Ο Κουβανός επαναστάτης Χοσέ Μαρτί, που ήταν συνάμα στοχαστής, ποιητής, πολιτικός και συγγραφέας, ο Απόστολος της Κουβανικής Ανεξαρτησίας όπως τον αποκαλούν οι συμπατριώτες του, στους καταπιεσμένους ανθρώπους του μόχθου αφιέρωσε τη ζωή του, και για να ζήσουν ελεύθεροι και ανεξάρτητοι οι Κουβανοί και οι λαοί της Λατινικής Αμερικής, τη θυσίασε στη μάχη, μια μέρα σαν σήμερα, στις 19 του Μάη 1895.
Βγες έξω, σύντροφε! Ρίσκαρε (…)Μπρος, στο δρόμο έξω! Αγωνίσου! Να περιμένεις πια δε γίνεται, είναι αργά πολύ! Βοήθα τον εαυτό σου βοηθώντας μας…
Εδώ και περισσότερο από έναν αιώνα η δεύτερη Κυριακή του Μάη έχει καθιερωθεί ως η «Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας». Μια μέρα υποτίθεται γιορτινή που οι μάνες όλου του κόσμου έχουν την τιμητική τους. Όμως, όπως συμβαίνει και με πολλές ακόμα «παγκόσμιες ημέρες», τέτοιες επέτειοι, ξέχωρα απ’ τ’ αληθινά και ανόθευτα αισθήματα των ανθρώπων, έχουν καθαρά διακοσμητικό χαρακτήρα.
Σαν σήμερα, στις 12 του Μάη 1992, έφυγε από τη ζωή ο ποιητής Νίκος Γκάτσος, η πολύχρονη συνεργασία του οποίου με τον Μάνο Χατζιδάκι «ευθύνεται» για πολλά μεγάλα τραγούδια που αγαπήθηκαν από τον κόσμο και έμειναν άφθαρτα στο χρόνο. Άλλωστε και η πρώτη του εμφάνιση του Ν. Γκάτσου στη δισκογραφία (1958) ήταν με το τραγούδι «Χάρτινο το φεγγαράκι», που μελοποίησε ο Μάνος Χατζιδάκις.
Ανέκδοτο ποίημα της Μαριάννας Γιαννουράκου, που η ποιήτρια έστειλε στην Κατιούσα για το “καλώς όρισες” και για τη Μέρα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών. Την ευχαριστούμε!
“Ο άνθρωπος αυτός είναι κομμάτι της Καισαριανής και είναι ο μόνος ήρωας που αγάπησα. Άλλοι στη γενιά μου μπορεί να είχαν ήρωα έναν κινηματογραφικό αστέρα, έναν ποδοσφαιριστή. Εγώ ποτέ δεν σήκωσα τα μάτια μου από τον Ναπολέοντα Σουκατζίδη…”.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν΄αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκαιο. Θα βγείς στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα ματώσουν απ΄τις φωνές…
Με το Νίκο είχαμε βρεθεί για κάποια δουλειά της οργάνωσης σ’ ένα πατάρι της αγοράς, στο Καπάνι. Του είχα παραγγείλει και μου μαστόρεψε ένα ζευγάρι παπούτσια κι όταν μου τα έδινε κάποιες μέρες αργότερα, αστειευόμενος είπε: «Όσο για γερά μη σε νοιάζει, θα τα βρει ακόμα καινούργια η λευτεριά»!
Ο Γερ. Παπαδόπουλος μίσησε την επανάσταση και δεν έπαψε να την καταριέται ακόμα και το 1836 όταν έγγραφε τ’ απομνημονεύματά του, που αποτελούν ντοκουμέντα και τα τύπωσε το 1897 ο μοναχός Δ.Χ. Δουκάκης με τον τίτλο “Πνευματική Τράπεζα”. Ποιος ήταν και ποιοι λόγοι καθόρισαν αυτή του την στάση απέναντι στην επανάσταση;
