Ο Νικολάι Βασίλιεβιτς Γκόγκολ, γεννήθηκε την 1η του Απρίλη του 1809, στην Ουκρανία. Ο Ντοστογιέφσκι, ο Τολστόι, και ο Τσέχωφ επηρεάστηκαν από τον Γκόγκολ
Ο Βουτυράς δεν κρατούσε το σπαθί της έρευνας, παρά την πένα της καταγραφής κοινωνικών πληγών, ονείρων και επιδιώξεων, αλλά και την αντιπολεμική σάλπιγγα και τον κλάδο ελιάς για την ειρήνη. Ήταν ο φωτογράφος της εποχής του, ο καημός και ο πόνος της νεότερης Ελλάδας.
Σαν σήμερα γεννήθηκε ο μεγάλος θεατρικός συγγραφέας, ποιητής και σκηνοθέτης Ερρίκος Ίψεν. Είχε ένα μεγάλο ιδανικό: Τη δημιουργία μιας ανώτερης ζωής, αφήνοντας πίσω τις προκαταλήψεις, τη θρησκοληψία, την ηθική κατάπτωση. Μέσα από το έργο του καταπολέμησε, όπως ο ίδιος πίστευε, τα αίτια της ανθρώπινης δυστυχίας
Ο μεγάλος αυτός συγγραφέας, πόνεσε πραγματικά τους δυστυχισμένους ανθρώπους και όπως λέει ο ίδιος: «Έσκυψα πάνω στο φτωχό και στον εργάτη και τον αγκάλιασα μ’ όλη μου την αγάπη. Η πείνα, ο μόχθος, η αρρώστια, η δυστυχία με κράτησαν νύχτες άγρυπνο να συλλογιέμαι…»
“Το σύνολο του πεζογραφικού και σεναριακού έργου του, αλλά προπάντων «Τα σταφύλια της οργής» και η νουβέλα «Άνθρωποι και ποντίκια» θα στέκουν υπεράνω του συμβιβασμού του, την περίοδο του μακαρθισμού, αλλά και του «Νόμπελ» που έλαβε το 1960”
«Ξεχάσαμε την ακατάλυτη αλήθεια: Ο λύκος δεν παίζει με τ’ αρνί. Ανοίξαμε την πόρτα και, μόλις μπήκε στο μαντρί… Νίκησε η αντίδραση, όμως είναι αδύνατο να γονατίσει ένα λαό, που χάρηκε έστω και για λίγο τη λευτεριά, που ένιωσε τη δύναμή του και κατάλαβε τι είναι ικανός να κάνει…»
«…Βλέπω, πως κάποτε είχα φροντίσει για τους δυστυχισμένους και τους παρηγόρησα, γεμάτος αισιοδοξία, γαλήνη και πίστη. Βλέπω, πως έχω ένα βωμό στις καρδιές τους, καθώς και στις καρδιές όλων των απογόνων τους. Βλέπω τώρα πόχω άσπρα μαλλιά, να με θυμούνται συχνά και τα μάτια τους βουρκώνουν από δάκρυα…»
Η Αθήνα της δεκαετίας του εξήντα, μέσα από τον δομημένο ρεαλισμό, αποκτά εκ νέου υπόσταση, όχι ως εξωτερική απεικόνιση μίας πράξης, αλλά ως ανατομία μίας πραγματικότητας.
Σαν σήμερα γεννήθηκε ο σοσιαλιστής συγγραφέας Τζακ Λόντον, ο μεγαλύτερος Αμερικανός συγγραφέας των αρχών του 20ού αιώνα. Στο εμβληματικό βιβλίο του «Η Σιδερένια φτέρνα» απαντάει σε πολλά ερωτήματα που απασχολούν τη σύγχρονη πραγματικότητα.
Τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, η εργατική τάξη στην Ελλάδα γίνεται βήμα-βήμα «τάξη για τον εαυτό της». Ταυτόχρονα, αναδύεται μια προοδευτική διανόηση στο πλευρό της εργατικής τάξης και όσων αγωνίζονται ενάντια στην κοινωνική αδικία και εκμετάλλευση, τον πόλεμο, το καπιταλιστικό σύστημα, στο πλευρό της ΕΣΣΔ και του σοσιαλισμού.