Ο νόμος του Λυντς και οι σύγχρονοι ανθρωποφάγοι

Ο λόγος περί ανομίας και ανασφάλειας ουσιαστικά οδηγεί σε μια κανονικοποίηση του φασισμού, σε ανοιχτές ή κεκαλυμμένες μορφές. 

Μονοπωλεί -και δικαίως – την επικαιρότητα το θέμα του περιστατικού στο κοσμηματοπωλείο της Ομόνοιας, όταν δυο άνδρες, εκ των οποίων ο ένας όπως φάνηκε στην πορεία ήταν ο ιδιοκτήτης, κλώτσησαν άγρια τοξικοεξαρτημένο άτομο που προσπάθησε να κλέψει το κατάστημα την ώρα που ο ιδιοκτήτης έλειπε. Στο σοκαριστικό βίντεο από κάμερα παρακολούθησης διακρίνεται ο ιδιοκτήτης, που ήδη έχει συλληφθεί αντιμετωπίζοντας κακουργηματικού χαρακτήρα κατηγορίες να κλωτσά μέσα στα σπασμένα γυαλιά τον επίδοξο ληστή, ο οποίος είχε εγκλωβιστεί στο κατάστημα και μην μπορώντας καλά-καλά να σταθεί όρθιος προσπαθούσε με πυροσβεστήρα να σπάσει τη βιτρίνα και να βγει. Ο νεαρός υπέκυψε τελικά στα τραύματά του, με τον ιδιοκτήτη να επικαλείται επί τους ουσίας αυτοάμυνα, ισχυριζόμενος πως απειλήθηκε με κομμάτι γυαλιού.

Δυστυχώς φαίνεται πως η φιλολογία περί αυτοδικίας και “ανασφαλών και αγανακτισμένων πολιτών που παίρνουν το νόμο στα χέρια τους”, που αναπαράγεται κατά κόρον από μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ,  οδηγεί σε ολοένα και συχνότερα σε παρόμοιας κοπής περιστατικά. Θυμίζουμε πως πρόσφατα μόνο ιδιοκτήτης κρεοπωλείου στην Άμφισσα σκότωσε 13χρονο κορίτσι απλά και μόνο επειδή έτυχε να βρίσκεται στο σημείο της διάρρηξης του καταστήματός του, ενώ μερίδα συμπολιτών του τον αποθέωσε κυριολεκτικά κατά τη σύλληψή του. Εν προκειμένω δεν έχουμε τόσο ανοιχτές εκδηλώσεις επιδοκιμασίας, είναι όμως σαφές πως και πάλι ορισμένοι καλλιεργούν κλίμα αξιοποίησης του περιστατικού για να προωθήσουν ιδέες που ούτε λίγο ούτε πολύ παραπέμπουν εμμέσως πλην σαφώς στη δημιουργία πολιτοφυλακών που θα λειτουργούν ως τάγματα εφόδου κατά της εγκληματικότητας. Ο λόγος περί ανομίας και ανασφάλειας ουσιαστικά οδηγεί σε μια κανονικοποίηση του φασισμού, σε ανοιχτές ή κεκαλυμμένες μορφές.

Από την άλλη, φαίνεται με βάση την ταυτότητα του νεκρού, που φέρεται να ήταν ακτιβιστής της τρανς κοινότητας, να αναπτύσσεται μια προσπάθεια “αγιοποίησης”, η οποία παρά τις αγαθές προθέσεις της, αφενός ουσιαστικά μοιάζει να έχει απολογητικό χαρακτήρα, ωσάν να επρόκειτο -εφόσον αποδειχτεί – για λιγότερο στυγνό έγκλημα αν επρόκειτο για κάποιον τυχαίο τοξικομανή, αφετέρου στην πραγματικότητα συσκοτίζει το ίδιο το πολύ σοβαρό πρόβλημα της τοξικοεξάρτησης και των κοινωνικών πτυχών της παραβατικότητας.

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: