Σαν επαναστατημένοι πιγκουίνοι – Η “παγωμένη” προτομή του Λένιν στην Ανταρκτική
Τοποθετημένη το 1958 στο πιο απομακρυσμένο σημείο της Ανταρκτικής από σοβιετικούς επιστήμονες, η προτομή επί δεκαετίες αψηφά το χιόνια που έχει σκεπάσει τις υπόλοιπες εγκαταστάσεις.
Σε κανέναν δεν προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση το γεγονός πως υπάρχουν αγάλματα και προτομές του Λένιν σε διάφορα πιθανά και απίθανα σημεία του πλανήτη, με διαφορά ωστόσο το πιο ασυνήθιστο μέρος που κοσμεί γλυπτό του μεγαλύτερου επαναστάτη του 20ου αιώνα είναι η Ανταρκτική.
Ο σοβιετικός σταθμός όπως φαινόταν το 2007
Αντίθετα με ό,τι πιστεύουν οι περισσότεροι, το νοτιότερο τμήμα της Ανταρκτικής δεν είναι ο Νότιος Πόλος, αλλά ο Νότιος Πόλος μη προσβασιμότητας, δηλαδή το σημείο της Ανταρκτικής που είναι πιο απομακρυσμένο από την πλησιέστερη ακτή. Η κοντινότερη ανθρώπινη παρουσία σήμερα βρίσκεται στο ερευνητικό Κέντρο Άμουντσεν – Σκοτ, το οποίο βρίσκεται 876 χλμ πλησιέστερα στη θάλασσα. Κάποτε όμως, πριν εξήντα περίπου χρόνια, μια ομάδα 18 σοβιετικών επιστημόνων είχε εγκαταστήσει εκεί ένα προκάτ ερευνητικό κέντρο, με στόχο τις μετεωρολογικές παρατηρήσεις. Ήταν η πρώτη φορά που άνθρωποι έφταναν στο σημείο 47 χρόνια μετά την πρώτη άφιξη του Άμουνστεν στο Νότιο Πόλο.
Η προτομή του Λένιν πλάι στη σοβιετική σημαία 1958
Η ομάδα είχε φέρει μαζί της προμήθειες για έξι μήνες, τελικά όμως έμεινε μόνο από τις 14 ως τις 26 Δεκέμβρη του 1958, καθώς η μέση θερμοκρασία των -58,2 Βαθμών Κελσίου, η χαμηλότερη της γης δηλαδή, όπως και το υψόμετρο των 380 μ. πάνω από τη θάλασσα, καθιστούσαν απαγορευτική μια παρατεταμένη παραμονή στους επιστήμονες. Εκτός από το σταθμό όμως, η ομάδα άφησε πίσω της κι ένα πολύ πιο εντυπωσιακό και ανθεκτικό όπως αποδείχτηκε κληροδότημα. Πρόκειται για μια προτομή του Λένιν, η οποία τοποθετήθηκε με τρόπο ώστε να δείχνει προς τη Μόσχα.
Η Βρετανική αποστολή του 2007 φωτογραφίζεται μπροστά στο άγαλμα
Ακολούθησαν κι άλλες επισκέψεις στο σημείο, μιας ακόμα σοβιετικής ομάδας για πέντε μέρες το 1964, αλλά και μιας αμερικανικής μέσα στην ίδια χρονιά, που μάλιστα στον ένα μήνα που έμεινε στο σημείο έστρεψε την προτομή με φορά προς την Ουάσινγκτον. Ακολούθησε η τρίτη και τελευταία επιστροφή των Σοβιετικών το 1967, που αποκατέστησαν την αρχική θέση του μνημείου. Έκτοτε, για 4 δεκαετίες το σημείο έμεινε απάτητο. Όλοι όσοι γνώριζαν την ύπαρξή του στοιχημάτιζαν πως πια ο σοβιετικός σταθμός θα είχε καλυφθεί ολόκληρος με χιόνι. Αντίστοιχα μεγάλη ήταν η έκπληξη της βρετανικής ομάδας Ν2i, όταν διαπίστωσε το 2007 πως ναι μεν οι εγκαταστάσεις είχαν καλυφθεί σχεδόν ολοκληρωτικά από χιόνι, αλλά η προτομή, που βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο του τέως κέντρου, έστεκε ακόμα αγέρωχη απέναντι στα στοιχεία της φύσης. Η τελευταία φορά που αποστολή επισκέφθηκε το σημείο ήταν το 2011, με την προτομή να εξακολουθεί να βρίσκεται στην ίδια θέση. Μετά από πρόταση της Ρωσίας στη Συμβουλευτική Συνάντησης της Συνθήκης της Ανταρκτικής, τόσο οι θαμμένες εγκαταστάσεις, όσο και η προτομή, μαζί με την αναμνηστική πλάκα της σοβιετικής αποστολής του 1958 έχει χαρακτηριστεί “ιστορικός τόπος”.
Περισσότερα μπορείτε να δείτε και στο παρακάτω βιντεάκι από το προφίλ του Φτωχός Μπ.Κ., απ’ όπου αλιεύσαμε και το γεγονός.
