Οι “Μαύροι Πάνθηρες” στο μετρό και το κατάμαυρο “Δίχτυ” της καταστολής

Ο/Η Άγης λέει:

Το σωστό δεν είναι ότι “δεν μπορούμε να αποκλείσουμε καθόλου το ενδεχόμενο να χρησιμοποιήθηκε επίτηδες η ονομασία”.
Το σωστό είναι: δεν μπορούμε να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο να μην χρησιμοποιήθηκε επίτηδες.
Σύμφωνα με κάθε νόμο πιθανοτήτων, η απιθανότητα στην προκειμένη περίπτωση γέρνει προς τη μεριά της “σύμπτωσης” και η πιθανότητα προς τη μεριά της ψυχολογικά στοχευμένης ονοματοδοσίας.
Και μια που η ονομασία “αμερικανίζει”, δεν μπορούμε επίσης να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο να μην αποτελεί η συγκεκριμένη επιλογή ένα πρώτο δείγμα της συνεργασίας των αμερικανικών υπηρεσιών με τον άνθρωπό τους που τοποθετήθηκε υπουργός προ-πο, κάνοντας γι’ αυτόν τον λόγο και το “άλμα” από το κιναλ στη νδ.
Δεν είναι δύσκολη άλλωστε η επικοινωνία μεταξύ Υπουργού και αμερικανικών κλιμακίων “αφαλείας”, αφού τα γραφεία τους χωρίζονται από έναν μόνο διάδρομο.
Είναι γνωστό ότι τον καιρό της δολοφονίας Σόντερς, της “εξάρθρωσης της 17 Ν” και της ολυμπιάδας, στο κτίριο της Κατεχάκη εγκαταστάθηκαν “αντιτρομοκρατικά” κλιμάκια βρετανικών, αμερικανικών κλπ υπηρεσιών.
Η δε παραμονή αυτών των κλιμακίων στην Κατεχάκη μέχρι και σήμερα επανεπιβεβαιώθηκε κατά κάποιο τρόπο πριν έναν χρόνο περίπου, όταν μετά την “εισβολή ρουβίκωνα” στο Υπ. Προ-Πο ο αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αστυνομικών Υπαλλήλων “παρενέβη” σχολιάζοντας τη “σημαντικότητα της επίθεσης” αφού, όπως είπε, “σε αυτό το κτίριο υπάρχουν υπηρεσίες και ξένων κρατών…”, για να υποστηρίξει ότι (και) για το λόγο αυτό “σήμερα οι αστυνομικοί θα μπορούσαν να πυροβολήσουν”.

Κατά τα άλλα, ίσως είναι χρήσιμο να θυμηθούμε, ότι τα πρώτα χρόνια της λειτουργίας του μετρό η “αστυνόμευσή” του περιλάμβανε ειδικούς φρουρούς οπλισμένους με αυτόματα, η θέα των οποίων προκαλούσε εφιαλτικές σκέψεις σχετικά με την “ασφάλεια” των επιβατών στην περίπτωση που τύχαινε να χρησιμοποιήσουν τον οπλισμό τους κατά βολή ή κατά ριπάς μέσα στους διαδρόμους και τα τούνελ των σταθμών. Κρίνοντας άλλωστε από τη συχνότητα “εξοστρακισμού” σφαιρών από αστυνομικά όπλα σε ανοιχτούς χώρους, είναι προφανές ότι μέσα στους κλειστούς χώρους του μετρό η πιθανότητα “εξοστρακισμού” θα ήταν πολλαπλασιαστικά αυξημένη. Η εν λόγω μορφή “αστυνόμευσης” είχε μετά από ένα σχετικά παρατεταμένο χρονικό διάστημα αποσυρθεί, μάλλον μετά από την σιωπηρή κατακραυγή της, θα μπορούσα να υποθέσω.

Πάντως, από μια ορισμένη άποψη, δεν πρέπει να προκαλεί εντύπωση η επιλογή του συγκεκριμένου ονόματος για την “αστυνόμευση” του μετρό, αφού από την αρχή της λειτουργίας του, σαν “έμβλημα εκσυγχρονισμού”, είχαν σ’ αυτήν ενσωματωθεί χαρακτηριστικά που θα προσιδίαζαν σε εργαστήριο ψυχολογικών πειραμάτων.
Το πιο χαρακτηριστικό ήταν η μορφή διαφήμισης των προϊόντων γνωστής πολυεθνικής του κλάδου των αναψυκτικών, η οποία μορφή “δοκιμάστηκε” για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα ως εξής:
Μέσα στις σήραγγες των συρμών τοποθετούνταν τα διαφημιστικά του προϊόντος σε κοντινές αποστάσεις μεταξύ τους, ώστε λόγω της ταχύτητας των τραίνων και της ιδιότητας της όρασης που λέγεται “μετείκασμα”, (στην οποία οφείλεται η εντύπωση της κίνησης όταν πχ σε ένα δευτερόλεπτο προβάλλονται 24 “ακίνητα” κινηματογραφικά καρέ), ο επιβάτης μες στο λήθαργο της μετακίνησής του έβλεπε από το παράθυρο του βαγονιού σαν σε όνειρο ή σαν οφθαλμαπάτη ένα συνεχές της εικόνας του προϊόντος στην κατά τα λοιπά σκοτεινή σήραγγα.
Η διαφημιστική αυτή μέθοδος όσο σιωπηρά “δοκιμάστηκε” τόσο σιωπηρά και αποσύρθηκε αφού είχε ήδη σιωπηρά κατακριθεί με την προετοιμασία μιας διαφημιστικής αντι-καμπάνιας η οποία και θα είχε ως κεντρικό σλόγκαν το: “Ντρινκ σιτ. Ριφρέσινγκ (Απολαύστε παγωμένα)”.

Ίσως λοιπόν να πρόκειται για τους ίδιους οργανωτικούς κύκλους που τώρα επανέρχονται με τη μορφή των “μαύρων πανθήρων”, προκειμένου πλέον να διεξάγονται απρόσκοπτα τα διαφημιστικά και άλλα πειράματα της γνωστής πολυεθνικής.
Και που ενδεχομένως θεωρούν ότι η στοχευμένη “αστυνόμευση” (το κλίμα τρομοκρατίας που λέμε και στο χωριό μου) απαιτείται για την κατάπνιξη – εκτός των άλλων – και της σιωπηρής κατακραυγής.