Παντελής Θαλασσινός: «Ο κόσμος πρέπει να κάνει δήμαρχό του έναν κομμουνιστή, για να μην τον έχει απέναντί του, αλλά στο πλευρό του»

Ο αγαπημένος τραγουδοποιός με αφορμή τις Σαββατιάτικες παραστάσεις του στο «Σταυρό του Νότου», αλλά και την κυκλοφορία του τελευταίου του δίσκου, «12+1 Ηλιοτρόπια» σε στίχους του Άλκη Αλκαίου, μίλησε στο Ριζοσπάστη.

«Ξεκινήσαμε και θα είμαι εκεί για τρία Σάββατα ακόμη. Κάνω ένα πρόγραμμα με τραγούδια από όλα μου τα cd και με τραγούδια που αγαπάω – άλλων συνθετών – καθώς επίσης και κάποια ακυκλοφόρητα, που έχω γράψει και δεν τα ξέρει ο κόσμος. Είμαι εκεί με την παρέα μου και προσπαθούμε να περάσει ο κόσμος καλά. Παράλληλα με αυτό κάνω και τις προτάσεις μου».

— Μιλήστε μας για τον καινούργιο σας δίσκο με στίχους του Αλκη Αλκαίου που παρουσιάζετε μαζί με τα άλλα τραγούδια στο «Σταυρό του Νότου»…

— Η ιστορία με τα «12+1 Ηλιοτρόπια» ξεκινάει κάπως έτσι.

Είναι μεσημέρι της 17ης Απριλίου του 2012. Απ’ το πρωί τα ραδιόφωνα παίζουν Δημήτρη Μητροπάνο και αναγγέλλουν το δυσάρεστο γεγονός. Χτυπάει το τηλέφωνο. Είναι η Λιζέτα.

– Παντελή, πρέπει να σε δω. Να συναντηθούμε, να σου δώσω κάτι…

– Τι είναι, Λιζέτα μου;

– Θα καταλάβεις, μου λέει

Συναντηθήκαμε λοιπόν το βραδάκι στη «Συλλαβή» της Κικής και του Φίλιππου, στο Παγκράτι.

– Εχω αυτόν το φάκελο για σένα. Διάβασε και θα καταλάβεις γιατί ήθελα, ειδικά σήμερα, να σε δω. Είχε μέσα ένα γράμμα για μένα, απ’ τον Αλκαίο, με ημερομηνία 13 Απριλίου, λίγο πριν από το Πάσχα του 2012. Περιείχε δώδεκα εξαιρετικούς λαϊκούς στίχους, αριθμημένους κι αραδιασμένους, με σειρά δική του (τη σειρά την κράτησα έως σήμερα).

Ο τίτλος «12+1 Ηλιοτρόπια», και γραμμένα για τη νέα δουλειά του Δημήτρη Μητροπάνου. Πάνω από το +1 υπήρχε μια σημείωση, που μου έλεγε: Το +1 (στο στούντιο για γούρι). Γύρισα στο σπίτι, να τον πάρω τηλέφωνο, με την ησυχία μου.

– Αλκη μου, σήμερα πήρα το φάκελο στα χέρια μου. Τι ατυχία! Μας προλαβαίνει η ζωή…

– Είδες καμιά φορά η μοίρα τι παιχνίδια παίζει, Παντελή μου;

– Ναι, Αλκη μου, όταν κάνουμε σχέδια ο Θεός γελάει…

Μου εξήγησε ότι συζητώντας με τον Δημήτρη έκριναν ότι αν είχα και ‘γω το χρόνο, θα ήταν πολύ ωραίο αποτέλεσμα, μια ολοκληρωμένη δουλειά, με τους τρεις μας, ή έστω κάποιο απ’ αυτά.

Είχα ήδη συνεργαστεί με τον Μητροπάνο, στην προηγούμενή του δουλειά, δίνοντάς του ένα τραγούδι, σε στίχους του Οδυσσέα Ιωάννου, με τίτλο «Δίψα ο έρωτας κι αρμύρα».

