Αποκαλυπτικά στοιχεία από το σύστημα «Εργάνη» και τον ΕΦΚΑ – Ακόμα περισσότεροι ζουν με… ακόμα λιγότερα

Με αφορμή τη δημοσιοποίηση του ετήσιου τεύχους του συστήματος «Εργάνη» για το 2019, ο υπουργός Εργασίας, Γ. Βρούτσης, έσπευσε προκλητικά να πανηγυρίσει για «τις αναπτυξιακές προοπτικές» που «αρχίζουν να αποδίδουν στο σύνολο της απασχόλησης και της οικονομίας»!

Η καπιταλιστική ανάπτυξη, η ανταγωνιστικότητα και τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων προϋποθέτουν επίθεση διαρκείας στα δικαιώματα και τις ανάγκες των εργαζομένων και του λαού.

Γι’ αυτό τώρα, στην περίοδο της ανάπτυξης, οι μισθοί και τα εργασιακά δικαιώματα συνεχίζουν να ακολουθούν πορεία αντίστροφη με την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, χειροτερεύοντας σχετικά και απόλυτα τους όρους με τους οποίους ζει και εργάζεται η εργατική – λαϊκή οικογένεια.

Την πραγματικότητα αυτή αποτυπώνουν και τα επίσημα στοιχεία των κρατικών φορέων, είτε πρόκειται για το πληροφοριακό σύστημα «Εργάνη» είτε για τον ΕΦΚΑ. Βέβαια, οι εργαζόμενοι και χωρίς την επίσημη στατιστική γνωρίζουν την κατάσταση, αφού την βιώνουν στο πετσί τους. Επειδή όμως η κυβερνητική και ευρύτερα η αστική προπαγάνδα και παραπληροφόρηση δεν έχουν όρια, έχει σημασία η ανάδειξή τους.

Κάλπικη προπαγάνδα

Για παράδειγμα, με αφορμή τη δημοσιοποίηση του ετήσιου τεύχους του συστήματος «Εργάνη» για το 2019, ο υπουργός Εργασίας, Γ. Βρούτσης, έσπευσε προκλητικά να πανηγυρίσει για «τις αναπτυξιακές προοπτικές» που «αρχίζουν να αποδίδουν στο σύνολο της απασχόλησης και της οικονομίας»!

Σύμφωνα όμως με τα στοιχεία του «Εργάνη» για το 2019:

  • Ενας στους πέντε μισθωτούς έχει μισθό κάτω από 500 ευρώ μεικτά
  • Τουλάχιστον ένας στους τρεις λαμβάνει μεικτό μισθό μέχρι 700 ευρώ
  • Το συνολικό «κόστος» ανά εργαζόμενο το 2019 υποχώρησε κατά 2,4% σε σχέση με το 2018

Επιβεβαιώνονται δηλαδή η συνεχιζόμενη καθήλωση των μισθών στα επίπεδα των προηγούμενων χρόνων αλλά και η παραπέρα υποχώρησή τους, παρά τη σχετική αύξηση του ΑΕΠ και το πέρασμα της οικονομίας σε φάση ανάκαμψης, έστω και αναιμικής.

Το 35% των μισθωτών κάτω ή στα όρια του κατώτατου μισθού

Πιο αναλυτικά:

  • Το 2019, το 20,46% των μισθωτών (406.416 άτομα) λάμβαναν μηνιαίο μισθό κάτω από 500 ευρώ μεικτά, ποσά που συνδέονται με την υποαπασχόλησή τους (μερική και εκ περιτροπής εργασία).
  • Αλλοι 65.179 μισθωτοί (3,28%) λάμβαναν από 501 έως 600 ευρώ μεικτά και άλλοι 233.116 μισθωτοί (11,74%) είχαν μισθό από 601 έως 700 ευρώ μεικτά.

Δηλαδή, το εισόδημα του 35,38% των μισθωτών (704.711 εργαζόμενοι) κινείται είτε πολύ κάτω είτε γύρω από τα επίπεδα του κατώτατου μισθού!

  • Από 701 έως 800 ευρώ το μήνα λάμβαναν 248.027 μισθωτοί (12,49%), από 801 έως 900 ευρώ 166.389 μισθωτοί (8,38%) και από 901 έως 1.000 ευρώ μεικτά 146.735 μισθωτοί (7,39%).

Εννοείται βέβαια ότι από τα παραπάνω ποσά πρέπει να αφαιρέσει κανείς τις κρατήσεις για τις ασφαλιστικές εισφορές και τους φόρους για να βγάλει τον «καθαρό» μισθό. Το ίδιο ισχύει και για τους μισθωτούς που εμφανίζονται να αμείβονται με μεικτό μισθό 1.000 ευρώ και πάνω. Με την αφαίρεση των ασφαλιστικών εισφορών και των φόρων, για χιλιάδες απ’ αυτούς ο «καθαρός» μισθός είναι κάτω απ’ αυτό το ποσό.

«Ευελιξία» για 6 στους 10 νέους εργαζόμενους

Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι η «ευελιξία» και η υποαπασχόληση «σπάζουν κόκαλα» στις νέες προσλήψεις που καταγράφονται από το σύστημα «Εργάνη» σε μηνιαία βάση.

Ετσι, τον περασμένο Νοέμβρη στις νέες συμβάσεις εργασίας μόνο το 42,42% ήταν με πλήρη απασχόληση, ενώ οι υπόλοιπες ήταν με μερική (44,63%) και εκ περιτροπής εργασία (12,95%). Μάλιστα, τον ίδιο μήνα, ο αριθμός των εγγεγραμμένων ανέργων στον ΟΑΕΔ ανήλθε στα 1.083.943 άτομα!

Συνολικά, το 11μηνο Γενάρη – Νοέμβρη 2019 στις νέες συμβάσεις εργασίας μόνο το 45,3% ήταν με πλήρη απασχόληση, το 42,48% με μερική και το 12,22% με εκ περιτροπής εργασία. Να σημειωθεί επίσης ότι ένα μεγάλο μέρος των συμβάσεων εργασίας με πλήρη απασχόληση είναι ορισμένου χρόνου, έχουν δηλαδή ημερομηνία λήξης.

Η τάση αυτή διεύρυνσης της «ευελιξίας» αποτυπώνεται και στο ποσοστό όσων υποαπασχολούνται στο σύνολο του εργατικού δυναμικού, το οποίο κυμαίνεται τα τελευταία χρόνια γύρω από το 30%. Με τα πιο πρόσφατα στοιχεία, το ποσοστό της υποαπασχόλησης ήταν στο 30,8% (611.854 μισθωτοί) και της πλήρους απασχόλησης στο 69,2%.

Μάλιστα, το 18,28% των μισθωτών εργάζονταν από 1 έως 20 ώρες τη βδομάδα, με το 1/3 αυτών να απασχολούνται από 1 έως 10 ώρες τη βδομάδα, γεγονός που αντανακλάται και στους ιδιαίτερα χαμηλούς μισθούς τους.

Η τεράστια «κινητικότητα» και η προσωρινότητα στην αγορά εργασίας αποτυπώνονται επίσης στο γεγονός ότι το ίδιο 11μηνο έγιναν 2,5 εκατομμύρια απολύσεις, ενώ οι προσλήψεις ανήλθαν σε 2,63 εκατομμύρια!

Χρυσωρυχείο για το κεφάλαιο η μερική απασχόληση

Την τεράστια αύξηση της μερικής απασχόλησης και την καθήλωση των μισθών στα εξευτελιστικά επίπεδα που έχουν διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια, επιβεβαιώνουν και τα στοιχεία του ΕΦΚΑ από τις Αναλυτικές Περιοδικές Δηλώσεις που υποβλήθηκαν από τις επιχειρήσεις τον περασμένο Μάη (τελευταία διαθέσιμα στοιχεία).

Σύμφωνα με αυτά, ο αριθμός των εργαζομένων με μερική απασχόληση στις κοινές επιχειρήσεις, τον συγκεκριμένο μήνα, ανήλθε στους 715.875 μισθωτούς που αντιστοιχούν στο 28,73% του συνόλου των μισθωτών. Ο μέσος μισθός αυτών των μισθωτών διαμορφώθηκε μόλις στα 409,21 ευρώ μεικτά, όταν μάλιστα οι μέρες απασχόλησης φτάνουν τις 16,58.

Σημειώνεται ότι η συνολική μέση απασχόληση διαμορφώνεται στις 21,2 μέρες και ο μέσος μισθός στα 952,16 ευρώ μεικτά. Δηλαδή, η αμοιβή της μερικής απασχόλησης αντιστοιχεί στο 40% περίπου του μέσου μισθού, όταν οι μέρες απασχόλησης αντιστοιχούν στο 70% της μέσης απασχόλησης, στοιχείο ενδεικτικό για τα πολλαπλά οφέλη του κεφαλαίου από την «ευελιξία» σε βάρος των μισθωτών.

Γ. Ζαχ.

Ακόμα περισσότεροι ζουν με … ακόμα λιγότερα

Ορισμένα συγκριτικά στοιχεία έχουν τη σημασία τους: Οπως είναι γνωστό, με την ΠΥΣ αρ. 6 του 2012 και την κυβερνητική παρέμβαση στον κατώτατο μισθό (μείωση κατά 22% και 32% για τους νέους εργαζόμενους), αλλά και την κατάργηση επί της ουσίας των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, οι εργατικοί μισθοί πραγματικά κατέρρευσαν την περίοδο της κρίσης.

Τα χρόνια που ακολούθησαν, οι μισθοί και το εργατικό εισόδημα βρίσκονταν υπό τη βαριά σκιά αυτών των αντεργατικών παρεμβάσεων. Τα πράγματα όμως δεν άλλαξαν ούτε μετά τη σχετική αύξηση του κατώτατου μισθού το Φλεβάρη του 2019, στα 650 ευρώ μεικτά, για την οποία πανηγύριζε ο ΣΥΡΙΖΑ, εμφανίζοντας ως «κοσμογονία» την εφαρμογή του νόμου Βρούτση που κληρονόμησε από την προηγούμενη κυβέρνηση και τον οποίο βέβαια κράτησε αναλλοίωτο σε όλη τη θητεία του.

Οπως δείχνουν όμως τα στοιχεία του συστήματος «Εργάνη», το 2013, δηλαδή μετά τις αντεργατικές παρεμβάσεις του 2012, μέχρι 800 ευρώ μεικτά λάμβαναν το 43,37% των μισθωτών. Το 2019, μετά και την αύξηση του κατώτατου μισθού, μέχρι 800 ευρώ λαμβάνουν το 47,97% των μισθωτών.

Προκύπτει δηλαδή ότι ο αριθμός των εργαζομένων που βρίσκονται στις κατώτερες κλίμακες αμοιβής αντί να μειώνεται αυξάνεται! Αντίθετα, καταγράφεται μείωση στις κατηγορίες εργαζομένων με σχετικά καλύτερες αμοιβές. Ετσι, πάνω από 1.000 ευρώ μεικτά έπαιρναν το 2019 το 36,26% των μισθωτών (από 43,04% το 2013) και πάνω από 2.500 ευρώ μεικτά το 4,09% (6,18% το 2013).

Επιπλέον, μετρώντας το συνολικό «κόστος» ανά εργαζόμενο, για το οποίο ωρύονται οι εργοδότες, συμπεριλαμβανομένων των εισφορών προς τα ασφαλιστικά ταμεία και οργανισμούς (ΟΑΕΔ, ΕΟΠΥΥ), αλλά και των φόρων, προκύπτει ότι αυτό μειώθηκε από 1.104 ευρώ το 2013 στα 1.046 ευρώ το 2019. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι το «κόστος» αυτό υποχώρησε και φέτος, κατά κατά 25,7 ευρώ (2,4%) σε σύγκριση με το 2018.

Επιβεβαιώνεται δηλαδή ότι το ισχυρό νομοθετικό οπλοστάσιο με το οποίο οι κυβερνήσεις εξόπλισαν την εργοδοσία τα προηγούμενα χρόνια τής δίνει τη δυνατότητα να κρατά καθηλωμένη την τιμή της εργατικής δύναμης και να τη μειώνει ακόμα περισσότερο, αξιοποιώντας μεταξύ άλλων τη δυνατότητα να μην υπογράφει Συλλογικές Συμβάσεις, αλλά και την τεράστια «ευελιξία» στην αγορά εργασίας.

Το πραγματικό δίλημμα για το λαό

Από διαφορετικές πηγές, όπως και αν μετρηθούν οι μισθοί και η απασχόληση, επιβεβαιώνεται ότι οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από τις επενδύσεις και το «ευνοϊκό επενδυτικό περιβάλλον», από τις φοροαπαλλαγές, τις κρατικές ενισχύσεις και τα άλλα μέτρα στήριξης στο κεφάλαιο, για τα οποία διαγκωνίζονται και ομονοούν η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα. Ολα αυτά προϋποθέτουν «ξερίζωμα» της μόνιμης και σταθερής δουλειάς, επίθεση διαρκείας στους μισθούς και στα εργασιακά δικαιώματα, σύνθλιψη των εργατικών – λαϊκών αναγκών, σε κρίση και σε ανάπτυξη της καπιταλιστικής οικονομίας, μεγαλώνοντας τα αδιέξοδα για τη λαϊκή οικογένεια.

Επομένως, το πραγματικό δίλημμα που προκύπτει για τους εργαζόμενους και το λαό, ιδιαίτερα τους νέους και τις νέες που μπαίνουν στην παραγωγή με χειρότερους όρους ακόμα κι από τους πατεράδες τους, είναι: Συμβιβασμός με τη μισοζωή και την ένταση της εκμετάλλευσης, με την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα, με την πολιτική του «δώστα όλα» στο κεφάλαιο, την ώρα που η λαϊκή οικογένεια και ειδικά τα νέα ζευγάρια αδυνατούν να ικανοποιήσουν ακόμα και στοιχειώδεις ανάγκες τους;

Αποδοχή της προπαγάνδας του κεφαλαίου και των κομμάτων του, που καταρρέει καθημερινά, ότι η ευημερία του λαού θα έρθει από τη θωράκιση των κερδών του κεφαλαίου, από το «μεγάλωμα της πίτας» του πλούτου, που παράγει με το μυαλό και τα χέρια του ο εργαζόμενος λαός και τον οποίο κλέβουν τα μονοπώλια; Συμβιβασμός με την ένταση της καταστολής, που είναι το αναγκαίο συμπλήρωμα της αντιλαϊκής πολιτικής και των πολιτικών ενσωμάτωσης, με στόχο την τρομοκράτηση και τον αφοπλισμό του κινήματος;

`Η οργάνωση της πάλης σε συμπόρευση με το ΚΚΕ, για τη διεκδίκηση σύγχρονων όρων δουλειάς και αμοιβής, για ζωή και δικαιώματα με βάση τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, που είναι σήμερα ώριμο να ικανοποιηθούν, αλλά «σκοντάφτουν» στην ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, στην οργάνωση της οικονομίας με κριτήριο το κέρδος; Εκεί βρίσκεται η πραγματική διέξοδος για το λαό: Στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, στη συγκρότηση της Κοινωνικής Συμμαχίας, στον αντικαπιταλιστικό – αντιμονοπωλιακό αγώνα, που θα βάζει εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική και θα διαμορφώνει τις προϋποθέσεις για πραγματική ευημερία του λαού, με την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.

Ριζοσπάστης

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: