Ο Ηλίας Ψινάκης ξαναχτυπά – “Με χτυπούν γιατί είμαι σελέμπριτι”

Το σύνδρομο Αντουανέτας του Ψινάκη είναι το ένα ζήτημα, το άλλο είναι να μη χρησιμοποιηθεί ως ένας βολικός αποδιοπομπαίος τράγος, συσκοτίζοντας τις τεράστιες ευθύνες ενός κρατικού και κυβερνητικού μηχανισμού, που στο τέλος ζητούσε και τα ρέστα από τα θύματα.

Κάποιου είδους στοίχημα με τον εαυτό του έχει βάλει ο απερχόμενος δήμαρχος Μαραθώνα, Ηλίας Ψινάκης, στην προσπάθειά του να γίνει ο αντιπαθέστερος τοπικός άρχοντας της τριακονταετίας και βάλε ή απλά στη λογική ότι “δεν υπάρχει κακή δημοσιότητα”. Αυτή τη φορά είχαμε τη χαρά να τοον απολαύσουμε στα κανάλια, με αφορμή την απάντησή του στα όσα προβλήθηκαν στο πολύκροτο πια ντοκιμαντέρ του Σκάι για τις πυρκαγιές στο Μάτι.

Εκεί μεταξύ άλλων, ακούγεται ο αστυνομικός της φρουράς του Ψινάκη να καλεί την πυροσβεστική με την απεγνωσμένη έκκληση “Καίγεται ο κήπος του δημάρχου”. Το μόνο που βρήκε να πει γι’ αυτό ο Ψινάκης ήταν πως τάχα η φωτιά δεν είχε εξαπλωθεί όταν έγινε το τηλεφώνημα, γεγονός φυσικά που διαψεύδεται από τον πυροσβέστη που απάντησε στην κλήση, ο οποίος ανέφερε επί λέξει: «Επειδή κινδυνεύει κόσμος, τώρα μην έρθουμε για δύο δέντρα και τον κήπο», αν και τελικά οι “καλές σχέσεις με τα κανάλια” οδήγησαν κατά τα φαινόμενα στο να αποσταλεί άμεσα δύναμη στο φλεγόμενο κήπο.

Αφοπλιστικός ήταν ο τρόπος με τον οποίο εξήγησε την απουσία από την πυρκαγιά τις πρώτες ώρες της καταστροφής. Ισχυρίστηκε λοιπόν ότι από την πρώτη στιγμή που γύρισε (άρον – άρον από τη Μύκονο, όπως θυμόμαστε), βρισκόταν στο δημαρχείο και το κέντρο επιχειρήσων, κι απλά δε βγήκε στα κανάλια, με το εξής σκεπτικό:  «δεν μπορείς να βγεις όταν έχεις χιλιάδες ανθρώπους με το μαγιό, χιλιάδες σπίτια καμένα». Είχε και κάτι νεκρούς στο τριψήφιο, αλλά ίσως να του το πει κάποιος με τρόπο για να μην το σοκάρει.

Ο ίδιος προφανώς νιώθει ότι τα έκανε όλα σωστά, και αφήνει στη δικαιοσύνη τα υπόλοιπα (ωσάν το θέμα να ήταν απλά ποινικό, κι όχι ηθικό και πολιτικό), βρίσκοντας και την εξήγηση που όλοι τον κακολογούν και τον επιβουλεύονται: «Μου ρίχνουν λάσπη γιατί είμαι celebrity». Κι όποιος το αμφισβητήσει αυτό απλά φθονεί τον πλούτο και την αναγνωρισιμότητα του Ηλία μας.

Το σύνδρομο Αντουανέτας του Ψινάκη και του κάθε Ψινάκη είναι το ένα ζήτημα, το άλλο είναι να μη χρησιμοποιηθεί ως ένας βολικός αποδιοπομπαίος τράγος, συσκοτίζοντας τις τεράστιες ευθύνες ενός κρατικού και κυβερνητικού μηχανισμού, που, αφού επέδειξε πλήρη αδιαφορία για την πρόληψη και πλήρη ανικανότητα για τη διαχείριση της τραγωδίας, στο τέλος ζητούσε και τα ρέστα από τα θύματα. Οι Ψινάκηδες είναι εικόνα και ομοίωση του συστήματος που τους γεννάει και τους αναδεικνύει. Και χωρίς καμία διάθεση διδακτισμού, είναι σημαντικό να αναλογιστούν, όχι μόνο οι ψηφοφόροι του Μαραθώνα, αλλά όλης της Ελλάδας σε όλες τις κάλπες, σε μια εκλογική κούρσα στην οποία συνωστίζονται και πάλι “λαμπερά ονόματα”, ποιοι τοπικοί άρχοντες, σύμβουλοι, ευρωβουλευτές και βουλευτές στάθηκαν πραγματικά δίπλα τους σε κάθε μικρό και μεγάλο πρόβλημα και ποιοι δεν είχαν τίποτε άλλο να του προσφέρουν παρά ένα κούφιο κέλυφος.

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Notice: Only variables should be assigned by reference in /srv/katiousa/pub_dir/wp-content/themes/katiousa_theme/comments.php on line 6


Notice: Only variables should be passed by reference in /srv/katiousa/pub_dir/wp-content/themes/katiousa_theme/functions.php on line 38

Notice: Only variables should be assigned by reference in /srv/katiousa/pub_dir/wp-content/themes/katiousa_theme/functions.php on line 38
6 Σχόλια

  • Ο/Η Δημήτρης Καντ. λέει:

    Η τραβεστί και το σουτιέν
    Κατηγορούσε τις προάλλες ο ποιητής Χριστιανόπουλος κάποιους ομοφυλόφιλους ότι είναι λέρες. Πράγματι, δεν μπορεί να είναι όλοι και όλες τους άμωμες παρθένες· όπως άλλωστε συμβαίνει με τους ανθρώπους κάθε φύλου και κάθε σεξουαλικού προσανατολισμού.
    Ο Ψινάκης, όμως, που πιστεύει πως τον χτυπούν επειδή είναι celebrity, μού θυμίζει εκείνη την φτωχή τραβεστί που ερωτεύτηκε ένα πολύ ακριβό σουτιέν, αλλά δεν είχε λεφτά να το αγοράσει. Μπήκε, λοιπόν, στη μπουτίκ, το έκλεψε και το έβαλε στα πόδια. Δεν κατάφερε, όμως, να πάει μακριά, γιατί τον εμπόδιζαν στο τρέξιμο τα τακούνια. Έτσι, οι υπάλληλοι που τον κυνηγούσαν τον τσάκωσαν πολύ γρήγορα, κι άρχισαν οι βάρβαροι να τον χτυπάνε:
    — Ξέρω, βρε, γιατί με χτυπάτε!, τσίριξε. Επειδή είμαι τραβεστί.

  • Ο/Η Γ. Κ. λέει:

    Είναι τουλάχιστον άχαρο να φιγουράρουν εδώ και μέρες ως πρόσφατα σχόλια αστεϊσμοί γύρω από ‘τραβεστί’ και ειδικά ένα ανέκδοτο με θέμα μία ‘τραβεστί’ που τρώει ξύλο επειδή κλέβει σουτιέν τα οποία λιμπίζεται. Έχουν περάσει μόνο μερικοί μήνες από τη δολοφονία Κωστόπουλου. Σκεφτείτε λίγο τι λέτε και τι εικόνα δίνετε.

  • Ο/Η Ηλίας Τζαμουράνης λέει:

    Δε νομίζω ότι ο Ζακ έγινε αντιληπτός σαν τραβεστί, και να πω την αλήθεια, ούτε, που με ενδιαφέρει το θέμα.
    Είχε την τύχη ενός ανυπεράσπιστου “περιθωριακού”, ναρκομανούς κλπ., που επέσυρε την τζάμπα “μήνι” θρασυδείλων μικρονοικοκυραίων και πιθανώς φασιζόντων. Θύμα της “ιδιοκτησίας” είναι. Και αν δεν τον μυρίζονταν, πως είναι τόσο άκακος, θα φυλάγονταν.
    Ο κόσμος δεν περιστρέφεται γύρω από τους τραβεστί.

    • Ο/Η vassilis λέει:

      Υπάρχουν πολλών ειδών παρενδύσεις και παρενδεδυμένοι.
      Π.χ, υπάρχουν δεξιοί, παρενδεδυμένοι σε αριστερούς, φασίστες, παρενδεδυμένοι σε αριστερούς.
      Δυστυχώς, ο κόσμος περιστρέφεται, θέλοντας και μη, γύρω από αυτούς

    • Ο/Η Γ. Κ. λέει:

      Λίγο περισσότερο ενδιαφέρον για το θέμα ενδεχομένως να οδηγούσε και σε μεγαλύτερη κατανόηση του πως οι ιδιότητες του Ζακ ως ανυπεράσπιστου, περιθωριακού, ναρκομανούς και οροθετικού συνδέονται με την ιδιότητα του ως ‘τραβεστί’. Η περιθωριοποίηση δεν προκύπτει από το κακό το ριζικό κάποιων ανθρώπων. Είναι ένας αποκλεισμός που επιβάλει η κοινωνία σε κάποια από τα μέλη της (από λαϊκά πάντα στρώματα, καθώς και να θέλεις δεν μπορείς να περιθωριοποιήσεις κάποιων που έχει μέσα παραγωγής). Ο κόσμος λοιπόν δεν περιστρέφεται γύρω από τους ‘τραβεστί’, όπως δεν περιστρέφεται γύρω από τους μαύρους, τους αλβανούς κλπ. Ελπίζω αυτό να μην σημαίνει για κάποιους ότι είναι καλή ιδέα να σχολιάζουν στο μέλλον με ανέκδοτα για αλβανούς, ‘αράπηδες’, ‘γύφτους’ κλπ. Η στοιχειώδης ευαισθησία δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Το ίδιο ισχύει και για το στοιχειώδες ψύλλιασμα. Ότι γράφεται εδώ μένει και το διαβάζει πολύ περισσότερος κόσμος απ΄ ότι φαίνεται στα σχόλια.

Κάντε ένα σχόλιο: