Μία η ντουντούκα και τέσσερις αυτοί… – Χωρίς μαχητές η “μάχη” του ΣΥΡΙΖΑ για το 8ωρο…

“Είμαστε δυο, είμαστε τρεις… και μια ντουντούκα”. Και κάπως έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε άλλη μια μάχη για το οκτάωρο…

Αν ήταν ποδοσφαιρική αναμέτρηση, θα έληγε με ήττα άνευ αγώνα, στα χαρτιά. Όπως στα χαρτιά -και τις αφίσες- είναι και ο αγώνας που δίνει ο ΣΥΡΙΖΑ για το 8ωρο.

Μόνο τα ρολόγια δε σταματούν να δουλεύουν, έλεγε η φετινή πρωτομαγιάτικη αφίσα του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και οι Συριζαίοι δε σταματούν να μας δουλεύουν, θα συμπληρώναμε εμείς.

Τις τελευταίες μέρες, θεωρητικά η Κουμουνδούρου σήκωσε τους τόνους για το οκτάωρο, τη μάχη για την υπεράσπισή του, τα δικαιώματα των εργαζόμενων. Τι έκανε λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ για αυτόν τον υπερ πάντων αγώνα; Πόσες δυνάμεις κινητοποίησε, πόσο κόσμο κατέβασε στον δρόμο, για να βροντοφωνάξει το δίκιο του και να ταρακουνήσει το κέντρο της πρωτεύουσας; Μόλις μερικές δεκάδες…

Μόνο τα συνθήματα, ίσως, ήταν πιο φαιδρά από την εικόνα της μαζικότητας του μπλοκ…

Όσο περνούσε η ώρα βέβαια, μαζεύτηκε λίγο περισσότερος κόσμος. Για να μη θεωρηθούμε μεροληπτικοί λοιπόν, παραθέτουμε ορισμένες εικόνες από το φωτορεπορτάζ που έκανε το Left.

Η παρουσία του Τσίπρα ήταν είδηση, γιατί δεν κατεβαίνει πολύ συχνά στον δρόμο να διαδηλώσει.

 

Κι ας φρόντισαν επιμελώς να μην τον βάλουν στο ίδιο κάδρο με τον “σύντροφο” Τζουμάκα. Για τον σοσιαλισμό αγωνίζονται όλοι εξάλλου…

Λιγότερη δουλειά, περισσότερη ζωή, λέει το σύνθημα της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ.
Λιγοστός κόσμος στο μπλοκ, περισσή δημοσιότητα, θα προσθέταμε εμείς…

Το φωτορεπορτάζ περιλάμβανε πολλούς επίσημους -στρατηγούς χωρίς στρατό βασικά, και χωρίς ουσιαστική μάχη.

Ένας βασικός κανόνας του φωτορεπορτάζ είναι πχ να τραβάς εντυπωσιακά πλάνα από χαμηλά, για να μη φαίνεται ο λιγοστός κόσμος από πίσω.

Αυτό είναι το μόνο σχετικά γενικό πλάνο που βλέπουμε από το μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ, με τη λεζάντα του Left να μας λέει:

Μεγάλη μαζικότητα είχε το μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ και της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ.

Ε, για να το λένε, έτσι θα είναι. Ανάλογα τον πήχη που έχει κανείς…

Συμπερασματικά: ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει μια μάχη στα χαρτιά. Δεν είναι σε θέση να κατεβάσει κόσμο στον δρόμο, πρωτίστως γιατί δε θέλει και όχι τόσο επειδή διαλύθηκε η νεολαία του το ’15, μετά το δημοψήφισμα. Και από αυτή την άποψη, είναι πιο πίσω από το ΠαΣοΚ του Παπανδρέου που έπαιζει “σκληρό ροκ” και έκανε “αντιπολίτευση” στον δρόμο, για καθαρά εκλογικούς λόγους και για να φθείρει ταχύτερα την κυβέρνηση του πρεσβύτερου Μητσοτάκη. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως κάνει “υπεύθυνη αντιπολίτευση” και ακολουθεί την τακτική του “ώριμου φρούτου”…

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: