Ένα μεγάλο χρέος εκπληρώνεται – Αύριο η αποκάλυψη του Μνημείου της ΚΕ του ΚΚΕ στην Ανάφη
Εκδήλωση – εκδρομή για την αποκάλυψη μνημείου στην Ανάφη οργανώνει η ΚΕ του ΚΚΕ αυτό το Σάββατο 4 Ιούνη. Πάνω σε αυτό το νησί – βράχο του Αιγαίου έχουν γραφτεί λαμπρές σελίδες ηρωισμού και αυτοθυσίας από εκατοντάδες πρωτοπόρους αγωνιστές του λαού μας, στην πλειοψηφία τους μέλη, στελέχη και οπαδούς του ΚΚΕ.
Εκδήλωση – εκδρομή για την αποκάλυψη μνημείου στην Ανάφη οργανώνει η ΚΕ του ΚΚΕ αυτό το Σάββατο 4 Ιούνη. Πάνω σε αυτό το νησί – βράχο του Αιγαίου έχουν γραφτεί λαμπρές σελίδες ηρωισμού και αυτοθυσίας από εκατοντάδες πρωτοπόρους αγωνιστές του λαού μας, στην πλειοψηφία τους μέλη, στελέχη και οπαδούς του ΚΚΕ.
Η Κεντρική Επιτροπή τιμά τη μνήμη των αλύγιστων της Ανάφης ορθώνοντας μνημείο στον τόπο της εξορίας τους. Η εκδήλωση για τα αποκαλυπτήρια θα γίνει στις 10 π.μ. στην πλατεία της Χώρας, με ομιλητή τον ΓΓ της ΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα.
Θα ακολουθήσει καλλιτεχνικό αφιέρωμα, όπου συμμετέχουν οι Λούντζη Μαριλίζα (φωνή), Βλαχούτσος Κώστας (πιάνο), Γκόντζος Χρήστος (μπουζούκι) και Σταυρόπουλος Κώστας (κιθάρα – φωνή).
Στις 6.30 μ.μ., επίσης στην πλατεία της Χώρας, θα πραγματοποιηθεί νησιώτικο γλέντι με τους Αλέξανδρο Κεντρή (μπουζούκι), Ιάσονα Κτενά (βιολί), Αθηνά Κουκή (κανονάκι), Θοδωρή Μέρμηγκα (τραγούδι, κιθάρα), Κατερίνα Νιάνιου (τραγούδι) και Αλέξανδρο Σωτήρχο (λαούτο).
Οι αναχωρήσεις για την Ανάφη έχουν ως εξής: Παρασκευή 3 Ιούνη από το λιμάνι του Πειραιά στις 9 μ.μ. (ώρα επιβίβασης έως 8 μ.μ. – πύλη Ε3). Σάββατο 4 Ιούνη από το λιμάνι Αθηνιού της Σαντορίνης στις 7.30 π.μ.
Η αποχώρηση από την Ανάφη θα γίνει για Σαντορίνη το μεσημέρι του Σαββάτου 4 Ιούνη στις 2 μ.μ. και για Πειραιά το βράδυ του Σαββάτου 4 Ιούνη στις 11.30 μ.μ. Οι δηλώσεις συμμετοχής για την αναχώρηση από τον Πειραιά έχουν ολοκληρωθεί.
Ενας από τους πρώτους τόπους εξορίας
Η Ανάφη πέρασε στην Ιστορία ως ένας από τους πρώτους τόπους εξορίας, όπως λειτούργησε από το 1924 έως το 1943 και από το 1946 έως το 1949. Συγκεκριμένα, άρχισε να χρησιμοποιείται από το 1925 ως τόπος εξορίας μελών και στελεχών του ΚΚΕ, εργατών, αγροτών, νεολαίων και άλλων αγωνιστών.
Ηταν μια περίοδος που εντάθηκε η καταστολή του αστικού κράτους ενάντια στο ΚΚΕ και στο εργατικό – λαϊκό κίνημα, με τη δικτατορία Πάγκαλου. Ο αριθμός των εξόριστων πολλαπλασιάστηκε μετά το «Ιδιώνυμο» της κυβέρνησης Βενιζέλου το 1929, που ποινικοποίησε την κομμουνιστική ιδεολογία και δράση. Στην αρχική δε περίοδο της δικτατορίας Μεταξά, στα χρόνια 1936 – 1938, οι εξόριστοι στην Ανάφη έφτασαν τους 750.
Το 1941, 220 εξόριστοι παραδόθηκαν από τις ελληνικές κρατικές αρχές στις φασιστικές δυνάμεις κατοχής. Ακολούθησαν 8 μήνες απερίγραπτης πείνας και τιτάνιας προσπάθειας των εξόριστων να την αντέξουν. Πολλοί μεταφέρθηκαν σε άλλα κάτεργα και τελικά οδηγήθηκαν σε τόπους εκτέλεσης, στο Κούρνοβο, στο στρατόπεδο «Παύλου Μελά», στην Καισαριανή, με μαρτυρίες να αναφέρουν ότι από τους 200 εκτελεσθέντες κομμουνιστές την 1η Μάη 1944 οι 70 είχαν περάσει από την Ανάφη.
Το 1947, έναν χρόνο μετά την επαναλειτουργία του νησιού ως τόπου εξορίας, στην Ανάφη κρατούνταν 262 εξόριστοι, ανάμεσά τους 30 γυναίκες και 2 παιδιά. Στο νησί εξορίστηκαν σειρά στελεχών του ΚΚΕ: Ηλέκτρα Αποστόλου, Δημήτρης Γληνός, Βασίλης Μπαρτζιώτας, Αδάμ Μουζενίδης, Γιώργης Σιάντος, Κώστας Θέος, Κώστας Βαρουξής κ.ά.
Ψηλά τη σημαία του ΚΚΕ
Η εξορία σε ένα τόσο άγονο και απομονωμένο μέρος, που δεν μπορούσε να θρέψει ούτε τους κατοίκους του, συνιστούσε βασανιστήριο, με τους εξόριστους να είναι αντιμέτωποι με τον μόνιμο υποσιτισμό. Πηγή αντοχής υπήρξε η πίστη στα ιδανικά του ΚΚΕ και η στήριξη των οργανώσεων αλληλεγγύης. Οι εξόριστοι, εμπνεόμενοι από ανώτερα ιδανικά, μετέτρεψαν τον άγονο βράχο σε τόπο μόρφωσης, πολιτισμού και συντροφικής ζωής, άλλο ένα «άπαρτο κάστρο».
Η ζωή των εξόριστων αγωνιστών εκφράστηκε οργανωμένα μέσα από τις Ομάδες Συμβίωσης Πολιτικών Εξόριστων. Η καθολική συμμετοχή σε αυτές, με βάση τους κανόνες της ομαδικής συμβίωσης, ήταν η δύναμή τους απέναντι στις κάθε είδους κακουχίες.
«Ολα αυτά που εφάρμοζαν εναντίον μας τα αντιμετωπίζαμε παλικαρίσια και κάτω από το πρόγραμμα που μας υποχρέωναν να εφαρμόζουμε κυριαρχούσε ολοκληρωτικά το δικό μας πρόγραμμα, ο δικός μας τρόπος οργάνωσης, τα δικά μας σχέδια ζωής και μόρφωσης», γράφει σχετικά ο εξόριστος στην Ανάφη Νίκος Τζαμαλούκας στο βιβλίο του με τίτλο «Ανάφη. Ενας Γολγοθάς της Λευτεριάς», το οποίο κυκλοφορεί από τη «Σύγχρονη Εποχή». Σε άλλο σημείο, μιλώντας για τις μανιώδεις προσπάθειες της Ασφάλειας να ξεριζώσει την Ομάδα Συμβίωσης, αναφέρει:
«Η δήλωση ήταν το πρώτο γλίστρημα από τον δρόμο της τιμής και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Ακολουθούσαν οι “φιλικές” πλέον ερωτήσεις του διοικητή για τη ζωή της Ομάδας, ποιοι είναι οι καθοδηγητές της κομματικής φράξιας, ποια από τα μέλη της Ομάδας είναι οι πιο δραστήριοι στη διαφωτιστική – μορφωτική δουλειά και ό,τι άλλο μπορούσε να βοηθήσει την Ασφάλεια για τη διάλυση της Ομάδας. Μάταιος κόπος. Η Ομάδα έζησε και κράτησε ψηλά την τιμημένη σημαία του αγαπημένου Κόμματος, του ΚΚΕ».
