«Αγγέλα» του Γ. Σεβαστίκογλου / Θέατρο Altera Pars – 2ος χρόνος (βίντεο)

Μετά την περσινή της επιτυχία η «Αγγέλα» του Γ. Σεβαστίκογλου, επιστρέφει στη σκηνή του Altera Pars, σε σκηνοθεσία Πέτρου Νάκου. Η παράσταση που συγκίνησε κοινό και κριτικούς, από το Σάββατο 14 του Οκτώβρη για δεύτερη χρονιά, ανανεωμένη, δυναμική και πάντοτε επίκαιρη.

Η Αγγέλα, ένα ορφανό κορίτσι, έρχεται από το χωριό της στο “μεγάλο κόσμο” της πρωτεύουσας αναζητώντας δουλειά, εκεί αντικαθιστά μια υπηρέτρια που έχει αυτοκτονήσει κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Στον σκοτεινό και περίπλοκο αυτό κόσμο θα συναντήσει τις άλλες υπηρέτριες, θα αφουγκραστεί τους καημούς τους, θα ανακαλύψει τα μυστικά τους, θ’ αποκτήσει φίλους κι εχθρούς. Πολύ σύντομα όμως, ο ερχομός του Λάμπρου, αδερφού της προκατόχου της, θα ανατρέψει κάθε ισορροπία, όταν η αγωνιώδης αναζήτησή του για τους πραγματικούς λόγους της αυτοκτονίας θα φέρει όλους τους ήρωες αντιμέτωπους με τα ηθικά τους διλήμματα και θα τους αναγκάσει να “πάρουν θέση”. Αγγέλα και Λάμπρος μοιραία εμπλέκονται σ’ ένα επικίνδυνο αλλά και γοητευτικό ταξίδι προς την αλήθεια τον έρωτα και τη ζωή, ένα ταξίδι που αποδεικνύεται εξίσου επώδυνο και ανατρεπτικό με απρόβλεπτες συνέπειες για τους ίδιους αλλά και όσους τους περιτριγυρίζουν…

Συντελεστές της παράστασης:

Σκηνοθεσία: Πέτρος Νάκος

Σκηνικά: Altera Pars // Επιμέλεια σκηνικού: Σάββας Πασχαλίδης // Κοστούμια: Δέσποινα Κολοκοτσά // Πρωτότυπη μουσική της παράστασης: Ελένη Λομβάρδου // Φωτισμοί: Πέτρος Νάκος // Επιμέλεια Κίνησης: Ελβίρα Μπαρτζώκα // Μουσική επιμέλεια: Πέτρος Νάκος – Αγγελική Κοντού // Κατασκευή αξεσουάρ: Μελανία Μπαλτσίδου

Διανομή: Αγγέλα: Αγγελική Κοντού // Λάμπρος: Παύλος Εμμανουηλίδης // Στράτος: Πέτρος Νάκος // Γεωργία: Έλενα Καστανά // Άννα: Στέλλα Κωνσταντάτου // Φανή: Μελανία Μπαλτσίδου // Νέρα: Κυριακή Στούρου // Μένιος: Γιάννης Ανδρουλακάκης // Κα Παπά: Στέλλα Κωνσταντάτου // Γκαρσόνι: Θάνος Κώτσης

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ: 15€ Κανονικό -12€ Φοιτητικό – 8€ (Ομαδικό/Άνεργοι/Α.Μ.Ε.Α)

Έναρξη παραστάσεων 14 Οκτώβρη

Παραστάσεις : Κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 21:00.

Απόσπασμα από το σκηνοθετικό σημείωμα:

(…) Ο συγγραφέας, εμπνευσμένος ενδεχομένως από τη γνωστή υπόθεση της ”Σπυριδούλας”, καταγράφει με έναν σκληρό ρεαλισμό, μέσα από τον μικρόκοσμο των υπηρετριών της εποχής, την εικόνα της Ελλάδας του ’50, όπου η φτώχεια, η εκμετάλλευση, η ανεργία και η ανάγκη για μετανάστευση, ματαιώνουν κάθε όνειρο και ελπίδα για “μια καλύτερη ζωή”… καταγράφει μία Ελλάδα -που τελικά τόσο μοιάζει με τη δική μας τη σημερινή- όπου ”οι μηχανισμοί της ηθικής διάβρωσης και της διαφθοράς που συντηρούνται από τους ισχυρούς και τον κόσμο του χρήματος”, πνίγουν κάθε αδύναμο, στερώντας του εν τέλει το δικαίωμα της ελεύθερης βούλησης και της αυτοδιάθεσης, υποβάλλοντας τον συνεχώς σε μια βασανιστική ηθική δοκιμασία που στόχο έχει την εξόντωση της ανθρώπινης του υπόστασης και την αφομοίωσή του από το Σύστημα…

Το έργο αρχίζει με την αυτοκτονία μιας 18χρονης υπηρέτριας, της Τασίας. Η έλευση του αδερφού της Λάμπρου και η αγωνιώδης αναζήτησή του για τα πραγματικά αίτια της πράξης της, θα αναγκάσει όλους τους ήρωες του έργου, να ζυγιάσουν τις ηθικές και ψυχικές τους αντοχές και να “πάρουν θέση”. Ο μικρόκοσμος της “ΑΓΓΕΛΑΣ”,εμφανίζεται ως μια μικρογραφία της κοινωνίας μας, όπου οι αντιδράσεις και οι συμπεριφορές ταλαντεύονται και αντιπαραβάλλονται: η τιμιότητα απέναντι στην ατιμία, οι αλήθειες στα ψέματα ή αντίσταση στην υποταγή.

Το ενδιαφέρον μετατοπίζεται σχεδόν εξ αρχής από την αποκάλυψη του μυστηρίου, αφού όλοι γνωρίζουν ή έστω υποψιάζονται την αλήθεια, στα πρόσωπα και στην τοποθέτησή τους απέναντι στα περιστατικά. Το ερώτημα ”Ποιόν είχε φίλο η Τασία;”  επαναλαμβάνεται καθ΄όλη σχεδόν τη διάρκεια του έργου, αλλά τα στόματα παραμένουν ερμητικά κλειστά και οι συνειδήσεις ναρκωμένες. Μόνη συνοδοιπόρος και στήριγμα στην έρευνά του Λάμπρου, η νεαρή κοπέλα που την ίδια κιόλας ημέρα αντικατέστησε την αυτόχειρα στην οικία Παπά… η Αγγέλα… Το δεκαεπτάχρονο ορφανό χωριατοκόριτσο, σαν ηρωίδα βγαλμένη από λαϊκό παραμύθι, με έμφυτη ροπή στο καλό και το δίκαιο,  “δε βολεύεται με λιγότερο ουρανό”, τολμά να κοιτάζει ψηλά, πιο ψηλά από τις ταράτσες των γκρίζων πολυκατοικιών, πέρα και πάνω από ‘κει που της έχει οριστεί. Έρχεται στην μεγαλούπολη αποφασισμένο να διεκδικήσει με πάθος το δικαίωμα του στο όνειρο και τη ζωή.

Ο αγνός, ανιδιοτελής και άνευ όρων “παραμυθένιος” έρωτας που γεννάται ανάμεσα στην Αγγέλα και τον Λάμπρο, θα τροφοδοτήσει το ζευγάρι με την απαραίτητη δύναμη ψυχής να ορθώσει το ηθικό του ανάστημα απέναντι στο “τέρας” της διαφθοράς. Μέσα σ’ αυτό το επικίνδυνο αλλά και γοητευτικό τους ταξίδι προς την αλήθεια τον έρωτα και τη ζωή, η Αγγέλα ενηλικιώνεται, συγκροτεί την επαναστατική της προσωπικότητα και γίνεται το σύμβολο του νέου ανθρώπου, του άφθαρτου που αντιστέκεται με γενναιότητα και αξιοπρέπεια απέναντι στο αδίστακτο σύστημα. Μπορεί αυτός ο άνθρωπος να νικήσει ή είναι καταδικασμένος να ηττηθεί;

Στο τελικό ερώτημα του έργου ο θεατής καλείται να απαντήσει ο ίδιος, στην αγωνιώδη κραυγή της ηρωίδας, αν η “ελπίδα” που προσωποποιείται στον αγαπημένο της, θα ζήσει;

Η απάντηση μάλλον, βρίσκεται στη στάση που όλοι μαζί κι ο καθένας ξεχωριστά επιλέγει να κρατήσει…

Τι να τον κάνω το σκοπό σου; Η στάση σου μου αρκεί.

Μπέρτολτ Μπρεχτ 1898-1956

Πέτρος Νάκος