– Νιώθω ότι τα τραγούδια μείναν παραπονεμένα, του είπα, γιατί ήταν προορισμένα να τα βγάλει βόλτα ένας πολύ μεγάλος τραγουδιστής.

– Να τα γράψεις τα τραγούδια, Παντελή, και να τα πεις εσύ, μου είπε.

Κλείσαμε το τηλέφωνο, κι είμαι σίγουρος πως και οι δύο νιώθαμε τα ίδια. Τη ματαιότητα και την απουσία να μας ταρακουνά. Το περαστικό μας παρόν ήταν απαλλαγμένο από κάθε ίχνος φιλοδοξίας και υστεροφημίας.

Αρχισα να γράφω τα τραγούδια, ύστερα από λίγες βδομάδες, παίζοντάς του μερικά απ’ το τηλέφωνο. Θυμάμαι τη χαρά του και τα ενθαρρυντικά του σχόλια, που με προέτρεπαν να φτιάξω όλα τα τραγούδια. Του άρεσαν πολύ τα «Βότσαλα», οι «Σπαθιές στο κύμα», το «Πανέρι», «Ο δρόμος, το γράμμα κι ο ταχυδρόμος», που του τα έφτιαξα ένα cdάκι και τα άκουγε τις τελευταίες μέρες της αρρώστιας του, και της ζωής του.

Τον ξεχωριστό αυτόν άνθρωπο δεν τον γνώρισα από κοντά. Κοντά ήρθαμε από τις τηλεφωνικές συζητήσεις μας, μιας και τους τελευταίους μήνες της ζωής του δεν ήθελε να τον δω. Κοντά μάς έφεραν τα τραγούδια μας.

— Πώς επιλέγετε τους στίχους που μελοποιείτε;

— Ο μόνος γνώμονας για να σταθώ σε ένα στίχο και να τον μελοποιήσω είναι η συγκίνηση. Ποτέ δεν έπαιξε ρόλο σε μένα αν ένας στίχος είναι κάποιου επώνυμου ή κάποιου που ξεκινάει τώρα, αρκεί να με συνεπάρει. Ολο το άλλο καθεστώς που υπάρχει από πίσω δεν με παρακινεί καθόλου να δημιουργήσω και εννοώ τη μουσική βιομηχανία, το ακροαματικό κοινό που όσο πάει και λιγοστεύει. Ομως, πρέπει να είμαι συνεπής σε αυτά που κάνω έως τώρα και να δίνω ένα παρόν αντάξιο με αυτό των προηγούμενων δημιουργιών μου.

— Πώς βλέπετε την κατάσταση μπροστά και στις εκλογές του Μάη;

— Όπως έγραψα και σε μία ανάρτησή μου στο «facebook», επιμένω στο ότι ο κόσμος πρέπει να κάνει δήμαρχό του έναν κομμουνιστή, για να μην τον έχει απέναντί του, αλλά στο πλευρό του. Το κύριο κριτήριο ψήφου δεν μπορεί να είναι μόνο ή κυρίως τα πρόσωπα και οι «κουμπαριές», γιατί αυτό που καθορίζει την ταυτότητα και τις προθέσεις τους είναι ποια πολιτική στηρίζουν με τη δράση τους και ποια είναι η αισθητική τους.

Σήμερα, χρειαζόμαστε Τοπική Διοίκηση που να μπορεί να κινητοποιεί το λαό, να αντιπαλεύει τις αντιλαϊκές πολιτικές των κυβερνήσεων, να διεκδικεί δυναμικά μέτρα ανακούφισης και στήριξης. Να εκφράζει την αγανάκτηση, τη διαμαρτυρία και την καταδίκη της πολιτικής που εφαρμόζεται από την κυβέρνηση και ουσιαστικά σιγοντάρεται απ’ όλα τα άλλα κόμματα του υπάρχοντος συστήματος και των μνημονίων.