«Και πήγαιναν όλα τόσο καλά…»: Η …κανονικότητα των δανείων

Αν κάτι έχει καταστραφεί ανεπανόρθωτα, αυτό είναι σίγουρα το παραμύθι της κανονικότητας. Εμείς να ετοιμαζόμαστε να φέρουμε την κανονικότητα του σοσιαλισμού, ξεπληρώνοντας επιτέλους όλα αυτά τα δάνεια εμπειρίας που έχουμε πάρει από τους αγώνες της εργατικής τάξης όλων των χωρών.

Αν κάτι έχει καταστραφεί ανεπανόρθωτα, αυτό είναι σίγουρα το παραμύθι της κανονικότητας. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είχε επενδύσει πολύ σε αυτό για να «ψήσει» το πόπολο να δεχτεί ένα νέο κύμα επέλασης στο επίπεδο διαβίωσης, τα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια. Η «δεξιά παρένθεση» φαίνεται να κλείνει πολύ άδοξα με ένα επικείμενο θερμό επεισόδιο που θα διεξαχθεί κεκλεισμένων των θυρών και με τα τηλεοπτικά δικαιώματα να είναι τα μόνα που διασώζονται στο χρηματιστήριο (όλων των) αξιών. Τέλος πάντων, αυτά τα ξέρετε.

Μπορεί κάθε καινούρια είδηση να είναι και μια ακόμη χαριστική βολή στο άψυχο κουφάρι της «κανονικότητας» του καπιταλισμού·

μπορεί κάθε σκάλισμα της πραγματικότητας να ξερνάει και νέα μπόχα από τη σήψη αυτού του βάρβαρου συστήματος·

μπορεί ο επίλογος της πολιτικής πρότασης της πρώτης μεταπολιτευτικής κυβέρνησης που θύμιζε τόσο πολύ την χούντα να γράφεται με πραγματικά ειρωνικό και – τολμώ να πω – χαριτωμένο τρόπο, όπως με το κλείσιμο των συνόρων από την Αλβανία·

μπορεί τελικά να μην μας κόλλησαν αρρώστιες οι «βρωμιάρηδες» αλλόθρησκοι που ήρθαν να «αλλοιώσουν τον πολιτισμό μας», αντίθετα αυτοί να κινδυνεύουν να κολλήσουν τον ιό από την πολιτισμένη δύση και τους άγιους τόπους,

όμως πάντα υπάρχει ένα σερνάμενο φίδι να μας γλείφει στο αυτί ένα νέο άλλοθι για να μας κρατάει, όχι απλώς κλεισμένους στο σπίτι, όπως πρέπει να μείνουμε αυτήν την περίοδο, αλλά φυλακισμένους στο μονόδρομο του συστήματος της εκμετάλλευσης.

«Όλα πήγαιναν τόσο καλά…» «Πάνω που κάναμε μια (σοβαρή) προσπάθεια να ορθοποδήσουμε…»

Θα παρακάμψω την ύπουλη αταξική προσέγγιση του θέματος, λες και αν ανέβαινε το ΑΕΠ θα ανέβαινε κι ο μισθός του εργάτη, ή αν έπεφτε η ανεργία δεν θα γινόταν επειδή μοιράστηκε η δουλειά (και η φτώχεια) σε δύο. Το θέμα μας εδώ είναι ότι ούτε αυτό δεν συνέβαινε. Δηλαδή, δεν ανέβαινε το ΑΕΠ και δεν έπεφτε η ανεργία μέχρι τώρα. Σε προηγούμενο σημείωμα είχαμε αναφερθεί στα δάνεια των τραπεζών και πώς αυτά μπορεί να είναι δείκτης ανάκαμψης της οικονομίας. Γράφαμε τότε ότι «ο δείκτης των Δανείων είναι ένας χονδροειδής μεν, αλλά αρκετά ξεκάθαρος, λόγω της απλότητάς του, δείκτης της φάσης του οικονομικού κύκλου. Με απλά λόγια, αν έρθει «ανάπτυξη», αν πάρει μπροστά η καπιταλιστική μηχανή και ξεκινήσει πάλι η διευρυμένη αναπαραγωγή του κεφαλαίου, θα ξεκινήσει και η ανταλλαγή Δανειακού Κεφαλαίου με Χρηματικό Κεφάλαιο – θα το πάρουμε και έτσι χαμπάρι, έστω και με μια καθυστέρηση.»

Για να δούμε, λοιπόν: τι έχει γίνει δύο χρόνια μετά;

Για να βρούμε επικαιροποιημένα στοιχεία, που φτάνουν μέχρι και το Γενάρη του 2020, χρειάστηκε να ψάξουμε στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Περίεργο, θα πει κανείς, τα αντίστοιχα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας να φτάνουν μέχρι το 3ο τρίμηνο του 2019 (πριν τις εκλογές δηλαδή). Και γίνεται ακόμα πιο περίεργο, αν αναλογιστεί κανείς ότι η ΕΚΤ παίρνει τα στοιχεία της από της Τράπεζα της Ελλάδος. Ας είναι, μάλλον οι ξένοι πρέπει να τα μαθαίνουν πρώτοι, ενώ ο λαός της Ελλάδας αποδεδειγμένα μπορεί να περιμένει. Είτε από αδιαφορία, είτε από κουτοπονηριά, είτε κι από τα δυο μαζί, γεγονός παραμένει ότι μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, η Τράπεζα της Ελλάδος δεν είχε επικαιροποιήσει για μήνες ολόκληρους τις λογιστικές καταστάσεις των τραπεζών, περιλαμβάνοντας την περίοδο διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, ενώ αποδεδειγμένα διαθέτει αυτά τα στοιχεία, τα οποία μάλιστα έχει αποστείλει στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Τουλάχιστον οι ξένοι έχουν την καλοσύνη να δημοσιεύουν αυτά τα στοιχεία.

Το διάγραμμα που ακολουθεί είναι το ίδιο με εκείνο που είχαμε δημοσιεύσει πριν δύο χρόνια, μόνο που είναι επικαιροποιημένο.

Όπως βλέπετε, η μηχανή δεν πήρε ποτέ μπροστά. Εδώ και δέκα χρόνια χάνει λάδια. Μια πολύ μικρή σταθεροποίηση επήλθε μόνο τη στιγμή της «ακυβερνησίας» και της «πολιτικής αστάθειας», δηλαδή λίγο πριν τις εκλογές. Με την ανάδειξη της νέας αυτοδύναμης Νέας Δημοκρατίας συνέχισε ακάθεκτη την πτωτική πορεία της. Για να το δείτε λίγο καλύτερα αυτό, κάνουμε μεγέθυνση στο διάγραμμα, παίρνοντας μόνο τον τελευταίο χρόνο.

Η συνεχιζόμενη πτώση των δανείων προς επιχειρήσεις (πλην τραπεζών) και νοικοκυριά (όχι προς το κράτος, ή μεταξύ των τραπεζών) είναι αδιάψευστος μάρτυρας της παγωμάρας στην αγορά. Ακριβέστερα, για την αγορά δεν υπάρχει άλλη «κανονικότητα» από την παγωμάρα. Μόνο που δεν έγινε καμιά επιστροφή σε αυτήν, αλλά απλή συνέχεια. Φυσικά και η κατάσταση θα επιδεινωθεί το επόμενο διάστημα, ακριβώς επειδή υπήρχαν οι προϋποθέσεις. Η οικονομία καταρρέει επειδή συντηρούταν στην ύφεση με ενέσεις κερδοφορίας στους καπιταλιστές και με ένταση της εκμετάλλευσης. Η πώληση των κόκκινων δανείων δεν έφερε καμιά ανάκαμψη στα δάνεια προς την «υγιή επιχειρηματικότητα» γιατί τέτοια δεν υπήρχε. Άλλωστε, αν υπήρχε «υγιής επιχειρηματικότητα», γιατί να μην μπορούσε να χρηματοδοτηθεί ούτως ή άλλως; Όπως γράφαμε, επί ΣΥΡΙΖΑ θυμίζω, και στο προηγούμενο σχετικό σημείωμα:

«πρέπει «να τσουλήσει το πράγμα» πρώτα, και να τσουλήσει με επιτυχία, όλο το δρόμο, για ν’ αποφασίσει η τράπεζα να το χρηματοδοτήσει. Αυτή είναι η ορθολογική αντιμετώπιση των πραγμάτων, με βάση τη λογική αυτού του συστήματος, και δεν έχει να κάνει με επιτροπείες, ιδιώτες μάνατζερ στις τράπεζες κλπ. Είναι η αυθόρμητη επιχειρηματική συμπεριφορά, με βάση την ελεύθερη αγορά, και είναι απολύτως υγιής. Μάλιστα, για να γίνω όσο πιο προκλητικός γίνεται, είναι παράδειγμα υγιούς επιχειρηματικότητας!»

