“Ας χάσουν κάποια χρήματα και οι κλινικάρχες. Δε γίνεται αλλιώς!” – Άμεση επίταξη! – Καμπανάκι κινδύνου από την ΟΕΝΓΕ

Η κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία έχει φτάσει στο απροχώρητο και οι γιατροί προσπαθούν με κάθε τρόπο να αναδείξουν πόσο κρίσιμη είναι η κατάσταση, μακριά από τους καθησυχαστικούς τόνους της κυβέρνησης που αρνείται ακόμα και τώρα να πάρει τα απαραίτητα μέτρα.

Σε παρέμβασή του στο δημοτικό ραδιόφωνο της Λάρισας, το μέλος της γραμματείας της ΟΕΝΓΕ Γιάννης Γαλανόπουλος σημείωσε τα εξής μεταξύ άλλων:

Βρισκόμαστε στο κόκκινο στην Αττική και σε όλη τη χώρα, πιο κόκκινο δε γίνεται. Έχουμε 125 διασωληνωμένους ασθενείς που περιμένουν κρεβάτι ΜΕΘ για κορονοϊό. Τα νοσοκομεία μας έχουν μετατραπεί σε νοσοκομεία για τον κορονοϊό, η υπόλοιπη δραστηριότητα είναι σχεδόν μηδενική.

Εμείς ζητούσαμε εδώ και έναν χρόνο επίταξη των υποδομών του ιδιωτικού τομέα και του ειδικευμένου προσωπικού. Αυτό έχει τεράστια απόσταση από αυτό που έκανε σήμερα το Υπουργείο. Μας θεωρεί ιθαγενείς και μας δείχνει τα καθρεφτάκια. 200 γιατροί ήταν τα κενά που έχει το ΕΣΥ; Αυτές ήταν όλες οι ελλείψεις του;

Υπάρχει προσωπικό στα ιδιωτικά νοσοκομεία με έμμισθη σχέση και λένε αυτοί οι ίδιοι να διατεθούν στην υπηρεσία του κράτους. Δε ζητάμε να έρθει ο γιατρός της γειτονιάς, αφενός γιατί δεν έχει νοσοκομειακή πείρα και αφετέρου γιατί είναι ανάχωμα και εξετάζουν αρρώστους για να μην επιβαρυνθούν περισσότερο τα νοσοκομεία. Το Υπουργείο κάνει πως δε βλέπει και ούτε την ύστατη στιγμή δε θέλει να θίξει τα μεγάλα συμφέροντα του ιδιωτικού τομέα.

Οι υπάρχουσες δομές του δημοσίου δουλεύουν με ελάχιστο προσωπικό. Αν το κράτος έκρινε ότι χρειάζονται 200 γιατροί, γιατί δεν έκανε προσλήψεις εδώ και έναν χρόνο; Χρειαζόμαστε όμως και υποδομές. Αυτό είναι το κρίσιμο. Πρέπει να ανοίξουν τώρα οι μεγάλοι όμιλοι που έχουν κλίνες και σύγχρονο εξοπλισμό, πολυτελή και καλοφτιαγμένα νοσοκομεία με έμπειρο προσωπικό, που πρέπει να διατεθούν όπως είναι, για περιστατικά κορονοϊού και μη. Δεν είναι λύση οι 200 άνθρωποι που θα κλείσουν τα ιατρεία τους. Εθελοτυφλεί το Υπουργείο…

Η ΟΕΝΓΕ δε συμφωνεί με την επίταξη, όπως έγινε, ούτε όμως και με τη συντεχνιακή λογική του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου. Επίταξη σημαίνει πως την ώρα που καίγεται ο κόσμος, έρχεσαι και δουλεύεις στο δημόσιο και αμείβεσαι, όπως και οι γιατροί του ΕΣΥ. Βέβαια, αν ο γιατρός αποκοπεί από τους ασθενείς του, ίσως έχει μια δυσκολία να επανέλθει στο ιατρείο του.

