“Αυτό είναι επανάσταση!” – Ο Πορτοσάλτε βλέπει Κεραμέως και Χρυσοχοΐδη μαζί και εκστασιάζεται…

Αν πιστεύετε ότι η επανάσταση είναι μια διαδικασία βίαιων αλλαγών, που περιλαμβάνει ένοπλη σύγκρουση και αποσκοπεί στην αλλαγή της τάξης πραγμάτων και της τάξης που ελέγχει την εξουσία, ίσως πρέπει να αναθεωρήσετε ελαφρώς την οπτική σας, για να χωρέσει τον ορισμό του Άρη Πορτοσάλτε.

Για πρώτη φορά μετά την Μεταπολίτευση,
Παρουσιάζεται σχέδιο νόμου από κοινού από τους υπουργούς Ν.Κεραμέως κ Μ.Χρυσοχοΐδη με τον τίτλο:
«Εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, Προστασία της Ακαδημαϊκής Ελευθερίας, Αναβάθμιση του Ακαδημαϊκού Περιβάλλοντος»!
Αυτό είναι Επανάσταση..

— ArisPortosalte (@ArisPortosalte) January 13, 2021

Ο προσεκτικός αναγνώστης διαπιστώνει πως τίποτα δεν είναι τυχαίο. Καμία επιλογή λέξης, καμία διατύπωση και ασφαλώς ούτε το νόημα.

“Επανάσταση…”, “η πρώτη φορά μετά τη Μεταπολίτευση…”

Και αν ψάχνετε την προηγούμενη φορά που είχαμε τέτοια “επαναστατικά γεγονότα”, θα την εντοπίσουμε ακριβώς πριν τη Μεταπολίτευση, στη χούντα των Συνταγματαρχών, που αυτοαποκαλούνταν “επανάσταση”. Μπορεί να μην άλλαξε ταξικά χέρια η εξουσία, είχαμε όμως τους στρατιωτικούς να ελέγχουν στενά τα Πανεπιστήμια, ποιος μπαίνει και τι ακριβώς κάνει.

Ο Πορτοσάλτε εκστασιάζεται βλέποντας την Κεραμέως μαζί με τον Χρυσοχοΐδη και προδίδει τις συμπάθειές του προς την περίοδο της δικτατορίας. Αντί να φρίξει βλέποντας την πολιτική ηγεσία των σωμάτων καταστολής στην παρουσίαση ενός νομοσχεδίου για την Παιδεία και με τους ανατριχιαστικούς συνειρμούς, χαίρεται ακριβώς για αυτόν τον λόγο και τον αναδεικνύει, για όποιον τυχόν έχασε τη σημειολογία και το υπονοούμενο.

Μπορεί οι φοιτητές να φωνάζουν “με ΜΑΤ και βία δε γίνεται παιδεία”, για κάποιους όμως αυτό συμπυκνώνει τη μοναδική οπτική που έχουν για τα Πανεπιστήμια: περισσότερη αστυνομία, λιγότεροι φοιτητές. Όπως τότε, που κοιμόμασταν με τα παράθυρα ανοιχτά…