“Όμως είναι δύσκολος ο δρόμος και μαλάκας ο αστυνόμος…” – Οι φοιτητές παλεύουν και τραγουδάνε ενάντια στην καταστολή!

Οι φοιτητές τραγουδάνε και παλεύουν. Να γίνουν ξανά φοιτητές. Να μην μπει η Αστυνομία στις σχολές τους. Να μπει φρένο στην καταστολή. Και ξέρουν καλά ότι μπροστά σε αυτή την κατάσταση, κανείς δεν μπορεί να κάνει την πάπια…

Η άγρια καταστολή στη Νέα Σμύρνη -και στους Αμπελόκηπους και στο Χαλάνδρι, σε όλες τις γειτονιές και σε όλες τις πόλεις- δεν τρόμαξε κανέναν. Ίσα-ίσα, πείσμωσε τους φοιτητές που έδωσαν βροντερό “παρών” στο κέντρο της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και αλλού, ενάντια στην καταστολή και την πολιτική που κρατάει κλειστές τις σχολές τους εδώ και έναν χρόνο -αλλά ετοιμάζεται να ανοίξει τα νησιά για τους τουρίστες το καλοκαίρι.

Κι όταν τα φοιτητικά μπλοκ έφτασαν μπροστά στη Βουλή, κάποιοι φοιτητές σήκωσαν μάλιστα συμβολικά τα πανεπιστημιακά τους συγγράμματα, δείχνοντας πως αυτό που θέλουν είναι να γίνουν ΞΑΝΑ ΦΟΙΤΗΤΕΣ!

Η σημερινή κινητοποίηση είχε ιδιαίτερο τόνο, ενάντια στην κρατική καταστολή -που χτυπάει και τα Πανεπιστήμια ως εστίες αντίστασης- και μάλιστα τόνο… μουσικό!

Οι φοιτητές του ΜΑΣ είχαν μαζί τους ένα μουσικό ηχείο και τραγουδούσαν σχεδόν σε όλη τη διαδρομή τραγούδια των Κοινών Θνητών, με έμφαση στο κλασικό και ταιριαστό στην περίπτωση Όμως

Ήταν τέτοιος μάλιστα ο παλμός και η ζωντάνια στο μπλοκ του ΜΑΣ, που οι μετανάστες και διάφοροι περαστικοί στέκονταν να χαζέψουν το “θέαμα” και τραβούσαν λήψεις με τα κινητά τους, για να έχουν ένα ενθύμιο από αυτή τη στιγμή.

Ακούστηκε επίσης ο Μικρόκοσμος, γιατί κανείς δεν ξεχνά πως το πιο εκπληκτικό, πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο…

Είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε,
Είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίσει…

Και ασφαλώς δε θα μπορούσε να λείπει μια νότα από το κλασικό ιταλικό παρτιζάνικο τραγούδι Bella Ciao, που ξεσηκώνε πάντα τα πλήθη.

Στα αξιοπερίεργα της ημέρας και η παρουσία μιας κοπέλας με το ζωάκι της, που έδινε ακούσια (;) τον συμβολισμό πως κανείς δεν μπορεί να κάνει την πάπια, με όσα συμβαίνουν γύρω μας.

Αντίστοιχα μουσικό τόνο είχε και το φοιτητικό συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη. Όσο και αν η δημοκρατία τους εκφασίζεται με γοργούς ρυθμούς, ο κόσμος του κινήματος θα φωνάζει πάντα το δικό του:

Δε θα περάσει ο φασισμός…

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: