Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα: «Σ’ εσάς που δεν ήρθατε…» του Νίκου Σαλπιστή

“…είναι που δεν τιμήσατε τα πληγωμένα χέρια,
τη δεκαεξάχρονη έφηβη απουσία,
το ζωγραφισμένο με μίσος κορμί…”

Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα: «Σ’ εσάς που δεν ήρθατε...» του Νίκου Σαλπιστή

Ο Γιώργος Φαρσακίδης γεννήθηκε το 1926 στην Οδησσό της Σοβιετικής Ενωσης. ΑνταρτοΕΠΟΝίτης, δεκαοχτώ χρόνων, τραυματίστηκε δύο φορές σε μάχη με Γερμανούς και Βούλγαρους και έμεινε ανάπηρος στα δύο του χέρια. Κατά διαστήματα έχει κάνει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και άλλους τόπους κράτησης – Μακρόνησος, Αη Στράτης, Γυάρος, Λέρος – δεκαεξίμισι χρόνια.

Αυτοδίδακτος, στους τόπους της κράτησής του, ζωγραφίζει θέματα με περιεχόμενο από τη ζωή των συγκρατούμενων συναγωνιστών του κι αργότερα από τους αγώνες του ελληνικού λαού. Μετά την πτώση της χούντας, ο Γιώργος Φαρσακίδης δημοσιεύει εργασίες του σ’ εφημερίδες, εκθέτει και κυκλοφορεί τα έργα του.

Μέχρι σήμερα έχει εκδώσει πάνω από 20 βιβλία και λευκώματα και αρκετά ακόμη είναι υπό έκδοση. Τιμήθηκε για την αγωνιστική και καλλιτεχνική του δραστηριότητα με το Ανώτατο Χρυσό Μετάλλιο της Σοβιετικής Επιτροπής Ειρήνης.

Το ποίημα του Νίκου Σαλπιστή «Σ’ εσάς που δεν ήρθατε…» απέσπασε το 2ο Βραβείο στην κατηγορία Ποίηση, στον Διαγωνισμό Λογοτεχνίας για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ. Περιλαμάνεται στον ογκώδη τόμο με όλα τα βραβευμένα έργα του Διαγωνισμού, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από το εκδοτικό Σύγχρονη Εποχή.

Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα: «Σ’ εσάς που δεν ήρθατε...» του Νίκου Σαλπιστή

Ο αγωνιστής εικαστικός – λογοτέχνης Γιώργος Φαρσακίδης

Σ’ εσάς που δεν ήρθατε…

(Έκθεση Γιώργου Φαρσακίδη)

Άνθρωποι, άνθρωποι…
δεν είναι που αγνοήσατε το χάδι του πινέλου και την πάλη των χρωμάτων,
ούτε που αδιαφορήσατε για το πλήγωμα του ξύλου και την πειθαρχία της μελάνης
κι αν ήταν να μου δώσετε τιμές,
δεν είναι που ζωντάνεψα τα νεκρά και ταπεινά,
ούτε που χώρεσα μεγάλες αλήθειες σε μικρά κάδρα,
ούτε, ακόμη, που τον πόνο εγκλώβισα στο μαύρο
και το μαρτύριο μαρτυρία το έκανα, αλλά να…
είναι που δεν τιμήσατε τα πληγωμένα χέρια,
τη δεκαεξάχρονη έφηβη απουσία,
το ζωγραφισμένο με μίσος κορμί,
τα μύρια φυλακισμένα δευτερόλεπτα,
όμως εγώ…
ο ζωγράφος του ανείπωτου
και χαράκτης νέων δρόμων
το πινέλο στο αίμα μου βούτηξα
κι έγραψα το μέλλον με το ανεξίτηλο της χαράς.

Νίκος Σαλπιστής

“Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα”: Δείτε όλα τα ποιήματα εδώ.

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: