Δε θα πληρώσουμε αυτή την κρίση με την υγεία μας, ούτε με τα δικαιώματά μας – Aνακοίνωση του ΚΚ Εργαζομένων της Ισπανίας

Την ώρα που η Ισπανία γίνεται η επόμενη “Ιταλία” της Ευρώπης σε ό,τι αφορά τον κορονοϊό, με δρακόντεια μέτρα περιορισμού μετακινήσεων να επιβάλλονται στην απεγνωσμένη προσπάθεια ανακοπής των χιλιάδων πλέον κρουσμάτων, κυβέρνηση και άρχουσα τάξη βλέπουν κι εκεί μια πρώτης τάξεως αφορμή για να φορτώσουν τις συνέπειες στα συνήθη υποζύγια, διασφαλίζοντας επίσης παραπέρα διάλυση των εργασιακών σχέσεων με το βλέμμα στην επόμενη μέρα μετά το ξεπέρασμα της υγειονομικής κρίσης. Την πραγματικότητα αυτή επισημαίνει το Κομμουνιστικό Κόμμα Εργαζομένων της Ισπανίας στην ανακοίνωσή του, όπου υπογραμμίζει ότι η “σε περιόδους κρίσης η ταξική πάλη δεν αναστέλλεται, αντιθέτως οξύνεται”.

Σε περιόδους κρίσης, η ταξική πάλη δεν αναστέλλεται, αντιθέτως, οξύνεται. Η κρίση της δημόσιας υγείας, που σχετίζεται με την πανδημία του κορονοϊού, καταδεικνύει με πολύ ωμό τρόπο τον μεγάλο κίνδυνο να στηρίζουμε ένα οικονομικο-κοινωνικό σύστημα όπως το τρέχον, στο οποίο η ευημερία του πληθυσμού έπεται πάντα των κερδών των επιχειρήσεων.

Σε λιγότερο από δέκα μέρες, από τον θάνατο του πρώτου ασθενούς από κορονοϊό στην Ισπανία, στις 3 Μαρτίου, υπερβαίνουν πλέον τα 3.000 τα επιβεβαιωμένα κρούσματα και τους 85 οι νεκροί. Αν τα υγειονομικά στοιχεία είναι μία φορά σοβαρά και εξαιρετικά ανησυχητικά, οι κοινωνικές συνέπειες της κρίσης είναι ήδη τρομακτικές και μέχρι στιγμής ανυπολόγιστες για την πλειοψηφία των εργατών της χώρας, που είναι άλλη μια φορά αυτή που θυσιάζεται για λογαριασμό των μεγάλων εταιριών.

Σε αυτή την κατάσταση, πρέπει να υπογραμμίσουμε τον ρόλο των εργαζόμενων στη Δημόσια Υγεία, που εκτίθενται στην πρώτη γραμμή ενάντια στην αρρώστια, δίχως εξοπλισμό και τα απαραίτητα μέτρα ατομικής προστασίας για να κάνουν τη δουλειά τους χωρίς κίνδυνο για τη δική τους υγεία. Αποδεικνύουν, για άλλη μια φορά, ότι μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό.

Μολονότι κανείς δεν εξαιρείται από τη μετάδοσή του, η εξάπλωση του κορονοϊού έχει πολύ διαφορετική επίδραση στις διάφορες κοινωνικές τάξεις. Και πάλι, είναι η εργατική πλειοψηφία αυτή που πλήττεται πιο δραματικά από την κρίση: εκτίθεται περισσότερο στην ίδια την αρρώστια -όπως τα υγειονομικά επαγγέλματα που αναφέραμε-, επηρεάζεται από τις μισθολογικές περικοπές, και στη χειρότερη περίπτωση, από μια άγρια καταστροφή θέσεων εργασίας, λόγω της αναστολής συμβάσεων και των ERTE (προσωρινών θέσεων, σαν τα mini jobs), που στέλνει στην ανεργία χιλιάδες οικογένειες.

Εδώ και μήνες, ένα πλήθος ενδείξεων προαναγγέλλουν μια νέα επικείμενη κρίση, στην οικονομική βάση του συστήματος. Η κατάσταση που εκτυλίσσεται με την πανδημία του κορονοϊού, λειτουργεί ως καταλύτης αυτής της βαριάς κρίσης υπερπαραγωγής και καπιταλιστικής υπερσυσσώρευσης. Την ίδια στιγμή, χρησιμεύει ως πρόσχημα στην κυρίαρχη τάξη για να επιχειρήσει να αθωώσει το σύστημα, αντιστρέφοντας την κοινωνικο-οικονομική λογική της και παρουσιάζοντας την πανδημία ως υπαίτια για την οικονομική κρίση.

Παρόλα αυτά, όλη η προπαγάνδα του συστήματος δεν είναι ικανή να αποκρύψει ορισμένα γεγονότα που είναι ολοφάνερα στα μάτια όλου του κόσμου. Δείχνουν με τραγικό τρόπο τα όρια του καπιταλισμού.

Όλα τα μέτρα που υιοθετεί η κυβέρνηση έχουν σαφή ταξικό χαρακτήρα. Αν το Λαϊκό Κόμμα πρότεινε έναν δεκάλογο μέτρων-σοκ ενάντια στον κορονοϊό, πλήρως προσανατολισμένο στη στήριξη και τη διάσωση των εταιριών, η συγκυβέρνηση PSOE-UP δε διαφοροποιείται σε τίποτα από αυτή την κατεύθυνση, στα μέτρα που ανακοινώθηκαν τις τελευταίες μέρες για να αντιμετωπιστεί η κρίση.

Μέχρι τώρα, όλα τα οικονομικά και εργατικά μέτρα που πήρε η κυβέρνηση έχουν σα βάση τις εργασιακές μεταρρυθμίσεις του ’10 και του ’12, σκοπός των οποίων ήταν να εγγυηθεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Γι’ αυτό ακριβώς είναι πολύ σημαντική η συμφωνία που παρουσίασαν CCOO και UGT και συνυπογράφτηκε στο σύνολό της από CEPYME και CEOE (σ.σ.: συνδικαλιστικές οργανώσεις), θέτοντας στην ίδια μοίρα εργαζόμενους και επιχειρήσεις, ως προς τις συνέπειες της κρίσης της δημόσιας υγείας. Σε αυτή τη συμφωνία προτείνεται στην κυβέρνηση η έγκριση ενός νομοθετικού διατάγματος που διευκολύνει και επιταχύνει τη θεσμοποίηση των ERTE, εξαιτίας του κορονοϊού. Είναι πολύ σοβαρό ότι οι συνδικαλιστικές οργανώσεις προσπαθούν να ακυρώσουν όλη την ταξική πάλη, πίσω από μιας κάλπικη γενική ενότητα συμφερόντων μεταξύ εργατών και καπιταλιστών. Η ταξική πάλη δε σταματά και σε στιγμές κρίσης, οι εργατικές και λαϊκές οργανώσεις πρέπει να είναι σε μεγαλύτερη εγρήγορση από ποτέ για να υπερασπιστούν τα δικαιώματα της εργατικής τάξης και του λαού συνολικά.

Μεταξύ των επειγόντων μέτρων που θα έπρεπε να έχει υιοθετήσει η κυβέρνηση για να σταματήσει αποτελεσματικά την κρίση είναι η άμεση επίταξη ιδιωτικών νοσοκομείων, που αποτελούν το 60% όλων των νοσοκομείων της χώρας. Μια κυβέρνηση που θα προέτασσε την ευημερία και την υγεία του κόσμου σε σχέση τα καπιταλιστικά συμφέροντα, θα το είχε ήδη κάνει.

Μετά από χρόνια αποσάθρωσης των δημόσιων υπηρεσιών υγείας, μέσω περικοπών, συγχωνεύσεων και ιδιωτικοποιήσεων, ελαστικοποίησης των εργασιακών συνθηκών του υγειονομικού και μη προσωπικού, πάντα με σκοπό την απαξίωση της δημόσιας υγείας προς όφελος των ιδιωτικών κλινικών, και με την τρέχουσα κρίση, φαίνεται καθαρά ότι ο μόνος ασφαλής ορίζοντας για τη δημόσια υγεία είναι η δημουργία ενός ενιαίου συστήματος δημόσιας υγείας στην υπηρεσία του λαού.

Με τον ίδιο τρόπο, σε αυτές τις στιγμές, πρέπει να δοθεί ειδική έμφαση στην υπεράσπιση του δικαιώματος διαιτησίας για τους εργάτες, έτσι ώστε οι εργατικές οικογένειες να μπορούν να διατηρήσουν τα εργασιακά τους κεκτημένα, σύμφωνα και με τους κανόνες υγειονομικής ασφάλειας, μαζί με τη μέριμνα στα παιδιά και τους νέους που θίγονται από το κλείσιμο των σχολείων, κέντρων μελέτης κι άλλων υπηρεσιών.

Η τρέχουσα κρίση του κορονοϊού έχει αναδείξει τους πολλαπλούς περιορισμούς και αντιφάσεις της καπιταλιστικής διαχείρισης. Τα κυβερνητικά μέτρα προσανατολίζονται στην κοινωνικοποίηση των ζημιών που γεννά το σύστημα, μετά από χρόνια διασφάλισης της ιδιωτικοποίησης των κερδών τους.

