Η αγέλη να ‘ναι καλά… – Και ο Βρετανός Υπουργός Υγείας θετικός στον κορονοϊό

Μετά από την ανακοίνωση ότι ο Μπόρις Τζόνσον βρέθηκε θετικός σε κρούσμα κορονοϊού, που έκανε τη διεθνή κοινή γνώμη να υπομειδιάσει σχεδόν χαιρέκακα και να σκεφτεί “πώς τα φέρνει τελικά η ζωή”, ήρθε ως κερασάκι στην τούρτα της τραγικής ειρωνείας πως θετικός στον ιό βρέθηκε και ο Υπουργός Υγείας της Βρετανίας Ματ Χάνκοκ.

Η πρώτη αυθόρμητη σκέψη ήταν ο παραλληλισμός της κυβέρνησης και του Υπουργικού Συμβουλίου με μια αγέλη, όπου μπορεί να υπάρχουν μερικές απώλειες -ακόμα και του αρχηγού- ωστόσο το είδος θα επιβιώσει.

Δε χρειάζονται όμως χαιρέκακα σχόλια για τον επικεφαλής μιας κυβέρνησης, που θεωρητικά πήρε το μάθημά της και άλλαξε πορεία, όσο μπορεί να γίνει αυτό με τις συγκεκριμένες κοινωνικές, οικονομικές δομές, που θεωρούν την υγεία εμπόρευμα και πως δε χρειάζεται να είναι σε αφθονία για όλους, αλλά μόνο για τους κατέχοντες.

Και αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα. Βασικά δεν υπάρχει ούτε λόγος ανησυχίας για τα στελέχη της βρετανικής κυβέρνησης και τη μεγάλη πλειοψηφία της τάξης τους -με εξαίρεση προφανώς τις ευπαθείς ομάδες. Μπορεί να ευθύνονται για πολλές περιπτώσεις διασποράς του ιού (βλέπε και τα εγχώρια παραδείγματα, από την Ικαρία, μέχρι τα δημοσιεύματα για το πάρτι μεγαλογιατρού στην Κηφισιά ως βασική πηγή διασποράς του ιού), αλλά ο Μπόρις Τζόνσον και οι πλούσιοι αυτού του κόσμου, έχουν τα καλύτερα δυνατά μέσα για να αντιμετωπίσουν τον ιό.

Το βασικό πρόβλημα είναι τι θα γίνει με την πλέμπα των κοινών θνητών. Με αυτούς που δε θα βρεθούν αντιμέτωποι μόνο με τον ιό αλλά και με τα χάλια της δημόσιας υγείας και τις τραγικές του ελλείψεις. Με αυτούς που θα βρεθούν στο ζύγι μαζί με άλλους και τους γιατρούς να βρίσκονται στην απαίσια θέση να αποφασίσουν ποιον θα κρατήσουν διασωληνωμένο και ποιον όχι, ποιον θα καταδικάσουν σε θάνατο και ποιον θα αφήσουν να παλέψει, για να γλιτώσει. Με αυτούς που συχνά δεν υποβάλλονται καν σε τεστ, γιατί θεωρείται περιττό, και μπορεί να γίνουν πηγή κινδύνου ακόμα και για τα οικεία πρόσωπα στο στενό τους περιβάλλον.

Κι εκεί δε χωράει προφανώς καμία χαιρεκακία, ούτε αστειάκια για το χάλι της δημόσιας υγείας, γιατί το βιώνουμε στο πετσί μας. Και το μόνο που μπορεί να το αλλάξει είναι οργάνωση και αγώνας. Όσο ξύλινα κι αν μπορεί να φαίνονται σε κάποιους, είναι ό,τι πιο ζωντανό υπάρχει, η βασική προϋπόθεση της ζωής.