Από Πρωτομαγιά σε Πρωτομαγιά – Ένα ποίημα του Πωλ Ελυάρ
Από αύριο και για πάντα πάνω σ’ αυτή τη γη εμείς οι άνθρωποι
Δεν θα ξέρουμε άλλο βάρος εξόν αυτό της ευτυχίας
Από πρωτομαγιά σε πρωτομαγιά
Σαν να ‘μασταν τα φύλλα ενός και μόνο δέντρου
Μας μάζεψε εδώ ο αγέρας που μας πνίγει
Η μιζέρια είναι η νύχτα μας κι ο πόλεμος ο κατακλυσμός μας
Απ’ τον καθρέφτη που μας προσφέρουν απομένει μόνο το μολύβι
Κι όχι από χτες αλλά από πάντα έχουν το θράσος
Στο τίποτα να μας καταδικάζουν εμάς που ξανανιώνουμε
Με κάθε ωραίο φιλί, με κάθε άνοιξη
Εμάς που βαθιά απ’ το μέλλον αντλούμε το φως μας
Μας κλείνουνε τον ουρανό κι αυτό τους κάνει αφέντες μας
Μα η δική μας η δύναμη είναι γυμνή είναι μία και πρωταρχική
Από αύριο και για πάντα πάνω σ’ αυτή τη γη εμείς οι άνθρωποι
Δεν θα ξέρουμε άλλο βάρος εξόν αυτό της ευτυχίας
Τ’ απαλό κι ανάλαφρο βάρος που κουβαλούν τα μπουμπούκια και οι καρποί
Τις προηγούμενες μέρες αυτό το ποίημα του Ελυάρ απέκτησε επικαιρότητα στη Γαλλία καθώς κυκλοφόρησε ένα ιδιαίτερα επιμελημένο βίντεο που συνδυάζει την απαγγελία του ποιήματος με μια αναδρομή στην καταστολή του κινήματος των “κίτρινων γιλέκων” κατά την πολύμηνη κινητοποίησή του.
Εδώ το πρωτότυπο ποίημα:
De premier mai en premier mai
Comme si nous étions les feuilles d’un même arbre
Nous sommes rassemblés par le vent étouffant
Misère c’est la nuit et guerre le deluge
Du miroir qu’on nous tend ne reste que le plomb.
Et ce n’est pas d’hier mais de toujours qu’on ose
Nous promettre au néant nous qui rajeunissons
À chaque bon baiser comme à chaque printemps
Nous qui puisons dans l’avenir notre lumière.
D’un ciel mal étalé nos maîtres sont marqués
Nous notre force est nue elle est une et première
Toujours et pour demain sur terre nous les hommes
Nous ne connaîtrons que le poids du bonheur
Le poids léger et doux des bourgeons et des fruits
Paul ELUARD
Poèmes politiques
