Ο Φ.Σ. Ιστορικού-Αρχαιολογικού για το τσιμέντο στην Ακρόπολη: Οι αρχαιολογικοί χώροι δεν είναι βιτρίνα για πελάτες

Ανακοίνωση του Συλλόγου Φοιτητών Ιστορικού-Αρχαιολογικού για το τσιμέντο στην Ακρόπολη και την υποκριτική απάντηση του Υπουργείου.

«Μόνο ως φάρσα θα μπορούσαμε να δεχτούμε την ανακοίνωση του υπουργείου πολιτισμού που από την μια εκφράζει την “χαρά του για τους ευαίσθητους πολίτες που ανησύχησαν για τις διαδρομές στον βράχο της ακρόπολής” και από την άλλη την λύπη του γιατί “οι ευαίσθητοι πολίτες δεν έχουν επισκεφτεί την Ακρόπολη τα τελευταία 20 χρόνια“.

Η πραγματικότητα όμως είναι πως αυτή η ανακοίνωση είναι κοροϊδία τόσο για τα άτομα με ειδικές ανάγκες όσο και συνολικά για τον λαό και τη νεολαία που καθημερινά βλέπουμε τις συνέπειες της πολιτικής όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων που άφησαν τα μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς, τους αρχαιολογικούς χώρους και συνολικά τον πολιτισμό σε δεύτερη μοίρα.

Αλλά ας βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά:

Αν η κυβέρνηση έβαζε πραγματικά στο επίκεντρο τις ανάγκες ισότιμης πρόσβασης σε αρχαιολογικούς χώρους, μνημεία κλπ των ΑμΕΑ τότε θα είχε φροντίσει να εξασφαλίζεται η πρόσβαση και η περιήγησή τους σε όλους τους χώρους της Ακρόπολης με κατάλληλα διαμορφωμένες ράμπες και αντίστοιχα σε όλους τους υπόλοιπους αρχαιολογικούς χώρους. Θα είχε φροντίσει το αναβατόριο που οδηγεί στον κυρίως αρχαιολογικό χώρο να φτιαχτεί και να επισκευαστεί από την πρώτη κιόλας στιγμή που παρουσίασε βλάβη και όχι η επισκευή του να καταντήσει σίριαλ. Θα έπαιρνε συνολικά όλα τα απαραίτητα μέτρα για να διευκολύνει τη μετακίνησή τους μέσα στα μεγάλα αστικά κυρίως κέντρα, σε σχολεία και σχολές. Που ακόμα και τώρα σε συνθήκες έξαρσης της πανδημίας συνεχίζει να μας στοιβάζει σαν σαρδέλες στα ΜΜΜ, βάζοντας σε κίνδυνο την υγεία μας και δυσκολεύοντας ακόμα περισσότερο την μετακίνηση των ΑμΕΑ.

Αν πραγματικά προκαλούσε λύπη το γεγονός ότι κάποιοι έχουν να επισκεφτούν την Ακρόπολη πάνω από 20 χρόνια τότε θα έπαιρνε όλα τα απαραίτητα μέτρα για να εξασφαλίσει δωρεάν πρόσβαση για όλους στους αρχαιολογικούς χώρους και τα μουσεία μια και τώρα η επίσκεψη είναι ατομική ευθύνη του καθενός ανάλογα με το αν έχει να τα σκάσει. Μήπως δεν γνωρίζει η κυβέρνηση πως για μια οικογένεια το κόστος επίσκεψης σε έναν αρχαιολογικό χώρο στοιχίζει τις περισσότερες φορές όσο το φαγητό της εβδομάδας; Μάλλον αυτό δεν το ήξερε ούτε η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που προσπάθησε να καταργήσει την ελεύθερη είσοδο στους φοιτητές και στους εργαζομένους του κλάδου σε μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους.

