Χουάν Πλανέλες Ριπόλ, ο εμβληματικός γιατρός του θρυλικού 5ου Συντάγματος (Quinto Regimiento)
Ένας σπουδαίος γιατρός-επιστήμονας, που σήμερα είναι σχεδόν ξεχασμένος στη χώρα του, γιατί “έκανε το λάθος” να γίνει κομμουνιστής και πέθανε στη Σοβιετική Ένωση, λόγω της φρανκικής δικτατορίας.
Σε κάθε χώρα, οι υγειονομικοί βρίσκονται στο επίκεντρο της προσοχής, για την υποδειγματική τους δουλειά και για τον ηρωικό τους αγώνα για την υγεία του λαού. Το Nuevo Rumbo, όργανο του PCTE, θύμισε στους ακόλουθούς του το παράδειγμα ενός παλιότερου εμβληματικού Ισπανού γιατρού, του Χουάν Πλανέλες Ριπόλ, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 120 χρόνων από τη γέννησή του. Ένας σπουδαίος γιατρός-επιστήμονας, που σήμερα είναι σχεδόν ξεχασμένος στη χώρα του, γιατί “έκανε το λάθος” να γίνει κομμουνιστής και πέθανε στη Σοβιετική Ένωση, λόγω της φρανκικής δικτατορίας.
Η διαδρομή του Ριπόλ έχει αρκετά κοινά στοιχεία με αυτή του δικού μας Πέτρου Κόκκαλη. Γεννήθηκε στις 8 Απριλίου του 1900 στη Χερέθ της Φροντέρα, στην Ανδαλουσία.
Σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Μαδρίτης και ολοκλήρωσε τις σπουδές του με ειδική διάκριση το 1922. Μεταφράζει ιατρικά έργα από τα γερμανικά και μεταφέρεται στη Γερμανία με ειδική άδεια για τη διεύρυνση των γνώσεών του. Επιστρέφοντας στη χώρα του, του απονέμεται έδρα Θεραπευτικής στο Πανεπιστήμιο της Σαλαμάνκα. Τη δεκαετία του ’30 εργάζεται στο Ινστιτούτο Ιατρικής Παθολογίας του Gregorio Maranon και η πρωτοπόρα δουλειά του εισάγει στην Ισπανία τις έρευνες του Παβλόφ. Παράλληλα, εργάζεται για την ίδρυση του Ινστιτούτου Κλινικών Ερευνών της Μαδρίτης, στο πεδίο της βιομηχανικής φαρμακολογίας.
Από τις αρχές της δεκαετίας γίνεται μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ισπανίας και αργότερα θα γίνει μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του. Από εκείνη τη στιγμή η ζωή του θα μοιραστεί ανάμεσα στην επιστήμη και τον αγώνα με το κομμουνιστικό κίνημα.
Μετά από το φασιστικό πραξικόπημα το καλοκαίρι του ’36, ο Ριπόλ θα διευθύνει τις υγειονομικές υπηρεσίες του θρυλικού 5ου Συντάγματος, της δύναμη κρούσης των κομμουνιστών στον Επαναστατικό Ισπανικό Εμφύλιο. Υπό τη διεύθυνσή του το Εργατικό Νοσοκομείο του Maudes θα μετατραπεί σε στρατιωτικό υγειονομικό κέντρο, και ο ίδιος θα συνεργαστεί για αυτό το καθήκον με συντρόφισσες όπως η Τίνα Μοντότι και η Μαρία Λουίζα Λαφίτα.Έχει αποφασιστική συμβολή στην οργάνωση της στρατιωτικής υγειονομίας και θα αναλάβει τα ηνία της, κατά την διάρκεια του πολέμου. Στο διάστημα της θητείας του αυξάνονται εντυπωσιακά οι υπηρεσίες ενάντια στις μεταδοτικές ασθένειες, καθώς και οι κλίνες απομόνωσης, ενώ συμμετέχει ενεργά σε πεδία όπως ο αγώνας κατά της φυματίωσης και άλλες ασθένειες.
Μετά το τέλος του πολέμου, περνά στην υπερορία, στη Σοβιετική Ένωση, όπου θα γίνει επικεφαλής του Τμήματος Μεταδοτικής Παθολογίας και Πειραματικής Θεραπείας του Ινστιτούτου Gamaleya στη Μόσχα. Κατά την ερευνητική του εργασία θα αναπτύξει ένα εμβόλιο ενάντια σε έναν τύπο δυσεντερίας και θα γίνει διάσημος για τις μελέτες του για τις παρενέργειες των αντιβιοτικών.
Πεθαίνει το 1972 στη Σοβιετική Ένωση, αλλά το όνομά του μένει αθάνατο, αναπόσπαστο μέρος των πιο χρυσών σελίδων του αγώνα των κομμουνιστών για δημόσια υγεία στην υπηρεσία του εργαζόμενου λαού, μαζί με άλλα σπουδαία ονόματα, όπως του Άνχελ Εσκόμπιο και του Βικτοριάνο Ομπράδος, που αφιέρωσαν τις προσπάθειές τους στη μέριμνα των παιδιών του πολέμου. Και αποτελεί μέχρι σήμερα παράδειγμα και πηγή έμπνευσης για κάθε αγωνιζόμενο υγειονομικό, που έχει τα ίδια ιδανικά.
Με πληροφορίες από το προφίλ του Nuevo Rumbo
