Η “ανεμοδαρμένη” Έμιλυ Μπροντέ
Αν και η Έμιλυ Μπροντέ μοιράζεται με τις αδερφές της την πλούσια φαντασία και το στεγνό χιούμορ, διαφέρει από εκείνες ως προς το ότι δεν κάνει καμία χρήση αυτοβιογραφικών στοιχείων ή “από μηχανής” συμπτώσεων.
Σπάνια συμβαίνει ένα και μόνο μυθιστόρημα να εξασφαλίσει μια θέση στο Πάνθεον των σπουδαιότερων λογοτεχνικών έργων ενός αιώνα. Μία τέτοια περίπτωση είναι αυτή της Έμιλι Μπροντέ, που ήρθε στον κόσμο πριν 200 χρόνια στις 30 Ιούλη του 1818. Παρότι υπήρξε η πιο ταλαντούχα μεταξύ των τριών επίσης συγγραφέων αδερφών της, ελάχιστα είναι γνωστά για τη σύντομη ζωή της, καθώς ήταν σιωπηλή σε μαρτυρίες και δεν άφησε αξιόλογη αλληλογραφία.
Ο πατέρας της, Πάτρικ, ήταν Ιρλανδός ιερέας, ενώ η μητέρα της πέθανε όταν η Έμιλι ήταν μολις τριών ετών. Τα αδέρφια Σάρλοτ Πάτρικ, Άννα και Έμιλι εκπαιδεύτηκαν κατ’ οίκον με εξαίρεση μια χρόνια που η Σάρλοτ με την Έμιλι φοίτησαν σε σχολή θηλέων για κόρες κληρικών. Ακολούθησε τη μεγάλη αδερφή της στο σχολείο του Roe Head όπου διορίστηκε ως δασκάλα το 1835, ενώ αργότερα, το 1838, άρχισε και η ίδια να κανει την ίδια δουλειά στο σχολείο της Μέι Πάτσερ, παραιτήθηκε ομως έξι μήνες αργότερα λόγω εξάντλησης. Το 1842 πήγε με τη Σάρλοτ στις Βρυξέλλες για εκπαιδευτικούς σκοπούς, όπου έγινε πιο δημοφιλής από την αδερφή της.
Το 1845 η Σάρλοτ ανακάλυψε στίχους της αδερφής της οδηγώντας στην αποκάλυψη της λογοτεχνικής φλέβας των αδερφών. Ξόδεψαν 50 λίρες για να εκδώσουν τα ποιήματά τους με ανδρικά ψευδώνυμα, με την Έμιλι να επιλέγει το Έλις Μπελ. Μόνο δύο αντίτυπα πουλήθηκαν τότε, οι κριτικοί όμως συμφωνούν ότι πι Στίχοι της μικρότερης αδερφής ήταν οι πιο επιτυχημένοι. Σε αντίθεση με την επιτυχία της “Τζέιν Έιρ” της Σάρλοτ Μπροντέ, τα “Ανεμοδαρμένα ύψη”, που κυκλοφόρησαν το 1847 αντιμετώπισαν συντριπτικά αρνητική κριτική. Το έργο αποκλήθηκε “άγριο”, “ζωώδες” και τεχνικά αδέξιο. Στο πέρασμα των χρόνων όμως τα ίδια χαρακτηριστικά που είχαν σκανδαλίσει το κοινό καθιέρωσαν το βιβλίο ως ένα από τα πλέον ξεχωριστά της αγγλικής λογοτεχνίας το 19ο αιώνα.
Λίγο μετά την κυκλοφορία του βιβλίου, η Έμιλυ, μόλις τριάντα ετών τότε, αρρώστησε από φυματίωση, με το θάνατο να προλαβαίνει την ολοκλήρωση ενός δεύτερου μυθιστορήματος, το χειρόγραφο του οποίου δε βρέθηκε ποτέ. Η Σάρλοτ μετά το θάνατο της αδελφής της επιμελήθηκε μια δεύτερη, αναθεωρημένη έκδοση, που συνήθως ακολουθείται και σήμερα.
Τα “Ανεμοδαρμένα ύψη” ξεχωρίζουν με τη δραματικότητά τους, την απουσία σχολιασμού από το συγγραφέα και την ασυνήθιστη δομή τους. Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από την επίδρασε που ασκεί το ψυχοπαίδι Χίθκλιφ στην οικογένεια Έρνσο που το μεγαλώνει. Ερωτευμένος με την Κάθριν Έρνσο, με την οποία μοιράζεται την ίδια φλογερή ιδιοσυγκρασία, ορκίζεται εκδίκηση όταν εκείνη παντρεύεται τον εύπορο τζέντλμαν Έντγκαρ Λίντον. Ο θάνατος της Κάθριν στη γέννα αδυνατεί να καταπραΰνει τα συναισθήματα μίσους και πάθους για εκείνη μέχρι το θανατό του, ενώ η τάξη αποκαθίσταται μόνο μετά το γάμο των απογόνων των οικογενιεών Έρνσο και Λίντον.
Αν και η Έμιλυ Μπροντέ μοιράζεται με τις αδερφές της την πλούσια φαντασία και το στεγνό χιούμορ, διαφέρει από εκείνες ως προς το ότι δεν κάνει καμία χρήση αυτοβιογραφικών στοιχείων ή “από μηχανής” συμπτώσεων. Ο συχνά βίαιος τόνος του έργου οδήγησε κάποιους στην πεποίθηση ότι το βιβλίο, που κυκλοφόρησε και πάλι με το ψευδώνυμο Έλλις Μπέηκερ, γράφτηκε όντως από άντρα. Η άποψη ενισχύθηκε από μαρτυρίες φίλων του αδελφού της, ότι ο ίδιος είχε συγγράψει ένα τμήμα του έργου, ισχυρισμός για τον οποίο τα στοιχεία είναι εντελώς ανεπαρκή, ενώ και η Σαρλότ επέμενε ότι το βιβλίο ανήκε στην αδελφή της και μόνο.
