21ο Συνέδριο: Ο λαός μας όσο έχει δίπλα του και κοντά του το ΚΚΕ θα συνεχίζει να αγωνίζεται για πάντα

Το κείμενο της Κατίνας Μανιτάρα, -της ανθυπολοχαγού του ΔΣΕ που φιλοξενείται στο σπίτι του Αγωνιστή-, που δημοσιεύεται σήμερα στον 902, είναι ίσως η καλύτερη εισαγωγή στο 21ο Συνέδριο του ΚΚΕ που ανοίγει σήμερα τις εργασίες του.

«Σύντροφοι και συντρόφισσες, φίλες και φίλοι,

Γεια χαρά, εύχομαι καλή επιτυχία στο 21o Συνέδριό μας και να βγουν στο τέλος γόνιμα συμπεράσματα από αυτό.

Σύντροφοι και συντρόφισσες,

Οι άνθρωποι, μας τα αφαιρούν όλα, η ζωή μας τα χρωστάει και χρωστάει πάρα πολλά…..

Απευθύνομαι σε όλους σας, αλλά θα μου επιτρέψετε να απευθυνθώ ιδιαιτέρως στα νιά βλαστάρια, στα εγγόνια και τα δισέγγονά μας, στα φλογερά νιάτα, που είναι η ζωή, η χαρά και η ελπίδα του μέλλοντος.

Ο ποιητής λέει… “κρατάς τον κόσμο στα δύο σου τα χέρια”

Εεεεε, εσείς κρατάτε τον κόσμο στα δύο σας χέρια και όλοι μαζί είστε οι νέοι κυρίαρχοι της γης.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

έφτασε η ώρα, με πολύ σθένος μεγάλη τόλμη και αποφασιστικότητα, να αντιπαλέψουμε παλικαρίσια, με αυταπάρνηση ενάντια στους πάνοπλους ιμπεριαλιστές, καπιταλιστές, ντόπιους και ξένους δυνάστες που συνειδητά και προμελετημένα τσακίζουν τους εργάτες, σαν βασιλιάδες, για να ζουν μια χούφτα πλουτοκράτες. Ήρθε η ώρα!!! Αρνούμαστε να γίνουμε σκλάβοι του 21ου αιώνα.

Η εκμετάλλευση δεν διευθετείται, καταργείται και προχωράμε για την ανατροπή. Είναι ανάγκη να γίνουμε όλοι γνώστες της σύγχρονης αγωνιστικής αληθινής Ιστορίας του 20ού αιώνα. Το χρωστάμε όλοι. Η μάθηση είναι γνώση, είναι δύναμη. Γνωρίζοντας την Ιστορία του παρελθόντος αντιμετωπίζουμε επάξια το επαύριο του μέλλοντος. Η Ιστορία του ΔΣΕ που με τις ηρωικές του πράξεις και τα κατορθώματά του και την αυταπάρνησή του, μας φρονηματίζουν, μας εμπνέουν και μας συγκινούν.

Η δράση του ΔΣΕ στα αφιλόξενα αλλά ένδοξα βουνά από μαχητές άνδρες και γυναίκες, υπήρξε η κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης. Ήταν το αποκορύφωμα στην νεότερη αγωνιστική Ιστορία της Ελλάδας. Ήταν το αποκορύφωμα του λαϊκού ηρωισμού και της επαναστατικής αυταπάρνησης. Κάθε κορυφή, πέτρα και δέντρο των βουνών είναι μια ζωντανή διαμαρτυρία μια κραυγή λευτεριάς. Είναι μια ζωντανή διαμαρτυρία για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Με αυτά τα ιδανικά πολεμούσε ο μαχητής και η μαχήτρια του ΔΣΕ, σε μέρη απάτητα, ακόμη και από πουλιά πετούμενα, δεν είναι υπερβολή. Αν μιλούσαν τα βουνά είχαν τόσα πολλά για να πουν. Παλέψαμε για να απαλλαγεί η χώρα μας από τους ντόπιους και ξένους συνεργάτες, τους ιμπεριαλιστές, καπιταλιστές, δυνάστες, που κλέβουν τον ιδρώτα και το ψωμί του καταληστευμένου λάου μας.

Είναι αναγκαίο να αναφερθούμε στα μεγάλα και δύσκολα προβλήματα που αντιμετώπισε ο ΔΣΕ. Όπως, η μεγάλη έλλειψη στα πυρομαχικά, η πείνα, η δίψα, οι ψείρες, τα κυνηγητά, οι πολλές κακουχίες, τα βασανιστήρια και οι εκτελέσεις από τους αντίπαλους. Ίσως, φανεί παράξενο αν πούμε ότι ακόμα και σε μια ολιγόλεπτη στάση μας, σύντροφοι, μας έπαιρνε αμέσως ο ύπνος. Όλη μας η ζωή ήταν τη νύχτα πορεία και την ημέρα συνεχόμενες συγκρούσεις και μάχες. Ο ύπνος ήταν λίγος, πολύ λίγος, να βαδίζεις και να κοιμάσαι. Μας έπαιρνε ο ύπνος στη στιγμή, πολλές φορές βλέπαμε και όνειρα περπατώντας, τις περισσότερες φορές δεν θυμόμασταν πότε είχαμε φάει και κοιμηθεί την τελευταία φορά.

Όταν συναντιόμαστε οι συναγωνιστές που ζήσαμε στα ίδια γεγονότα, αναρωτιόμαστε… ήμασταν εμείς και αντέξαμε; μήπως ήταν κάποιοι άλλοι και όχι εμείς;

Ήταν το συγκλονιστικότερο έπος της νεότερης αγωνιστικής εποποιίας του ΔΣΕ 1946-1949. Ο σύντροφος Λαπαθιώτης κάπου γράφει: “Η κομμουνιστική κοινωνία είναι το τελευταίο ατού της ταλαιπωρημένης ανθρωπότητας”.

Ο λαός μας όσο έχει δίπλα του και κοντά του το ΚΚΕ θα συνεχίζει να αγωνίζεται για πάντα.

ΖΗΤΩ ΤΟ ΤΙΜΗΜΕΝΟ ΗΡΩΙΚΟ ΚΑΙ ΑΚΟΥΡΑΣΤΟ ΚΟΜΜΑ ΜΑΣ».