5 “αριστερές στιγμές” που θα έκαναν και την Περιστέρα να δακρύσει

Μια φράση του Τσε λέει πως “αν τρέμεις από οργή για την αδικία, τότε είσαι σύντροφός μου”, σε έναν μεστό και ευρύ ορισμό για αυτούς που μπορούν να είναι σύντροφοι στον αγώνα. Και πιθανότατα θα έτρεμε από οργή ενάντια σε εκείνους που ρίχνουν κροκοδείλια δάκρυα, για να τον καπηλευτούν.

Πριν από μερικά χρόνια, η Μπέτυ Μπαζιάνα είχε δηλώσει στην φίλα προσκείμενη ΕΦΣΥΝ πως κάθε χρόνο τέτοια μέρα, στην επέτειο του δημοψηφίσματος, την πιάνουν τα κλάματα από νεύρα και οργή. Τι να πουν δηλαδή και αυτοί που την πάτησαν τότε, δίνοντας πίστη σε όσα έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ…

Κάθε 5η του Ιούλη κλαίω από νεύρα, από οργή. Είναι μια ιστορία που δεν έχει κλείσει…

και επίσης:

Προσωπικά μιλώντας, τα τελευταία τρία χρόνια κάθε 5η Ιουλίου κλαίω από νεύρα, από οργή – ναι, κυριολεκτώ.

Μιλάμε για την ίδια συνέντευξη στην οποία είχε πει μεταξύ άλλων για τον κόσμο του ΚΚΕ ότι…:

Η μεθοδολογία που επιλέγουν στον αγώνα τους, δίνει πολλές φορές την εντύπωση ότι δεν μπορεί να προκαλέσει τριγμούς στο σύστημα.

Σώπασε κυρα-Δέσποινα και μην πολυδακρύζεις, με κροκοδείλια κλάματα, γιατί θα σου στερέψουν. Κι αν όντως δακρύζεις, όταν αντικρίζεις την αδικία, ακολουθεί μια ενδεικτική λίστα με χαρακτηριστικές στιγμές της “Πρώτης Φοράς Αριστερά”, που θα έπρεπε να γεμίζουν δάκρυα και οργή όποιον έχει αντανακλαστικά ενάντια στην αδικία.

Σκίζουμε τα μνημόνια, παρατείνοντάς τα

Ο ΣΥΡΙΖΑ παραδίδει μαθήματα “βαθιάς διαλεκτικής”, που μοιάζει με ομοιοπαθητική. Και ενώ κάποιοι κάνουν στον δρόμο τους εμψυχωτές της κυβέρνησης με “ανάσες αξιοπρέπειας”, αυτή προθερμαίνεται για να σκίσει τα μνημόνια, ψηφίζοντας την τετράμηνη παράτασή τους, για να κερδίσει χρόνο, μόλις λίγες μέρες μετά από αυτό…

Μερικά χρόνια αργότερα, ο Τσίπρας κάνει “σκληρή αυτοκριτική”, λέγοντας εν είδει αποτίμησης ποιο ήταν το βασικό λάθος στη συμφωνάι της 20ής Φλεβάρη…

Το σημαντικότερο λάθος ότι την 20η Φλεβάρη δεν απαίτησα να είναι πιο συγκεκριμένα τα πράγματα.

Πόσο πιο συγκεκριμένα δηλαδή;
Τόσο, ώστε να αρχίσει ήδη από τότε τα δάκρυα η κ. Μπαζιάνα;

Ιδιώνυμο για πλειστηριασμούς

Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ διαμαρτύρεται για τον πτωχευτικό νόμο που ψήφισε η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ως κυβέρνηση όμως είχε φροντίσει να κάνει νόμο του κράτους τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς -χωρίς την ενοχλητική φυσική παρουσία διαδηλωτών- και να κάνει ιδιώνυμο αδίκημα τη διαμαρτυρία εναντίον τους, και τα σπίτια του κόσμου φεύγουν άκλαφτα…

Πώς λένε: Κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη; Καμία σχέση…

ΜΑΤ και χημικά στους συνταξιούχους

Δεν ήταν η μόνη περίπτωση “αριστερής καταστολής”, ήταν όμως η πιο χαρακτηριστική και η πλέον ειδεχθής, με τους Πραιτωριανούς της κυβέρνησης να βάζουν στο στόχαστρο τους συνταξιούχους. Τον γύρο του διαδικτύου έκανε η εικόνα της Κατίνας Μανιτάρα, μαχήτριας του ΔΣΕ, που γλίτωσε από τα νύχια του αστικού κράτους και τα βασανιστήρια, για να φτάσει 70 χρόνια αργότερα να απολαμβάνει τα χημικά της “Πρώτης Φοράς Αριστερά”. Αν μη τι άλλο, η Μπέτυ θα έπρεπε να δακρύσει -αν όχι από οργή, τουλάχιστον από τα χημικά…

Αν ήθελα να καταργηθούν οι απεργίες, έπρεπε να γραφτώ στον ΣΥΡΙΖΑ

Ο Κατρούγκαλος περνάει μια ακόμα ανατροπή-ταφόπλακα στην Κοινωνική Ασφάλιση και την προοπτική μιας αξιοπρεπούς σύνταξης και αφήνει ισχυρή παρακαταθήκη στην Αχτσιόγλου, που τον διαδέχεται, για το επόμενο βήμα. Τον συνδικαλιστικό νόμο και το δικαίωμα στην απεργία, που πρέπει να αποφασίζεται κατόπιν ψηφοφορίας από το 50%+1 των οικονομικά τακτοποιημένων μελών, σε πλήρη αντίθεση με τους περιορισμούς που (δεν) ισχύουν πχ για την εκλογή μιας κυβέρνησης. Ίδιο πράγμα είναι άλλωστε η Βουλή-τσίρκο με την απεργία;

Το Βήμα τρολάρει το “αριστερό προφίλ” του ΣΥΡΙΖΑ. Η ΝΔ κάνει ρελάνς και λέει να ψηφίζει υπέρ το 50%+1, γιατί δε φτάνει η σχετική πλειοψηφία. Ενώ ο Άδωνις λέει πως δεν κρατιόταν να ψηφίσει την τροπολογία και πως έκανε λάθος που γράφτηκε στη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ…

«Εγώ, το πρωί ξύπνησα με μεγάλη χαρά. Ερχόμουνα και δεν κρατιόμουνα να ψηφίσω την τροπολογία. Έκανα λάθος όμως που γράφτηκα στη ΔΑΠ ΝΔΦΚ, γιατί ήθελα το 50 συν 1 για τις απεργίες. Δεν ήξερα ότι έκανα λάθος. Αν ήθελα να καταργηθούν οι απεργίες στην Ελλάδα έπρεπε να γραφτώ στον ΣΥΡΙΖΑ»

Φέτος η κυβέρνηση της ΝΔ πάτησε στο νόμο Αχτσιόγλου για να κάνει την απεργία μουσειακό είδος. Αλλά τα συριζοτρόλ -χωρίς ένα δάκρυ ντροπής- έλεγαν πως το ΠΑΜΕ δεν αντιδρά καθόλου, ενώ επί ΣΥΡΙΖΑ είχε μπει στο γραφείο της Αχτσιόγλου, την οποία βλέπουμε εδώ σε μερικές πιρουέτες περιφρόνησης προς την εργατική πλέμπα. Να γελάς μέχρι δακρύων…

Δεν ξέρω αν το καταλάβατε, αλλά ψηφίσατε ενάντια στην εισήγησή μου

Ο Αλέξης Τσίπρας παραδίδει μαθήματα εσωκομματικής δημοκρατίας για ένα σχετικά δευτερεύον οργανωτικό ζήτημα. Θα κάνουμε ό,τι θέλει το σώμα του συνεδρίου, αλλά πηγαίνετε ενάντια στη δική μου εισήγηση, οπότε ας ξαναψηφίσουμε. Και όντως έτσι έγινε και η… βούληση του Συνεδρίου διορθώθηκε.

Αν είναι αυτή η βούληση του Συνεδρίου, πάσο! Αλλά να ξέρουμε τι ψηφίζουμε. Εγώ ζητώ σ’ αυτό το θέμα, να μην το περάσουμε ρουτίνα και να γίνουν δύο τοποθετήσεις υπέρ, δύο κατά και να ξαναψηφίσουμε.

Όσοι έφυγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ το ’15, λένε πως ο Τσίπρας απέφυγε να κάνει έκτακτο συνέδριο, γιατί φοβόταν πως θα έχανε το κόμμα και θα ήταν διαφορετικοί οι συσχετισμοί. Εντάξει, το πολύ-πολύ να επαναλαμβανόταν η κρίσιμη ψηφοφορία, μάλλον δε θα υπήρχε πρόβλημα…

Ηθικό δίδαγμα

Για όσους είναι ευσυγκίνητοι και δακρύζουν, λύσεις υπάρχουν πολλές.

Για όσους τρέμουν από οργή για την αδικία, η λύση είναι μονόδρομος. Ταξικοί αγώνες, οργάνωση κτλ. Όλα αυτά που λέει δηλαδή η Μπέτυ Μπαζιάνα πως δε φαίνονται να φέρνουν τριγμούς στο σύστημα…