Ο περίπατος σας κλείνει την Αθήνα – Οι διαδηλώσεις δεν μπαίνουν καραντίνα

Θα κοντύνουμε το χέρι, σε όποιον το σηκώσει για να χτυπήσει συνδικάτα και εργαζόμενους

Η χτεσινή ημέρα ήταν μια γενική πρόβα για την κυβέρνηση, που έδειξε στην πράξη τι θέλει να κάνει με τις διαδηλώσεις. Όσες είναι πιο μικρές να πηγαίνουν βόλτα από το πεζοδρόμιο και τον Μεγάλο Περίπατο, σαν φολκλόρ για τους τουρίστες. Και όσες είναι μεγάλες, να πληρώνουν τον λογαριασμό για τους μπαχαλάκηδες και τους προβοκάτορες του Υπουργείου ΠΡΟ-ΠΟ, που θα τις ψεκάζει λες και έχουμε χημικό πόλεμο.

Ο λογαριασμός δεν τους βγήκε όμως. Γιατί ο εργαζόμενος λαός κατέβηκε μαζικά στον δρόμο, σε μία από τις πιο μαζικές διαδηλώσεις του τελευταίου χρόνου, της γαλάζιας διακυβέρνησης, που γιόρτασε με δεκάρικους πανηγυρικούς τα γενέθλιά της. Και παρέμεινε εκεί παρά την προβοκάτσια και το οργανωμένο σχέδιο για τη διάλυση της μεγάλης διαδήλωσης, δίνοντας το δικό του μήνυμα.

Τι κρατάμε από τη χτεσινή ημέρα;

Τα δεκάδες μηνύματα αλληλεγγύης από όλο τον κόσμο. Ξεχωρίζουμε μεταξύ πολλών άλλων, ως πιο “εξωτικές” νότες, τα μηνύματα από τη ΛΔ του Κονγκό, από το Τρίνινταντ και Τομπάγκο και από έναν καλαθοσφαιριστικό σύλλογο της Στοκχόλμης! Και ενδεικτικά αυτό από το ΚΚ Μεξικού…

Από τους χαιρετισμούς που πρόλαβαν να γίνουν κανονικά, πριν μπει σε εφαρμογή το οργανωμένο (παρα)κρατικό σχέδιο, ξεχωρίσαμε την αναφορά του Κώστα Κόγκα, του παλιού δημάρχου του Λαυρίου, που συνέκρινε το σημερινό νομικό τερατούργημα με τους θεσμικούς του προγόνους και τον νόμο 4.000 περί τεντιμποϊσμού, που είχαν επιχειρήσει να τον εφαρμόσουν εναντίον των μεταλλωρύχων.

Την ομιλία του Σιφωνιού που διάβασε την απολογία του ηρωικού Αυγούστου Σπάις, ενός από τους πρωτεργάτες του αγώνα στο Σικάγο του 19ου αιώνα για το οχτάωρο που οδηγήθηκε στην αγχόνη. Ενώ έκλεισε με τον στίχο “εμείς ερχόμαστε από πολύ μακριά και πηγαίνουμε πολύ μακριά…”

Τη στιγμή που όλη η διαδήλωση τραγούδησε “μην καρτεράτε να λυγίσουμε ούτε για μια στιγμή”.

Τον οργανωμένο ελιγμό του μεγάλου όγκου της διαδήλωσης του ΠΑΜΕ, που επέστρεψε αμέσως στην πλατεία με παλμό, συνθήματα και τραγούδια, ενώ ο Πέρρος έδινε τον τόνο από τα μεγάφωνα.

Η προβοκάτσια της κυβέρνησης δεν πέρασε. Το δίκιο είναι μαζί μας. Ας εξυφανουν όσα σχέδια θέλουν. Τους ξέρουμε. εδώ είναι εργατόκοσμος είναι συνδικάτα. Τους λέμε καθαρά κάτω τα χέρια από το ταξικό κίνημα. Θα κοντύνουμε τα χέρια σε όποιον τολμήσει να πειράξει συνδικάτα.

Λίγο αργότερα, ο Τασούλας από τους Οικοδόμους πρόσθετε πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος για εμάς. Μόνο το όπλο του αγώνα έχουμε και θα το χρησιμοποιήσουμε ως το τέλος. Σε όσα δικαστήρια και αν μας στείλουν, εμείς θα συνεχίσουμε. Απειθαρχούμε, παλεύουμε για τη ζωή μας,,,

Όπως είπε και ο Πέρρος:

Δεν τους φοβόμαστε, το κίνημά μας έχει ιστορία και μέλλον, αγωνιστές που τους έστησαν στα τρία μέτρα αλλά δεν έκαναν πίσω. Έχει πολλές χαλυβουργίες. Θα ζήσουμε και άλλες

Η μεγάλη κινητοποίηση έκλεισε με τα τραγούδια από το συγκρότημα του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου και συνθήματα ενάντια στο νόμο που θα γίνει κουρελόχαρτο και δε θα εφαρμοστεί στην πράξη.

Ενώ στο τέλος της συγκέντρωσης, από τα μεγάφωνα ακουγόταν Μικρούτσικος και “η μπαλάντα του Ασφαλίτη”.
Συνεργά… συνεργά… συνεργά-τες μου καλοί.
Υπήρχε άραγε πιο ταιριαστό φινάλε για την ημέρα και όσα ζήσαμε;

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: