Η αριστερή ιδεολογική ηγεμονία στις πανελλήνιες – Έφριξε η Μιράντα Ξαφά με τις ερωτήσεις για το Μαρξ στην Κοινωνιολογία

Μέχρι τώρα, όσοι παρακολουθούσαν στενά τη φιλελέ σκέψη στη χώρα μας, ήξεραν πως η κοινωνιολογία έχει την τάση να κάνει τα παιδιά μας αριστερά, σε αντίθεση με την υγιή, εθνική μόρφωση που διαμορφώνουν η διδασκαλία των Λατινικών στη Θεωρητική Κατεύθυνση.  Ο Πέτρος, ο Γιάννης και ο Φρανς ποτέ τους δε διάβασαν Μαρξ -διάβασαν όμως Μαξ Βέμπερ και αυτό είναι περίπου το ίδιο. Και αν το ήξερε ο Βέμπερ πως τα δικά του βιβλία και συμπεράσματα κάνουν τα παιδιά σοσιαλιστές κι επαναστάτες, θα τα έβαζε μόνος του στην πυρά.

Όσο εντρυφούμε στα ενδότερα, όμως, μαθαίνουμε και περισσότερα. Για παράδειγμα βλέπουμε τη σαφή μαρξιστική απόχρωση που έχουν τα θέματα των Εξετάσεων της Κοινωνιολογίας, ρωτώντας για τους μαθητές σχετικά με την εκμετάλλευση των αναπτυσσόμενων χωρών από την καπιταλιστική Δύση.

Για την ακρίβεια, η επίμαχη ερώτηση είναι “Πού οφείλεται το χαμηλό οικονομικό επίπεδο των λιγότερο αναπτυγμένων χωρών, σύμφωνα με τη θεωρία της εξάρτησης;”, ωστόσο διαβάζοντας τις “σωστές” δηλαδή τις ενδεικτικές απαντήσεις που κυκλοφορούν από κανάλια και ιστοσελίδες, βασισμένες προφανώς στην εξεταστέα ύλη, η πρωθιέρεια των μνημονίων παθαίνει αναφυλαξία. Κι αυτό γιατί (άκουσον – άκουσον) βρίσκει 42 αναφορές στο Μαρξ και μόλις 2 στον Άνταμ Σμιθ.

Τι άλλη απόδειξη χρειαζόμαστε ότι η Ελλάδα είναι η τελευταία Σοβιετία του πλανήτη; Αφού όλοι ξέρουν πως οι λιγότερο αναπτυγμένες χώρες απλά δεν αφήνουν το αόρατο χέρι της αγοράς να τις οδηγήσει στην ευημερία, εφαρμόζοντας απαρέγκλιτα μεταρρυθμίσεις σαν αυτές που κηρύττει η Ξαφά εδώ και μια δεκαετία και βάλε. Για να μην πούμε ότι κατοικούνται από τεμπέληδες που τα περιμένουν από το κράτος, άλλο αν στην πραγματικότητα δύσκολα βρίσκεις πιο κρατικοδίαιτους από τους ορκισμένους οπαδούς του Άνταμ Σμιθ -που παρεμπιπτόντως δεν ήταν κοινωνικολόγος, ούτε υπέρμαχος της αποικιοκρατίας.

Διαβάζω τις"σωστές" απαντήσεις στην κοινωνιολογία στις Πανελλήνιες περί "εκμετάλλευσης αναπτυσσόμενων χωρών από καπιταλιστική δύση" και φρίττω! 42 αναφορές στον Μάρξ, 2 στον Άνταμ Σμιθ! Είχε δίκιο ο @AdonisGeorgiadi: ξεκάθαρη προσπάθεια του @syriza_gr να κάνει τα παιδιά Αριστερά!

— Miranda Xafa (@MXafa) June 22, 2020

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, έρχεται και 43η αναφορά στο θείο Κάρολο, αυτή τη φορά μέσα στα ίδια τα θέματα, όπου οι μαθητές καλούνται να αποφασίσουν αν είναι σωστό πως, “Σύμφωνα με τον Μαρξ οι κοινωνικές επιστήμες θα πρέπει να στοχεύουν στην αλλαγή του κόσμου και όχι μόνο στην εξήγησή του.” Η σωστή απάντηση είναι ότι ο Μαρξ το έγραφε αυτό για τη φιλοσοφία, καθώς το πεδίο των κοινωνικών επιστημών ήταν ακόμα αδιαμόρφωτο στην εποχή του, αλλά το ουσιαστικό εδώ είναι η βδελυρή κατήχηση που γίνεται στις αθώες εφηβικές ψυχές.

Καταλαβαίνει κανείς (όχι) πως βρισκόμαστε ένα βήμα πριν τη λενινιστική θεωρία για τον ιμπεριαλισμό και μια χούφτα κρατών που εκμεταλλεύονται τις άλλες χώρες. Τολμάμε ακόμα – ακόμα να σκεφτούμε ότι το εικοσάρι θα το παίρνουν στο εφεξής μόνο όσοι συμπεριλάβουν τα πέντε βασικά χαρακτηριστικά που σημειώνει ο Λένιν στην μπροσούρα του για τον Ιμπεριαλισμό (ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού): σύμφυση βιομηχανικού και τραπεζικού-χρηματιστικού κεφαλαίου, σφαίρες επιρροής, εξαγωγή κεφαλαίων αντί για απλή εξαγωγή προϊόντων κτλ.

Η Ξαφά δεν παρηγορείται από το γεγονός ότι σε άλλα ερωτήματα, οι μαθητές καλούνται να αναλύσουν τις καθόλα αστικές έως συνειδητά αντιμαρξιστικές (ειδικά στην περίπτωση του Βέμπερ) θεωρίες των Βέμπερ και Ντιρκέμ. Αντίθετα, αναγνωρίζει την οξύνοια του Άδωνι Γεωργιάδη, που εγκαίρως είχε διαβλέψει πως η εισαγωγή της Κοινωνιολογίας στα πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα ήταν “Ξεκάθαρη προσπάθεια του Σύριζα να κάνει τα παιδιά αριστερά”.

Είναι εκπληκτικό πόσο εύκολα νιώθουν οι φιλελέδες να αμφισβητούνται οι αξίες τους και να γκρεμίζεται το εύθραυστο οικοδόμημα των “γνώσεων” που μεταδίδουν στους μαθητές. Περίπου όσο εύκολα νιώθουν ο Τσιάρτας και ο Τζήμερος να αμφισβητείται ο ανδρισμός τους από το σποτάκι του ΑΒ Βασιλόπουλος και το Pinkwashing που κάνει η επιχείρηση. Κι αναρωτιέται αν πιστεύουν στο τέλος και οι ίδιοι όσα λένε ή απλά κάνουν υπολογισμένο ντόρο, για το εκπαιδευμένο, υστερικό και με παβλοφικά αντανακλαστικά κοινό στο οποίο απευθύνονται.

Η ουσία της φιλελέ σκέψης συμπυκνώνεται και σε μία από τις απαντήσεις που δίνει στην αρχική ανάρτηση ο γκουρού του ρεύματος Ανδρέας Ανδριανόπουλος.

Βλακωδης πλυση εγκεφαλου. Τοσο διαφορετικη απο την πραγματικη ζωη. Οπου ελευθερες αγορες και παγκοσμιοποιηση τσακισαν παγκοσμια φτωχεια. Βλ Κινα και Ινδια..

— A.Andrianopoulos (@andrianopoulos4) June 22, 2020

Δε θα σταθούμε εδώ στο ότι η Κίνα για τους φιλελέ είναι άλλοτε στυγνή κομμουνιστική δικτατορία που ευθύνεται για την πανδημία κι άλλοτε το απόλυτο σαξές στόρι των προταγμάτων της “ελεύθερης αγοράς”. Όσο για την Ινδία, αρκεί μια ματιά στα τεκταινόμενα με τον κορονοϊό για να δει κανείς πόσο “τσακίστηκε” η φτώχεια στις αχανείς παραγκουπόλεις, όπου η κοινωνική αποστασιοποίηση είναι ανέφικτη. Οι σύγχρονοι Άνταμ Σμιθ από τα Λιντλ πιστεύουν ακράδαντα ότι πριν από την αγορά και τον καπιταλισμό, υπήρχε μόνο πείνα και δυστυχία, πχ στους ντόπιους πληθυσμούς της αμερικάνικης ηπείρου, που συνδέθηκε με την καπιταλιστική βαρβαρότητα και έδωσε -ως καρπό ληστείας- τις πρώτες ύλες για την πρωταρχική συσσώρευση, πριν φτάσουμε σήμερα στο σημείο να είναι οι ΗΠΑ η μεγαλύτερη καπιταλιστική δύναμη στον πλανήτη.

Κι αυτά τα αήττητα συμπεράσματα δεν περιορίζονται ασφαλώς στο παρελθόν, αλλά επεκτείνονται στην εποχή μας. Κάθε πόλεμος, κάθε ιμπεριαλιστική παρέμβαση σε κάθε γωνιά του πλανήτη, είναι κατά τη γνώμη τους μια σταυροφορία που φέρνει ειρήνη και δημοκρατία. Κάθε επένδυση που γδύνει έναν τόπο από ό,τι έχει, είναι ευλογία για τους ιθαγενείς, τους φέρνει πλούτο και ευτυχία, χάντρες και καθρεφτάκια -τους ξεβλαχεύει κιόλας, θα μπορούσαμε να πούμε με νεοταξίτικους, κωστοπουλικούς όρους.

Όλα αυτά τα θέσφατα έρχονται να τα αμφισβητήσουν οι αριστεροί, στην τελευταία σοβιετία, όπου μπαίνουν μαρξιστικά θέματα στις εξετάσεις, ακόμα και όταν η Δεξιά του Κυρίου είναι κυβέρνηση, αλλά δεν μπορεί να ξεριζώσει την αριστερή ιδεολογική ηγεμονία της Κεντρικής Επιτροπής Εξετάσεων. Είναι τυχαίο δηλαδή ότι λέγεται “Κεντρική Επιτροπή;” (Κάμερα σε μένα). Ποιο θα είναι άραγε το επόμενο χτύπημα του μαρξιστικού εκπαιδευτικού παρακράτους; Σε λίγο δηλαδή θα βάζουν στα παιδιά να διαβάζουν και ανατρεπτικά κείμενα, όπως του Γκαλεάνο για τις ανοιχτές φλέβες της Λατινικής Αμερικής.