Από τα δεξιά βγαίνει στον Τραμπ ο Τζο Μπάιντεν για την Κούβα

Για “προδοσία των πολιτικών κρατούμενων” της Κούβας κατηγορεί την κυβέρνηση ο υποψήφιος των Δημοκρατικών μπροστά στο ενδεχόμενο εκλογής της Κούβας στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ.

Άλλη μια διαβεβαίωση ότι η πολιτική των ΗΠΑ στον πυρήνα της έναντι της Κούβας δεν πρόκειται να αλλάξει έδωσε ο υποψήφιος των Δημοκρατικών για την προεδρία Τζο Μπάιντεν. Μάλιστα, δε δίστασε να κάνει κριτική από ακόμα δεξιότερες θέσεις στην κυβέρνηση Τραμπ, ισχυριζόμενος μέσω τουίτερ ότι: “Οι διεθνείς αποτυχίες του Τραμπ έχουν ανοίξει το δρόμο στην Κούβα να γίνει μέλος του συμβουλίου ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΟΗΕ. Αυτό θα πρόδιδε τους πολιτικούς κρατούμενους και θα υπονόμευε παραπέρα την διπλωματία των ΗΠΑ. Ως πρόεδρος, θα ηγηθώ ενισχύοντας τον κουβανικό λαό και υπερασπιζόμενος τα ανθρώπινα δικαιώματα.”

Ο Μπάιντεν αναφέρεται στην πιθανότητα εκλογής της Κούβας στο 47μελες Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ με έδρα τη Γενεύη, προς μεγάλη δυσαρέσκεια των ΗΠΑ. Παράλληλα, προσπαθεί να απαντήσει στην εκστρατεία που έχει εξαπολύσει εναντίον του το επιτελείο του Ντόναλντ Τραμπ για δήθεν “υποστήριξη” στην Κούβα και τη Βενεζουέλα, με αφορμή πρόσφατη συνέντευξή του που ως πρόεδρος σκοπεύει να άρει τους ταξιδιωτικούς και οικονομικούς περιορισμούς της κυβέρνησης Τραμπ στην Κούβα. Προφανώς, η διακήρυξη αυτή δε σχετίζεται με κάποια φιλική διάθεσή του προς το σοσιαλιστικό καθεστώς του νησιού, αλλά με την επανέναρξη της τακτικής Ομπάμα, του οποίου υπήρξε αντιπρόεδρος, για μια προσέγγιση με την Κούβα στο όνομα της ενίσχυσης των αμερικανικών πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων στην περιοχή και την πεποίθηση ότι η έμμεση πίεση και οι “επιθέσεις” φιλίας θα είναι πιο αποτελεσματικές μακροπρόθεσμα για την “καθεστωτική αλλαγή” στη χώρα από την εδώ και δεκαετίες αποτυχημένη προσπάθεια ανατροπής μέσω βίαιων ενεργειών, διπλωματικής απομόνωσης και οικονομικού στραγγαλισμού.

Ο επίδοξος πρόεδρος έχει δώσει ήδη πολλά διαπιστευτήρια για την ευθυγράμμισή του με τους βασικούς και σταθερούς άξονες της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, τόσο στη Λ. Αμερική, όσο και τη Μέση Ανατολή και άλλες περιοχές του κόσμου. Αποδεικνύεται ακόμα μια φορά ότι ιδιαίτερα σε αυτό τον τομέα, οι διαφορές των δυο μονομάχων της αμερικανικής πολιτικής σκηνικής (τώρα αλλά και διαχρονικά) είναι καθαρά τακτικού και όχι στρατηγικού χαρακτήρα, ανεξάρτητα από το πώς η κουβανική κυβέρνηση προσπαθεί να αξιοποιήσει αυτές τις διαφορές, μέσα σε ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες συσχετισμού δυνάμεων, με στόχο την επιβίωση των κατακτήσεων της επανάστασης για το λαό του νησιού.

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: