Η κυβέρνηση γελοιοποιήθηκε μαζί με την γελοία απαγόρευση συγκεντρώσεων

Δεν ήταν δύσκολο να το φανταστεί κανείς. Για την ακρίβεια ήταν περίπου βέβαιο. Και τέλος πάντων τους είχε προειδοποιήσει πολύ καθαρά ο Ν. Καραθανασόπουλος στη Βουλή για να ξέρουν οι κρατούντες το έργο που θα δουν, αν συνεχίσουν τον ίδιο αυταρχικό κατήφορο.

Η απαγόρευση των συγκεντρώσεων θα γίνει κουρελόχαρτο!

Και έτσι ακριβώς έγινε -όπως τα λέει.

Η εκπαιδευτική κοινότητα κατέβηκε μαζικά στους δρόμους και έδωσε το δικό της βροντερό μήνυμα. Αν οι κρατούντες πίστευαν ότι μπορούν να βάλουν τη χώρα στον γύψο και να φέρουν όλη την αντιλαϊκή τους ατζέντα χωρίς να κουνιέται φύλλο, ήταν γελασμένοι και το κατάλαβαν σήμερα.

Στην πραγματικότητα, ο αυταρχισμός τους έφερε το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα. Φοιτητές, εκπαιδευτικοί και μαθητές συσπειρώθηκαν περισσότερο και οι σημερινές διαδηλώσεις ήταν από τις πιο ογκώδεις του τελευταίου διαστήματος -με τους γνωστούς ειδικούς περιορισμούς. Η καταστολή δε θα μπορούσε να σταθεί εμπόδιο σήμερα στο ποτάμι που κατέκλυσε το κέντρο της Αθήνας και άλλες μεγάλες πόλεις.

Το συμπέρασμα είναι προφανές. Η κυβέρνηση έσπειρε ανέμους και θέρισε θύελλες.

Παράλληλα, άφησε έκθετο τον δικό της εκλογικό κοινό, τον σκληρό πυρήνα των νοικοκυραίων που έχουν αλλεργία στις κινητοποιήσεις και χαίρονται με τις εικόνες ωμής κρατικής καταστολής, γιατί έχουν την ψευδαίσθηση πως δεν τους αφορούν και δε θα γυρίσουν ποτέ εναντίον τους.

Είναι το κοινό στο οποίο απευθύνεται ο κάθε Μπογδάνος, όταν καταθέτει “οργισμένες ερωτήσεις” στη Βουλή για την “ολιγωρία των αρχών και του κρατικού μηχανισμού”, σαν να τους ζητάει τον λόγο που δεν τσάκισαν πιο αποφασιστικά τις κινητοποιήσεις και δεν ήταν αρκετά… “κράτος”.

Το μόνο που μένει στην κυβέρνηση ως επικοινωνιακό κέρδος είναι ένα “φτηνό άλλοθι” εν όψει του άλματος που αναμένεται να παρουσιάσει τις επόμενες μέρες ο αριθμός των κρουσμάτων, ως καρπός της δικής της πολιτικής και του συνωστισμού στα μεγάλα καταστήματα. Ήδη το κανάλι του ΣΚΑΪ άρχισε να παίζει το τροπάρι της κορονο-συγκέντρωσης και μας προετοιμάζει για την ωμή προπαγάνδα που θα δούμε μετά από δυο βδομάδες -όταν θα ψάχνουν οποιοδήποτε πρόσχημα για να κρύψουν τις δικές τους ευθύνες.

Άξιζε όμως τον κόπο αυτή η πολιτική “ταπείνωση” για ένα τόσο μικρό και αμφίβολο “κέρδος”; Η κυβέρνηση κατάφερε να πετύχει μια μικρή (αυτο)γελοιοποίηση, βλέποντας τη γελοία απαγόρευσή της να γίνεται κουρελόχαρτο. Ποιος είπε όμως ότι το σκληρό πρόσωπο του αστικού αυταρχισμού δεν έχει ως συνοδευτικό πιάτο και μια -αρκετά μεγάλη- δόση γελοιότητας;