Οι μέρες που θα περάσουμε αποκλεισμένοι (αναφέρομαι στους σώφρονες) μπορούν να λειτουργήσουν θετικά αν αναλογιστούμε πώς θα βγάλουμε στο προσκήνιο της σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και πώς θα παλέψουμε για μια κανονικότητα που να αξίζει σε κάθε άνθρωπο του 21ου αιώνα, όχι σε αγρίμια κυνηγημένα από τη φτώχεια, τους πολέμους, τις αρρώστιες και το φασισμό. Οι αστοί και οι κονδυλοφόροι τους ετοιμάζουν φούμαρα περί «αβεβαιότητας, της νέας κανονικότητας», λόγω κορωνοϊού, προσφύγων, κακοκαιρίας, θελήματος θεού και …Αλβανίας. Εμείς να ετοιμαζόμαστε να φέρουμε την κανονικότητα του σοσιαλισμού, ξεπληρώνοντας επιτέλους όλα αυτά τα δάνεια εμπειρίας που έχουμε πάρει από τους αγώνες της εργατικής τάξης όλων των χωρών.

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Notice: Only variables should be assigned by reference in /srv/katiousa/pub_dir/wp-content/themes/katiousa_theme/comments.php on line 6


Notice: Only variables should be passed by reference in /srv/katiousa/pub_dir/wp-content/themes/katiousa_theme/functions.php on line 38

Notice: Only variables should be assigned by reference in /srv/katiousa/pub_dir/wp-content/themes/katiousa_theme/functions.php on line 38
1 Σχόλιο

  • Ο/Η kyr Pantelis λέει:

    από μία χοντρική ματιά και με δεδομένο πως το 2016 τα NPLs(κόκκινα δάνεια) ήταν στο 40% νομίζω πως μόνο “χονδροειδής μεν, αλλά αρκετά ξεκάθαρος,” ΔΕΝ είναι ο δείκτης των Δανείων.
    Σίγουρα είναι πιο σύνθετος αφού έχει μέσα τα μη εξυπηρετούμενα (κόκκινα) δάνεια αλλά και τις υπερεκθέσεις(;)(NPEs) όπου οι τελευταίες είχαν και τα μικρότερα καλύμματα.
    Νομίζω πως η σχέση δανείων με ΑΕΠ θα έδειχνε μία εικόνα όπου οι τράπεζες λόγω χαμηλών επιτοκίων φούσκωσαν τους λογαριασμούς δανείων στο θεό την πρώτη δεκαετία. Από κει μόνο να πέσουν μπορούν και μάλιστα πρέπει(!) σε ύψος πολύ χαμηλότερο από του 2007 που βρίσκονται σήμερα. Νομίζω. Εκτός αν κάποιος πιστεύει πως το ’07 τα δάνεια ήταν σε λογικά πλαίσια.

    Πάντως τα διαγράμματα δείχνουν ξεκάθαρα πως η τραπεζική φούσκα στην Ελλάδα, που σιγομουρμουριόταν τις καλές μέρες της πρώτης δεκαετίας ως “δύο ή τρεις το πολύ τράπεζες αντέχει η Ελλάδα”, μέχρι την σημερινή κατάσταση που δεν έχουν ξεκαθαρίσει από τα “κακά δάνεια” τους ισολογισμούς τους, ειναι ΧΟΝΤΡΗ και έτοιμη να σπάσει.

    Ποια καπιταλιστική οικονομία και πια ανάκαμψη όταν δεν υπάρχουν τράπεζες;

    ΥΓ. Είναι κοινό μυστικό πως οι σταθερές και αυξανόμενες αντικειμενικές αξίες ακινήτων, όπως και η μη διενέργεια πλειστηριασμών ακινήτων με ρυθμούς Ισπανίας για παράδειγμα, βόλεψαν τις τράπεζες και για τα καλύμματα των δανείων και με τις αγορές ακινήτων ώστε να φτιάξουν ισολογισμούς παγίων. Φυσικά και έγιναν κατά εντολή τους αυτές οι πολιτικές και για όφελός τους με την ελπίδα της ανάκαμψης ώστε να πουλήσουν κάποτε τα σαπάκια που έχουν κάτω από το χαλί τους. Με εξωγενή παράγοντα τον κορονοιό να παίζει το ρόλο του T σε swot ανάλυση η ερώτηση “υπάρχουν τράπεζες στην Ελλάδα;” γίνεται ρητορική. Νομίζω.

    ΥΓ2 για να μην αδικήσω και τον Μητσοτάκη(από χέρι χαμένος), πριν τον κορονοιό τα Threats ήταν περισσότερα: Καθίζηση Τουρισμού από μύριες άλλες αιτίες εκτός του μεταναστευτικού/προσφυγικού.
    Πολεμική σύρραξη, φυσικά.
    Η ντετερμινιστική θεωρία που θέλει το καθοδικό σπιράλ να μην αντιστρέφεται χωρίς να σπάσει κτλ κτλ

2 Trackbacks

Κάντε ένα σχόλιο: