«Από παιδί βιαζόμουνα, μα τώρα πάω καλιά μου…» – Φωτογραφικό αφιέρωμα στο Νίκο Καββαδία

Στα 110 χρόνια από τη γέννησή του, ένα φωτογραφικό αφιέρωμα στον ποιητή Νίκο Καββαδία, που το έργο του αγαπήθηκε από το λαό και τη νεολαία, μελοποιήθηκε και τραγουδήθηκε και συνεχίζει να συγκινεί και τις νεότερες γενιές.

«Από παιδί βιαζόμουνα, μα τώρα πάω καλιά μου…» - Φωτογραφικό αφιέρωμα στο Νίκο Καββαδία

Σήμερα συμπληρώνονται 110 χρόνια από τη γέννηση του ποιητή Νίκου Καββαδία. Γεννήθηκε στις 11 του Γενάρη 1910 και έφυγε από τη ζωή στις 10 του Φλεβάρη 1975. Από τους σημαντικότερους ποιητές μας, το έργο του αγαπήθηκε από το λαό και τη νεολαία, μελοποιήθηκε και συνεχίζει να συγκινεί και τις νεότερες γενιές. Με αφορμή την επέτειο της γέννησής του, παρουσιάζουμε μερικά φωτογραφικά στιγμιότυπα από τη ζωή του, από το ένθετο αφιέρωμα της εφημερίδας  «Η Καθημερινή» (28/2/1999).

Ο Νίκος Καββαδίας, οκτώ χρονών, το 1918 στο Αργοστόλι. Κάθε απόγευμα, θυμάται η αδελφή του Τζένια, τα παιδιά βρίσκονταν με την νταντά στην πλατεία κι ο Κόλιας «ξέφευγε για να κάνει φιλίες με τους στρατιώτες του συμμαχικού στρατού», που του χάριζαν ταινίες από τα καπέλα τους (αρχείο οικογένειας Καββαδία).

 

Η προμετωπίδα του Γιάννη Τσαρούχη για την έκδοση του «Πούσι» στον «Κέδρο», το 1973 (αρχείο οικογένειας Καββαδία).

 

Ο ποιητής στην καμπίνα του ασυρματιστή – «Απάνου στο γιατάκι σου φίδι νωθρό κοιμάται / και φέρνει βόλτες ψάχνοντας τα ρούχα σου η μαϊμού. / Εχτός τη μάνα σου κανείς δε σε θυμάται / σε τούτο το τρομαχτικό ταξίδι του χαμού». – «Θεσσαλονίκη», από το «Πούσι» (φωτ.: αρχείο οικογένειας Καββαδία).

 

Πορτρέτο με μολύβι του Νίκου Καββαδία, το 1942, από τον Μιχάλη Σουγιουτζόγλου. Χαρισμένο στον ποιητή από τον καλλιτέχνη (συλλογή οικογένειας Καββαδία).

 

Πορτρέτο του Ν. Καββαδία σε νεαρή ηλικία, φιλοτεχνημένο από τον ζωγράφο Λεκκό, το 1927 (συλλογή οικογένειας Καββαδία).

 

Ο Καββαδίας με τον Στρατή Τσίρκα. στη μεταπολεμική Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.

 

Το επιβατηγό «Κυρήνεια» υπήρξε, στη γραμμή της Αυστραλίας, το κατεξοχήν μεταναστευτικό καράβι, με διαστάσεις θρύλου στη μεταναστευτική ιστορία των Ελλήνων της Αυστραλίας. Σ’ αυτό ο Καββαδίας υπηρέτησε περισσότερο από κάθε άλλο στην πολυετή ναυτική του σταδιοδρομία. Καρτ-ποστάλ της δεκαετίας του ’50, σταλμένη στην Ελλάδα από τον Καββαδία.

 

Μισοτελειωμένος πίνακας του Τσαρούχη: ο Καββαδίας, μπροστά, η Λένα Ιωαννίϊδου. πίσω και η μικρή Έλγκα. Συλλογή οικογ. Καββαδία.

 

Πάνω, το εξώφυλλο της πρώτης έκδοσης, το 1933, των «Μαραμπού» του Ν. Καββαδία.

 

Ο μικρός Κόλιας Καββαδίας (όρθιος δεξιά) με τα αδέλφια του, στο Αργοστόλι: την Τζένια (όρθια αριστερά) τον υστερότοκο Αργύρη, βρέφος, και τον Μήκια (όρθιος πάνω στην καρέκλα).

 

Η μητέρα του Νίκου Καββαδία. Δωροθέα Καββαδία, το γένος Αγγελάτου, σε φωτογραφία του 1918. όταν ο σύζυγός της βρισκόταν αποκλεισμένος στη Ρωσία, στην ανεπιτυχή προσπάθεια του να περισώσει την περιουσία που άφησαν φεύγοντας το 1914 από τη Μαντζουρία.

 

Ο Χαρίλαος και η Δωροθέα Καββαδία με τα δυο τους παιδιά, την πρωτότοκη Ευγενία-Τζένια, στην αγκαλιά της μητέρας, και τον δευτερότοκο Νίκο-Κόλια, όταν ακόμα η οικογένεια διέμενε στη Μαντζουρία, την οποία εγκατέλειψαν το 1914, πριν ο Κόλιας συμπληρώσει τα πέντε του χρόνια (αρχείο οικογένειας Καββαδία).

 

Ο Νίκος Καββαδίας με τον αδελφό του Δημήτρη-Μήκια, τον τριτότοκο (δεξιά), το 1929, στον Πειραιά. Τη χρονιά εκείνη πέθανε ο πατέρας τους και ο Κόλιας εγκατέλειψε τα «χοντρά λογιστικά βιβλία» του ναυτιλιακού γραφείου και μπάρκαρε ναύτης στο «Άγιος Νικόλαος» (αρχείο οικογένειας Καββαδία).

 

Colombo 28.12.49 – στο επιβατηγό «Κυρήνεια». Δυόμισι μήνες νωρίτερα, στο ίδιο αυτό κεϋλανέζικο λιμάνι, «εναυτολογήθη ως ραδιοτηλεγραφητής… την 8.10.1949 επί του Α/Π “Κυρήνεια” κόρων 4.542», διαβάζουμε στη σελίδα 28 του ναυτικού φυλλαδίου του Νίκου Καββαδία (αρχείο οικογένειας Καββαδία).

 

Ο Καββαδίας στη Μασσαλία το 1947 (αρχείο οικογένειας Καββαδία).

 

Στην Αλεξάνδρεια. Απρίλιος J 949. «Κάθε φορά που το πλοίο του διανυχτέρευε στην Αλεξάνδρεια, ο Κόλιας κοιμόταν στο σπίτι μας… Ο Αμπντον… όταν χτυπούσε η πόρτα κι ήταν ο Κόλιας φωτιζόταν το μούτρο του και χαλούσε τον κόσμο από τις φωνές. “Γα σετ, ελ Χαουάγκα μπιτάα ελ μπαμπούρ!” (Κυρία, ο κύριος του βαποριού). “Τι καλοί άνθρωποι που είναι”, μου έλεγε ο Κόλιας κάνοντας έναν μορφασμό, όπως όταν ζαρώνεις τη μύτη σου για να μη δακρύσεις» (Στρατής Τσίρκας, περ. «Αντί», 31.3.79).

 

Ο Νίκος Καββαδίας στη Μασσαλία. Δεκαετία του ’50 (αρχείο οικογένειας Καββαδία).

 

Ο Νίκος Καββαδίας στην τιμονιέρα του «Κυρήνεια» το 1951, ταξιδεύοντας για Αυστραλία (αρχείο οικογένειας Καββαδία).

 

Προς Αυστραλία, με τη νοσοκόμα του πλοίου, Λάνα Ράντοβιτς (αρχείο οικογένειας Καββαδία).

 

Με συναδέλφους ναυτικούς στο ντεκ του καραβιού. 1953 (φωτ.: αρχείο οικογένειας Καββαδία).

 

Ιούνιος 1970. Με γόνδολα στα κανάλια της Βενετίας: ο Καββαδΐας με τον μικρό Φίλιππο Χατζόπουλο, γιο της Ελγκας, που του ενέπνευσε το κέφι και την αγάπη με την οποία είναι γραμμένα τα «Παραμύθια του Φίλιππου».

 

Cocos Isles 12.1.56. S/S Lydia. «Στην πλώρη ο σφυροκέφαλος με το φτερό στη ράχη, / τότε που πήρε ο Συμιακός βουτιά με το κεφάλι. / “Όλο αρμενίζει ο γιόκας μου, που την ευχή μου να ’χει…” / Κι όσοι είδαμε απ’ την κουπαστή, μας λύθηκε το αφάλι.» («Cocos Islands» – «Τραβέρσο») (φωτ.: αρχείο οικογένειας Καββαδία).

 

Ο Νίκος Καββαδίας. χειμώνα του ’74, ξέμπαρκος στην Αθήνα. «Στον αγαπημένο μου Ηλία Παπαδημητρακόπουλο που η φιλία του θα βαστάξει μέχρι… Ν. Καββαδίας, 23.11.74« (αρχείο Ηλία X. Παπαδημητρακόπουλου).

