Ο δωσιλογισμός ως σύγχρονη “αριστερή” Real-politik

Είσαι ιδεολόγος αριστερός, ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ; Προβληματίζεσαι για την επίσκεψη Τσίπρα στις ΗΠΑ και το πατόκορφο γλείψιμο που έριξε εκεί που έφτυνε; Για το γλοιώδες πρωτοσέλιδο της Αυγής που βαφτίζει τον Τραμπ στρατηγικό εταίρο;

Μπορεί να τελείς υπό εξαφάνιση ως είδος ανάμεσα στους συντρόφους σου (που έχουν Τσίπρα κι έχασαν την τσίπα), αλλά μην ανησυχείς και μην απελπίζεσαι. Υπάρχει η ΕφΣυν -σε ρόλο ΑΜΑΝ Teleshopping, και ένα υψηλόμισθο τρολ σε ρόλο αρχισυντάκτη να κουβεντιάσει νοερά μαζί σου και να βρει επιχειρήματα να σε ταλαιπωρήσει.

Ο λογος για την αμηχανία του Τάσου Παππά και τον εσωτερικό του μονόλογο. Τα επιχειρήματα είναι πραγματικά εντυπωσιακά.

Μα καλά που ζεις; Έχει περάσει ένας αιώνας από τότε. Περσινά ξινά σταφύλια. Τα πράγματα έχουν αλλάξει. Τι πας και σκαλίζεις;
Το επίπεδο πολιτικής σκέψης ανεβαίνει επικίνδυνα και πλησιάζει τους στίχους του Πασχάλη και του Ρόμπερτ Ουίλιαμς.

Τι τα θέλεις τώρα και τα συζητάς, με σκέψεις με πεθαίνεις, με πονάς…
Γιατί να τα σκαλίζουμε, άστα όπως είναι, αφού άλλαξε ο κόσμος.

-Δηλαδή δεν είναι πια ιμπεριαλιστές οι Αμερικανοί;
-Μωρέ είναι. Αλλά.. πάρτο χαμπάρι, τους έχουμε ανάγκη τους Αμερικανούς. Τους θέλουμε για το χρέος, θέλουμε τις επενδύσεις τους. (…) Ισχύει αυτό που έχει πει ο Μιτεράν ότι «ο αντιαμερικανισμός είναι ο μαρξισμός των ηλιθίων».

Χρειαζόμαστε τα αμερικάνικα κεφάλαια, τα F-16 τους. Κι ο αντιαμερικανισμός είναι ο μαρξισμός των ηλιθίων. Ενώ το ξύπνιο κι αριστερό σήμερα είναι οι κωλοτούμπες του Τσίπρα. Ευελιξίες, ελιγμοί, Μπρεστ-Λιτόφσκ, στο τσακίρ κι ένα Μολότοφ-Ρίμπεντροπ. Τώρα ευελιξία, οσφυοκαμψία, αυτά είναι ψιλά γράμματα…

Αυτό που δε θα μάθουμε είναι αν ο Συριζαίος αναγνώστης ένιωθε μεγαλύτερη αμηχανία πριν διαβάσει το άρθρο ή αφού το τελείωσε…