Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα: «Χιλιανό κρασί» του Χάιμε Σβαρτ

«Στην Αθήνα, την πρωτεύουσα της ταραγμένης Ελλάδας, εμφανίστηκαν το 2012 τα ποιήματα του Χιλιανού Χάιμε Σβαρτ, που έφτασε εκεί σαν εξόριστος της στρατιωτικής δικτατορίας της χώρας του. Με το πέρασμα του χρόνου, ο Σβαρτ έγινε ένας ακόμα Αθηναίος και αντιστέκεται μαζί με τους συμπολίτες του στις επιθέσεις της άγριας οικονομικής κρίσης που προκάλεσε ένας αχαλίνωτος φιλελευθερισμός, ο οποίος κατάφερε να τορπιλίσει τις οικονομικές και κοινωνικές βάσεις της ελληνικής κοινωνίας. Ίσως σαν παρηγοριά στα δεινά της κρίσης, ο Σβαρτ κατέφυγε στην παλιά συνταγή της αγάπης για να απαλύνει τη θλίψη, προσωπική και συλλογική, που τον περιβάλει» σημειώνει ο Χιλιανός ποιητής Μανουέλ Σίλβα Ασεβέδο προλογίζοντας την ποιητική συλλογή του Χάιμε Σβαρτ «Ποιήματα της ξενιτιάς και της αγάπης» (Αθήνα 2012).

Ο Χιλιανός ποιητής Χάιμε Σβαρτ αναγκάστηκε να εγκαταλείψει, διωγμένος, την πατρίδα του όταν η αμερικανόδουλη χούντα του φασίστα στρατηγού Αουγκούστο Πινοσέτ ποδοπάτησε τα δικαιώματα και τις ελευθερίες του χιλιάνικου λαού. Αν και πέρασαν πολλά χρόνια από τότε, η αναγκαστική εξορία-ξενιτιά δεν κατάφερε να σκοτώσει το όνειρο για λευτεριά και δημοκρατία, την ανάγκη για ειρηνική ζωή. Κρατήθηκε άσβεστη η δίψα του γυρισμού.

Μπορεί στην Ελλάδα ο Σβαρτ να ήρθε σαν ξένος, όμως κράτησε τις ανήσυχες όσο και ευαίσθητες κεραίες του ανοιχτές απέναντι στα προβλήματα και τους αγώνες  και του ελληνικού λαού. Η καρδιά του δεν σταμάτησε να χτυπά για αυτούς που αγωνίζονται για τα ιδανικά της δημοκρατίας, της λευτεριάς και της δικαιοσύνης, και η πένα του να βουτάει στο μελάνι της ελπίδας, και του μεγαλείου του έρωτα και να φτιάχνει ποιήματα «της αγάπης και της ξενιτιάς».

Ο Χιλιανός ποιητής Χάιμε Σβαρτ (Jaime Svart) κρατώντας την ποιητική συλλογή του «Ποιήματα της ξενιτιάς και της αγάπης»

«Το πνεύμα του ποιητή εξυψώνεται στη θύμηση του Χιλιανού κρασιού, ίδιο με το αίμα του λαού των Μαπούτσε και με αυτό των συμπατριωτών του που έδωσαν τη ζωή τους αντιστεκόμενοι στη δικτατορία».

Χιλιανό κρασί

“Σας χαρίζω αυτό το μπουκάλι Χιλιανό κρασί…
ώστε όταν το πιείτε
να θυμηθείτε το αίμα
του κατατρεγμένου λαού μου mapuche…

…και το αίμα
των συμπατριωτών μας
που ακόμα παλεύουν
για την ελευθερία τους…

αίμα που κι εμένα
κυλάει στις φλέβες μου…
αίμα με χρώμα κόκκινο
όπως οι σημαίες του αγώνα μου…
όπως το χρώμα του Copihue (*)
…το πιο όμορφο λουλούδι
των δασών του Νότου
της Χιλής… μακρινή πατρίδα μου χαμένη…

και των χιονισμένων κορφών
του Νότου στην άκρη του κόσμου…
μοιραστείτε το κρασί της Χιλής
τις ώρες της μοναξιάς
της ερωτευμένης
καρδιάς σας…

θέλω να ξέρετε
πως στο Νότιο
άκρο του κόσμου υπάρχει μια χώρα
που τη λένε νοσταλγία… ρόδο τσαλαπατημένο
από τους τύραννους
του Βορρά… γη κατεστραμμένη
από σεισμούς και παλίρροιες…
δυνατοί άνεμοι
του Νότου μας αγκαλιάζουν…
μη ξεχνάτε πως ακόμα ρέει
το αίμα των αδελφών μας
στους δρόμους της Χιλής…”

Jaime Svart
(Μετάφραση: Άννα Καράπα)

*: τυπικό λουλούδι-έμβλημα της περιοχής των mapuche στη Χιλή

“Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα”: Δείτε όλα τα ποιήματα εδώ.