Το συμπέρασμα είναι ένα, όσο οι ανάγκες μας για δωρεάν και ισότιμη πρόσβαση στον πολιτισμό αξιολογούνται ως κόστος έτσι θα αντιμετωπίζονται από την κάθε κυβέρνηση. Αυτό αποδείχθηκε κατά την διάρκεια της καραντίνας που μαζί με όλες τις αντεργατικές ΠΝΠ που πέρασε η κυβέρνηση έφερε και αυτή που ορίζει τα μουσεία ως νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου για να εντείνει ακόμα περισσότερο την επιχειρηματική τους λειτουργία. Έτσι δόθηκε η δυνατότητα η διοίκηση του μουσείου να μην υπάγεται στο υπουργείο αλλά σε συμβούλια που κάθε μουσείο συγκροτεί και που σκοπό έχουν να προωθήσουν την επιχειρηματική με όλους τους τρόπους λειτουργία των μουσείων έναντι της μορφωτικής και εκπαιδευτικής, μετατρέποντας τον αρχαιολόγο σε manager που θα πρέπει να επιλέξει εκθέματα και να δημιουργήσει εκθέσεις με μόνο στόχο την προσέλκυση πελατών – επισκεπτών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το Μουσείο της Ακρόπολης που λειτουργεί με αυτό τον τρόπο και επιλέγει μόνο του ποιες μέρες θα έχει δωρεάν είσοδο με βάση τα κέρδη του ή που μπαίνοντας στην ιστοσελίδα του ένα από τα πρώτα πράγματα που θαυμάζει κανείς είναι το μενού του εστιατορίου και τον κατάλογο από το πωλητήριο.

Ακόμα και στην συγκεκριμένη περίπτωση το ζήτημα δεν είναι πότε μπήκε το τσιμέντο ή αν με την χρήση έχει ήδη φθαρεί αλλά ότι η ενέργεια αυτή δεν έγινε με “αρχαιολογικά κριτήρια”. Δεν έγινε η αναγκαία επέμβαση έτσι ώστε να διευκολυνθούν από τη μια τα ΑμΕΑ και από την άλλη να εναρμονίζεται η επέμβαση αυτή στο αρχαιολογικό τοπίο, να μην αλλοιώνει δηλαδή τον ίδιο τον αρχαιολογικό χώρο. Προφανώς και ήταν μεγαλύτερο κόστος η σχεδιασμένη μελέτη και τοποθέτηση ραμπών σε όλους τους χώρους, κατασκευασμένες από κατάλληλα υλικά, από το να ρίξουν 3 τσουβάλια τσιμέντο. Είναι το ίδιο κόστος που οδήγησε στην έλλειψη ολοκληρωμένου σχεδίου από τα πριν για την πυρασφάλεια του αρχαιολογικού χώρου των Μυκηνών αν και η υπουργός φρόντισε να μας ρίξει λίγη από την στάχτη στα μάτια λέγοντας πως η μόνη ζημιά που προκλήθηκε είναι “λίγο καμένο πούσι“. Το ίδιο κόστος είναι που θα οδηγήσει στην απαράδεκτη μεταφορά των αρχαιοτήτων από τον σταθμό Βενιζέλου του μετρό της Θεσσαλονίκης αντί να αναπροσαρμοστούν οι μελέτες και να αναδειχθούν οι αρχαιότητες “insitu”.

Δεν κάνουμε βήμα πίσω και απαιτούμε τη διατήρηση των αρχαιοτήτων στο χώρο, χωρίς απόσπαση και επανατοποθέτησή τους. Είναι άλλωστε λύση που έχει τη σύμφωνη γνώμη των ειδικών επιστημόνων και αρχαιολόγων, ενώ ταυτόχρονα υπάρχουν διαβεβαιώσεις ότι μπορεί να υλοποιηθεί και τεχνικά.

Ειδικά εμείς, οι φοιτητές του Ιστορικού – Αρχαιολογικού, οι αυριανοί αρχαιολόγοι, ιστορικοί αλλά και παιδαγωγοί, μαζί με τον αγώνα που δίνουμε για να μπορέσουμε να σπουδάσουμε ολοκληρωμένα, εντείνουμε τον αγώνα για την καθολική και δωρεάν πρόσβαση στον πολιτισμό με όλους τους όρους, για την ουσιαστική προστασία, αξιοποίηση και ανάδειξη των αρχαιολογικών χώρων, και των μουσείων. Τα μουσεία και οι αρχαιολογικοί χώροι δεν είναι βιτρίνες για να προσελκύουν πελάτες αλλά μέρη όπου κανείς μπορεί να έρθει σε επαφή με το παρελθόν και την ιστορία του, να διδαχτεί, να μελετήσει και να βγάλει πολύτιμα συμπεράσματα, είναι βασική μας ανάγκη που τώρα έχει μετατραπεί σε πανάκριβο εμπόρευμα».