η μεγάλη τους πλειοψηφία δεν έκλεισε ούτε μια μέρα, κατά τη διάρκεια της πανδημίας.

Ο πόνος τους ενάντια στις διαδηλώσεις έρχεται να κουμπώσει με τον πόνο τους για τις επιχειρήσεις και το κέρδος τους. Και η σημερινή τους στάση δεν είναι απλώς μια “διαχείριση της ήττας”, αλλά προετοιμάζει τη λυσσασμένη αντεπίθεσή τους για τον επόμενο γύρο.

Υγ: λείπει ο Βουλαρίνος από τη Σαρακοστή;
Ασφαλώς και όχι. Κάνουμε την αυτοκριτική μας που δεν τον βάλαμε εξ αρχής στο πλαίσιο…

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: