Ο «Βυσσινόκηπος» του Τσέχοφ από το εργαστήρι θεάτρου και Τέχνης Χαϊδαρίου

Το εργαστήρι θεάτρου και Τέχνης Χαϊδαρίου σε συνεργασία με τον Δήμο Χαϊδαρίου παρουσιάζει τον «Βυσσινόκηπο» του Άντον Τσέχοφ, σε μετάφραση Άρη Αλεξάνδρου και σκηνοθεσία Σ. Καρανικολάου, την Παρασκευή 7 και το Σάββατο 8 του Ιούλη, στις 8.30 μ.μ. στο Δημαρχείο Χαϊδαρίου (Παλατάκι), με ελεύθερη είσοδο.

Το εργαστήρι θεάτρου και Τέχνης Χαϊδαρίου σε συνεργασία με τον Δήμο Χαϊδαρίου παρουσιάζει τον «Βυσσινόκηπο» του Άντον Τσέχοφ, σε μετάφραση Άρη Αλεξάνδρου και σκηνοθεσία Σ. Καρανικολάου, την Παρασκευή 7 και το Σάββατο 8 του Ιούλη, στις 8.30 μ.μ. στο Δημαρχείο Χαϊδαρίου (Παλατάκι), με ελεύθερη είσοδο.

Ο «Βυσσινόκηπος» είναι το κύκνειο θεατρικό άσμα του Άντον Τσέχοφ. και αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά και αγαπημένα έργα της παγκόσμιας θεατρικής σκηνής. Το στοιχείο που το κάνει να ξεχωρίζει και να αγγίζει το θεατρόφιλο κοινό όλου του πλανήτη, είναι ότι σε αυτό, περισσότερο από κάθε άλλο έργο του δημιουργού, φαίνεται η δυσκολία, η αδυναμία πολλές φορές των ανθρώπων να συνειδητοποιήσουν τις αλλαγές στο κοινωνικό περιβάλλον και τον καταλυτικό ρόλο που παίζουν στην προσωπική τους ζωή.

Ο «Βυσσινόκηπος» του Τσέχοφ από το εργαστήρι θεάτρου και Τέχνης Χαϊδαρίου

Ο «Βυσσινόκηπος» γράφτηκε το 1903 και ο Τσέχοφ το ήθελε κωμωδία, αλλά τελικά σκηνοθετήθηκε σαν δράμα από τον Στανισλάφσκι στο Θέατρο Τέχνης της Μόσχας. Και όντως τα πρόσωπα του έργου είναι κωμικά ή μάλλον θα ήταν αν δεν ήταν ταυτόχρονα και τόσο «τραγικά» μέσα από τις αντιθέσεις και τις συγκρούσεις τους. Το στοιχείο της φάρσας και οι κωμικοί χαρακτήρες έρχονται σε αντιπαράθεση με τη δραματική αίσθηση της απώλειας και του ανικανοποίητου.

Ένα σπίτι στην εξοχή με τον ωραιότερο βυσσινόκηπο της περιοχής βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και της κατάρρευσης. Οι σχεδόν αδιάφοροι μικροαστοί ιδιοκτήτες του δεν κάνουν τίποτα για να το σώσουν από την πώληση. Χάνουν το αγαπημένο τους πατρικό σπίτι και το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να το κοιτούν και να αναπολούν… Να αναβιώνουν τις παιδικές τους αναμνήσεις, να νοσταλγούν τις παλιές ευχάριστες στιγμές, να χορεύουν, να γελούν, να φλερτάρουν…

Τίποτα δεν τους κάνει να μετανιώνουν για την απόφασή τους, ακόμα και όταν ακούν τα τσεκούρια να χτυπούν δυνατά και να κόβουν τις αγαπημένες τους βυσσινιές. Ο Άντον Τσέχωφ μέσα από το έργο του απεικονίζει τη διαρκή φθορά της καθημερινής ζωής στη Ρωσία του 20ού αιώνα, δίνοντας όμως μια νότα ελπίδας για το μέλλον και κάνοντας μια ακριβή πρόβλεψή της.

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: