Η “αριστερή κυβερνηση” της Πορτογαλίας αναγνωρίζει τον Γκουαϊδό ως πρόεδρο της Βενεζουέλας
Η “προοδευτική” κεντροαριστερή κυβέρνηση της Πορτογαλίας έσπευσε να αναγνωρίσει τον Γκουαϊδό ως νόμιμο πρόεδρο της Βενεζουέλας, δείχνοντας πολλά όχι μόνο για τη δική της πολιτική, αλλά και για το σημείο στο οποίο έχει φτάσει το ΚΚ Πορτογαλίας που συμμετέχει σε αυτήν…
-Μα γιατί δεν μπαίνουν οι κομμουνιστές σε μια κυβέρνηση της Αριστεράς, για να πετύχουν κάποια πράγματα;
Μπορεί το τρίτο μνημόνιο, κι ο υπόλοιπος βίος της ελληνικής κυβέρνησης να μην άφηναν περιθώρια για απορίες, αλλά οι αναμνήσεις είναι νωπές για να ξεχαστούν τόσο σύντομα. Πολλές φορές μάλιστα η αρχική ερώτηση συμπληρωνόταν με παραδείγματα, όπως η συμμετοχή του ΚΚ Πορτογαλίας στην κεντροαριστερή κυβέρνηση της χώρας, μαζί με τους “Σοσιαλιστές” και το “Μπλόκο της Αριστεράς”, η κριτική στήριξη του ΚΚ Βενεζουέλας στον κυβερνητικό συνασπισμό του Μαδούρο κτλ.
Έρχονται όμως οι εξελίξεις να δώσουν τη δική τους αποστομωτική απάντηση. Οι κυβερνήσεις των κρατών-μελών της ΕΕ σπεύδουν η μία μετά την άλλη να αναγνωρίσουν ως πρόεδρο της Βενεζουέλας τον Χουάν Γουαϊδό που αυτοανακηρύχθηκε αυθαίρετα στο προεδρικό αξίωμα, αδειάζοντας τη νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση του Νικολά Μαδούρο, και δείχνοντας τις επιλεκτικές “δημοκρατικές” τους ευαισθησίες.
Κι ενώ η ελληνική κυβέρνηση, ένα από τα καλύτερα δεκανίκια-μεντεσέδες του ευρωνατοϊκού ιμπεριαλισμού στα Βαλκάνια, προσπαθεί να κρατήσει τα προσχήματα και να κρυφτεί πίσω από το δάχτυλό της, ζητώντας “ελεύθερες προεδρικές εκλογές” -που είναι κι αυτές ένα έμμεσο άδειασμα της νόμιμα εκλεγμένης κυβέρνησης- η Πορτογαλική κεντροαριστερή κυβέρνηση συμμορφώθηκε γρήγορα προς τας υποδείξεις και το έδειξε με την επίσημη αναγνώριση του Χουάν Γκουαϊδό! Κι αυτό μολονότι για πολλές από τις δυνάμεις που συμμετέχουν στο κυβερνητικό σχήμα, η “Μπολιβαριανή διαδικασία” στη Βενεζουέλα και ο περιβόητος “σοσιαλισμός του 21ου αιώνα” εμφανιζόταν συχνά ως πρότυπο προς μίμηση…
Η ευθυγράμμιση με τον ευρωνατοϊκό ιμπεριαλισμό -ήδη από την εποχή που υπήρχε το αντίπαλο δέος της Σοβιετικής Ένωσης- ήταν η ουσία του ευρωκομμουνισμού. Και είναι αν μη τι άλλο θλιβερό να βλέπει κανείς ένα από τα μεγαλύτερα κομμουνιστικά κόμματα της Ευρώπης, που είχε μείνει όρθιο αυτήν την περίοδο και την ακόμα πιο δύσκολη εποχή της αντεπανάστασης, να φτάνει σε αυτό το σημείο και οι αποφάσεις αυτές να φέρουν και τη δική του σφραγίδα…
Είναι επίσης αξιοσημείωτο ότι σύμφωνα με τις πληροφορίες, η Ιταλική κυβέρνηση προτίθετο για τους δικούς της λόγους να ασκήσει βέτο στο αντίστοιχο ψήφισμα της ΕΕ για την επίσημη αναγνώριση του Γκουαϊδό. Αλλά η (κεντρο)-“αριστερή” πορτογαλική κυβέρνηση είχε άλλη άποψη και συμφέροντα…