 

Στο Τουρκολίμανο, μεσημεράκι 17 Μαΐου 1974: ο Νίκος Καββαδίας παρέα με τη Θεανώ Σουνά, στα δεξιά του, τη Νιόβη Παπαδημητρακοποϋλου, τον Ηλία Πετρόπουλο και, εκτός κάδρου, τη Μαίρη Κουκουλέ (φωτ.: Ηλΐας X. Παπαδημητρακόπουλος).

 

Ο Νίκος Καββαδΐας, «ένα μέση μεράκι μέσα Μαΐου 1974» στο Τουρκολίμανο με παρέα (αρχείο Ηλία X. Παπαδημητρακόπουλου).

 

Ξεπροβόδισμα στο “Aquarius”, μέσα Μαΐου του 1974. «Τον συνόδευσα μέχρι το πλοίο: ό,τι κουβαλούσε τα είχε βολέψει σε ένα μικρό, φθαρμένο βαλιτσάκι της “Air France”». Με τον Ηλία Παπαδημητρακόπουλο, ένα αποχαιρετιστήριο απόγευμα, στον Πειραιά (αρχείο Ηλία Χ. Παπαδημητρακόπουλου).

 

«…Μα πιο πολύ περηφανευόταν για μια γοργόνα μπλε και κόκκινη.,.στα μαλακά του μπράτσου του… Με πολλή σοβαρότητα μου έλεγε πως… η γοργόνα, τα μεσάνυχτα, έφευγε, πηδούσε στη θάλασσα κι έκανε έρωτα μέσα στο νερά», Θυμόταν, στο κείμενό του «Ο φίλος μου ο Μαραμπού» (περ. ΑΝΤΙ 31.3.79) ο Στρατής Τσίρκας, (φωτ.: αρχείο οικογένειας Καββαδία).

 

Ο Νίκος Καββαδίας στο κατάστρωμα του «Ιωνία», ζωγραφισμένος από τον Γιάννη Τσαρούχη για προμετωπίδα στην έκδοση των «Μαραμπού» και «Πούσι» από τον «Κέδρο», το 1973 (συλλογή οικογένειας Καββαδία).

 

Ο Νίκος Καββαδίας -στη φωτογραφία το είδωλό του στον καθρέφτη της καμπίνας του ασυρματιστή- και η «Βάρδια» του, στο ειδικό αφιέρωμα «Βιβλία» της γαλλικής «Liberation», Μάρτιος 1990. Η «Βάρδια», πρόσφατα τότε μεταφρασμένη στα γαλλικά από τον Μισέλ Σωνιέ, είχε καταλάβει τιμητική Θέση στα «100 καλύτερα βιβλία της χρονιάς», (αρχείο οικογένειας Καββαδία).

 

Ο Καββαδίας, τρίτος από δεξιά, σε φιλικό τραπέζι, με το Στρατή Τσίρκο, πρώτο από αριστερά, και τη γυναίκα του τελευταίου, Αντιγόνη Τσίρκα, δεύτερη δεξιά (αρχείο οικογένειας Καββαδία).

 

Νίκος Καββαδίας, ξυλογραφία Γ. Μόσχου, 1944, (πηγή: Τάσου Κόρφη «Νίκος Καββαδίας» εκδ. «Κέδρος», 1978).

 

«Πούσι, το εξώφυλλο της πρώτης έκδοσης της συλλογής, το 1947, από την έκδοση κοσμούσαν ξυλογραφίες εκλεκτών ζωγράφων – χαρακτών φίλων του ποιητή και του εκδότη (αρχείο Μαρίας και Δημήτρη Ντανάκα).

 

Ο Καββαδίας, τρίτος από αριστερά, βραχύσωμος και ασκεπής μυστακοφόρος, με παρέα φίλων του ηθοποιών: το Δημήτρη Χορν, αριστερά του με το βιβλίο στο χέρι, πιασμένον αγκαζέ με την Κρινιώ Παππά, δίπλα στην οποία στέκεται ο Γιώργος Γληνός, μορφή του Θεάτρου μας, αδελφός του Δημήτρη Γληνού. Καθιστός στο σκαλοπάτι, ο αξέχαστος Διονύσης Παπαγιαννόπουλος (αρχείο οικογένειας Καββαδία).

 

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Notice: Only variables should be assigned by reference in /srv/katiousa/pub_dir/wp-content/themes/katiousa_theme/comments.php on line 6

1 Trackback

Κάντε ένα σχόλιο: