Ο δρόμος της αλλαγής θα γίνω

Δεν περιμένω καμία μέρα να έρθει να με σώσει από τον κόσμο.
Η τρεμάμενη φωνή μου παλεύει να κρατηθεί από μια ακόμα ελπίδα.
Συσσωρεύεται μέσα μου αυτή η έκρηξη που τόσο προσπαθώ να πνίξω.
Είναι άραγε οργή; Είναι θυμός; Είναι λύπη;
Είναι μια απέραντη επιθυμία να ουρλιάξω και να κάνω και το κάθε κουφό αυτί να με ακούσει.
Όχι για μένα. Μα για αυτές τις “άλλες” μέρες που όλοι τις προσμένουν.
Και ούτε με νοιάζει αν θα έρθουν ποτέ αυτές οι μέρες.
Μόνο αυτή η φωνή μου που πνίγει ό,τι μέσα μου υπάρχει.
Να βγει και να φωνάξει!
Πως εγώ τουλάχιστον θα το παλέψω!
Όχι μονάχα για αυτή την μέρα.
Μα και για κάθε μέρα που σαν σφαίρα γεμάτη αδικία τρυπώνει στις καρδιές των ανθρώπων.
Αυτή η φωνή θα απελευθερωθεί.
Και μονάχα τότε, που τίποτα άλλο δεν θα ‘χει σημασία πέρα από την δέσμευση μου με την αλλαγή, θα νιώσω ελεύθερη.

Κλεοπάτρα