Η μεγάλη ανάγκη δεν είναι στον οικογενειακό γιατρό, στον παθολόγο και τον πνευμονολόγο της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, που εκτελούν πολύτιμο έργο. Το πρόβλημα είναι ότι έχουμε αναξιοποίητους συναδέλφους, εντατικολόγους, πνευμονολόγους, λομωξιολόγους κτλ. Κορυφαίο παράδειγμα, ότι η μισή επιτροπή των ειδικών επιδημιολόγων του κράτους αποτελείται από επιστημονικά στελέχη του ιδιωτικού τομέα. Δεν μπορούν οι επιστήμονες εγνωσμένης αξίας να προσφέρουν υπηρεσίες έστω και την ύστατη στιγμή;

Εμείς όταν λέμε επίταξη, εννοούμε να μη δοθεί αποζημίωση στους κλινικάρχες. Θα χάσουν κάποια χρήματα, αλλά εδώ πεθαίνει κόσμος, είναι έκτακτη ανάγκη.

Ο καρδιολόγος Γιώργος Φερεντίνος μίλησε για την κατάσταση που επικρατεί στον Ευαγγελισμό και τη χτεσινή εφημερία, με τις εικόνες των ασθενοφόρων που έκαναν ουρά, μεταφέροντας κόσμο στο νοσοκομείο. Μεταξύ άλλων είπε τα εξής.

Η εφημερία ήταν εφιαλτική. Λειτουργούμε σε καθεστώς πολέμου, από τις αρχές περίπου της πανδημίας. Τα ΕΚΑΒ έφτιαξαν ένα μικρό τρένο για να φέρουν τους ασθενείς στο νοσοκομείο. Δεν υπάρχουν κρεβάτια στις ΜΕΘ, ούτε για κορονοϊό, ούτε για άλλες ασθένειες. Είχαμε 110 εισαγωγές γενικών περιστατικών και 65 εισαγωγές για κορονοϊό. Στον όροφο μόνο έχουμε 6-7 ασθενείς διασωληνωμένους εκτός ΜΕΘ.

Δε χωράνε οι ασθενείς πια στο νοσοκομείο. Αναγκαστικά διακομίστηκαν περιστατικά σε άλλα νοσοκομεία. Τα νοσοκομεία έχουν μετατραπεί σε νοσοκομεία μιας νόσου. Το νοσοκομείο έχει φτάσει σε κορεσμό. Είναι πιο επίκαιρο από ποτέ αυτό που είπαμε από την πρώτη στιγμή της πανδημίας. Να μπουν στο παιχνίδι τα μεγάλα ιδιωτικά νοσοκομεία. Είναι κρίμα να βλέπουμε ασθενείς να νοσηλεύονται στον όροφο, ενώ υπάρχουν ιδιωτικά νοσοκομεία με πλήρως στελεχωμένες μονάδες όπου θα μπορούσαν να έχουν φροντίδα υψηλού επιπέδου.

Οι ανάγκες είναι μεγάλες. Δεν είναι θέμα να επιστρατευτούν μόνοι οι ιδιώτες γιατροί. Υπάρχουν συνάδελφοι που έχουν καταθέσει τα χαρτιά τους για επικουρικό, που έχουν τελειώσει την ειδικότητα και θα μπορούσαν να προσληφθούν όλοι. Είναι όμως θέμα κόστους. Αυτοί οι γιατροί θα πρέπει να μείνουν στο Σύστημα Υγείας και να υπάρξει μια παρακαταθήκη για το μέλλον.

Προ πανδημίας τα κενά στα δημόσια νοσοκομεία ανέρχονταν σε 30 χιλιάδες θέσεις, σε γιατρούς, νοσηλευτές και παραϊατρικό προσωπικό. Σκεφτείτε πόσο αυξημένες είναι οι ανάγκες αυτές εν μέσω πανδημίας.