Κ. Κυρανάκης: – Πρέπει να σταματήσουμε την κουλτούρα του επιδόματος. Μια κοινωνία ολόκληρη ζει με ένα επίδομα

Μπορεί ο πρωθυπουργός να καταλαβαίνει αυτούς που εξαρτώνται -sic- από τον μισθό τους και η κυβέρνηση να δίνει κάποια ψίχουλα στον κόσμο που εξαρτάται από τα επιδόματα, αυτό δε σημαίνει όμως ότι είναι υπέρ των… “εξαρτήσεων”.

Μιλώντας τις προάλλες στον ραδιοφωνικό σταθμό “Πρώτο Θέμα”, ο γνωστός και μη εξαιρετέος Κυρανάκης έδειξε πόσο νοιάζεται για τους φτωχούς συνανθρώπους μας, για τον λαό και την κοινωνία εν γένει.

Αφενός μίλησε για τις 10 χιλιάδες προσλήψεις νοσοκομειακών (!) που έχει κάνει η κυβέρνηση (πιθανότατα σε κάποιο παράλληλο σύμπαν), τοποθετήθηκε όμως επιφυλακτικά-κριτικά προς την ενίσχυση του ΕΣΥ, γιατί δεν υπάρχουν λεφτόδεντρα και θα επιβαρύνει τις τσέπες των φορολογούμενων!

Ισχυρό ΕΣΥ, σημαίνει και πιο ακριβό ΕΣΥ, άρα περισσότερα χρήματα από την τσέπη των φορολογούμενων. Δεν είναι δωρεάν οι προσλήψεις…

Αφετέρου τόνισε την ανάγκη να κοπούν σταδιακά τα -απαραίτητα- επιδόματα, για να μην εμπεδωθεί η “εξάρτηση” του κόσμου από αυτά και η αντίστοιχη κουλτούρα του επιδόματος -sic- που τείνει να εμπεδωθεί!

Συγκεκριμένα εκτίμησε πως δεν υπάρχει λοκ ντάουν, απλώς έκλεισαν τα μαγαζιά, τα σχολεία και κάποιες μαζικές δραστηριότητες. Πρέπει όμως να επιταχύνουμε προς το άνοιγμα της αγοράς, όταν αποκτήσουμε ένα “τείχος ανοσίας” με τα εμβόλια, για να ξαναδουλέψει ο κόσμος.

Πρέπει να ξαναδουλέψει ο κόσμος. Πρέπει να σταματήσουμε αυτή την κουλτούρα του επιδόματος που πάει να παγιωθεί. Αυτή τη στιγμή έχουμε μια ολόκληρη κοινωνία που ζει με ένα επίδομα. Ναι, τώρα είναι αναγκαίο, είναι όμως κάτι προσωρινό. Δεν μπορούμε να διδάξουμε μια ολόκληρη κοινωνία, παγιώνοντας την κουλτούρα του επιδόματος.

Η μόνη “ανοσία” που έχει το πολιτικό σινάφι του Κυρανάκη είναι απέναντι στον εργαζόμενο λαό, την αγωνία και τις ανάγκες του. Και η μόνη “κουλτούρα” που μπορεί να δεχτεί είναι η νεοφιλελεύθερη λογική που αντιμετωπίζει τον άνθρωπο σαν κόστος και τις ανάγκες του ως βάρος για την οικονομία.

Και η εμπέδωση αυτού του κλίματος και των “αρίστων” που το εκφράζουν ανοιχτά και αναίσχυντα πλέον, είναι ο βασικός κίνδυνος που πρέπει να αντιμετωπίσουμε.