Από την άλλη, η κατάσταση κοινωνικού συναγερμού που προκαλείται είναι πλήρως κατανοητή, προέρχεται από την συναίσθηση μιας πραγματικότητας που η ελεύθερη αγορά και οι κυβερνήσεις της είναι ανίκανες να ελέγξουν. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να δει κανείς πώς μπροστά στις πρώτες καταναλωτικές αντιδράσεις που άφησαν το στίγμα της προσωρινής έλλειψης προϊόντων πρώτης ανάγκης, τις πιο σημαντικές δημόσιες δηλώσεις σχετικά τις έκανε ο βασικός ιδιοκτήτη Σούπερ Μάρκετ στην Ισπανία και όχι ο Υπουργός Κατανάλωσης.

Πρέπει να ληφθούν άμεσα μέτρα που να διασφαλίζουν την επάρκεια προϊόντων πρώτης ανάγκης, παρεμβαίνοντας στα αποθέματα των βασικών επιχειρήσεων λιανικής διανομής της χώρας. Με τον ίδιο τρόπο, πρέπει να μείνουν κάτω υπό δημόσιο έλεγχο και εποπτεία όλα τα υγειονομικά υλικά που είναι απαραίτητα για την ιατρική μέριμνα.

Είναι, επίσης, αναγκαίο να παρέμβει στην επικοινωνιακή διαχείριση της κρίσης, απαγορεύοντας τη διάδοση ψευδών ειδήσεων, άγονων ή/και αντιπαραγωγικών μέτρων, αναστάτωσης και πανικού. Τα μεγάλα ΜΜΕ παίζουν βασικό ρόλο στη δημιουργία ενός κράτους κοινωνκής αναστάτωσης που δημιουργεί γόνιμο έδαφος για να ανθήσουν ξενοφοβικές και ρατσιστικές συμπεριφορές, όπως επίσης να ενοχοποιήσουν για την επιδείνωση της κρίσης τους εργάτες για την ατομική του στάση, αντί για το σύστημα και τους διαχειριστές του.

Κάτι άλλο που γίνεται ξεκάθαρο είναι το συγκριτικό πλεονέκτημα ενός συστήματος με κεντρικό σχεδιασμό. Είναι απαραίτητο να γνωστοποιηθεί ότι το μόνο φάρμακο που αρχίζει να φαίνεται αποτελεσματικό ενάντια στον κορονοϊό είναι το κουβανικό αντιικό Interferón Alfa 2b, που έχει αποδειχτεί αποτελεσματικό στην Κίνα σε πάνω από 1.500 μολυσμένους ασθενείς κι είναι κλειδί ώστε, συνδυαστικά με την κρατική διαχείριση, η χώρα με τον μεγαλύτερο αριθμό θυμάτων και κρουσμάτων να αρχίσει νικάει τον κορονοϊό.

Ως κόμμα επιμένουμε στην ιδιαίτερη ευθύνη που πρέπει να έχουν αυτή τη στιγμή οι ταξικές οργανώσεις. Το σύστημα επιχειρεί να χρησιμοποιήσει μια κρίση της δημόσιας υγείας προς οικονομικό του όφελος. Οποιαδήποτε κυβέρνηση διαχειριστεί την κρίση, επιχειρώντας να φορτώσει στις πλάτες των εργατών το κόστος της πανδημίας, οποιαδήποτε κυβέρνηση προτάσσει το οικονομικό κέρδος των μεγάλων εταιριών έναντι της υγείας και της ζωής του λαού, δεν είναι μόνο μια κυβέρνηση προδοτών, αλλά κυβέρνηση εγκληματιών.

Απευθύνουμε έκκληση στην εργατική τάξη και τον λαό να είναι αλληλέγγυοι με τους εργαζόμενους στον Τομέα της Υγείας, να οργανωθούν στους χώρους δουλειάς ενάντια σε κάθε μέτρο που επιδεινώνει τις εργασιακές τους συνθήκες.

Να μη μας εξαπατήσουν, ο ιός δεν καταλαβαίνει από τάξεις, η κυβέρνηση όμως ναι. Πρέπει να καταστεί σαφές ότι δεν πρόκειται να πληρώσουμε την κρίση ούτε με την υγεία μας, ούτε με τα δικαιώματά μας.

Όλες οι δομές υγείας υπό λαϊκό έλεγχο.
Άμεση εθνικοποίηση όλων των προϊόντων πρώτης ανάγκης.
Μισθολογική κάλυψη 100% για όλους τους εργάτες που ασθενούν ή είναι σε περιορισμό-καραντίνα.
Απαγόρευση κάθε αναστολής συμβάσεων και εφαρμογής των ERTE, με πρόσχημα τον κορονοϊό.

Είναι ώρα να βάλουμε τέλος στον καπιταλισμό. Παίζονται οι ζωές μας.