Νέλσον Μαντέλα: Άοκνος αγωνιστής απέναντι στο ρατσισμό, την αποικιοκρατία, τη φτώχεια, την πείνα, τις φυλετικές διακρίσεις

Σαν σήμερα, στις 5 Δεκεμβρίου 2013, φεύγει από τη ζωή ο ηγέτης του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου (ANC) και πρώτος Πρόεδρος της Νότιας Αφρικής μετά την κατάργηση του απαρτχάιντ, Νέλσον Μαντέλα.

Ο Νέλσον Μαντέλα υπήρξε άοκνος αγωνιστής απέναντι στο ρατσισμό, την αποικιοκρατία, τη φτώχεια, την πείνα, τις φυλετικές διακρίσεις. Υπήρξε ο πρώτος δημοκρατικά εκλεγμένος Πρόεδρος σε μια πολυφυλετική Νότια Αφρική και ιστορικός ηγέτης του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου (ANC) που οδήγησε το κίνημα από την παρανομία στην εξουσία, μετά το τέλος του βάρβαρου ρατσιστικού καθεστώτος του απαρτχάιντ. Πολιτικοί σύμμαχοι και αντίπαλοι συνομολογούν και του αναγνωρίζουν την ικανότητά του να εμπνεύσει σε έναν, διαιρεμένο επί πολλές δεκαετίες, βασανισμένο λαό τη συγχώρεση και το κουράγιο για ενότητα και πρόοδο. Μια πρόοδο που παραμένει ακόμη και σήμερα ζητούμενο στη σύγχρονη νοτιοαφρικανική κοινωνία με τις έντονες και βαθιές ταξικές ανισότητες, περίπου μία 30ετία από τις πρώτες, πολυφυλετικές εκλογές του 1994.

Ο «Μαντίμπα», όπως τον αποκαλούσαν αλλιώς τα λαϊκά στρώματα από το φυλετικό όνομα της κοινότητας των Κχόζα, πρωταγωνίστησε στον ένοπλο και πολιτικό αγώνα του Αφρικάνικου Εθνικού Κογκρέσου ενάντια στο απαρτχάιντ. Γεννήθηκε στις 18 Ιούλη 1918 στο Τρανσκέι της Ν. Αφρικής και αποφοίτησε από τη Νομική του πανεπιστημίου Witwatersrand για να ενταχθεί δυναμικά στο πλευρό του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου (ΑΝC) το 1944. Το όνομά του συνδέθηκε και με τους αγώνες του Νοτιοαφρικανικού Κομμουνιστικού Κόμματος (SACP), από τη δεκαετία του ’60 όταν και το ANC κηρύσσεται παράνομο από το ρατσιστικό καθεστώς των Αφρικάνερς. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’60 συνεργάστηκε στενά με το Νοτιοαφρικανικό Κομμουνιστικό Κόμμα (SACP) στο πλαίσιο της συμμαχίας, και πάλεψε έχοντας στο πλευρό του ιστορικά κομμουνιστικά στελέχη, όπως ο Τζο Σλόβο και ο Κρις Χάνι. Γι’ αυτή του τη δράση τιμήθηκε από την ΕΣΣΔ με το μετάλλιο «Λένιν».

Όμως η κήρυξη του ANC στην παρανομία από το ρατσιστικό καθεστώς της αστικής τάξης των Αφρικάνερς δεν τον καταρρακώνει. Το αντίθετο! Ατσαλώνει τη θέληση του Μαντέλα για κλιμάκωση του απελευθερωτικού αγώνα, πληρώνοντας με την ελευθερία του βαρύ τίμημα για την αγωνιστική δράση του, καθώς μένει σε φυλακές – κολαστήρια επί 27 χρόνια.

Στις 12 Ιούνη 1964, μαζί με άλλους επτά συναγωνιστές, καταδικάζεται σε ισόβια και στέλνεται στις φυλακές του νησιού Ρόμπεν, όπου μένει ως το 1982, οπότε μεταφέρεται στις φυλακές του Πόλσμουρ μέχρι τις 11/2/90. Τότε απελευθερώνεται με απόφαση του τότε Προέδρου της Ν.Αφρικής Φρεντερίκ Ντε Κλερκ, αφού πλέον οι πολιτικές συνθήκες είναι ώριμες και η λαϊκή κινητοποίηση στη χώρα και διεθνώς έχει δυναμώσει. Ξεκινούν πολιτικές διαπραγματεύσεις ανάμεσα στους δύο πολιτικούς με στόχο τον τερματισμό του ρατσιστικού καθεστώτος του απαρτχάιντ και τη διεξαγωγή ελεύθερων, πολυφυλετικών εκλογών. Η θετική κατάληξη αυτής της διαπραγμάτευσης οδηγεί στη βράβευση των δύο πολιτικών (Νέλσον Μαντέλα και Φρεντερίκ ντε Κλερκ) με το Νόμπελ Ειρήνης το 1993, και στη διεξαγωγή των πρώτων, πολυφυλετικών εκλογών ένα χρόνο μετά (1994). Το 1998, το Νοτιοαφρικανικό ΚΚ τού απένειμε το βραβείο Ειρήνης «Κρις Χάνι».

Το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ στις 6 Δεκέμβρη 2013, για το θάνατο του Νατιοαφρικανού ηγέτη, είχε γράψει μεταξύ άλλων: 

«Η κληρονομιά των λαϊκών αγώνων, στους οποίους συμμετείχε και πρωτοστάτησε ενάντια στις διακρίσεις, στη φτώχεια, στην ανεργία, στις ανισότητες βρίσκει σήμερα έκφραση, νόημα και σκοπό στην πάλη των εργατών και των λαϊκών στρωμάτων της Νότιας Αφρικής και όλου του κόσμου ενάντια στα μονοπώλια, στην εκμετάλλευση και τον καπιταλισμό».

Βασική πηγή κειμένου: Ριζοσπάστης

Οπορτουνιστολόγος