“Ακόμη κι αν οι ίδιοι οι θεοί είναι δεσμώτες, ελευθερία τότε θα δώσουμε και στους θεούς…”
Η Μαρία ήτανε δεκαοχτώ χρονώ, φίλη της αδερφής μου και γραμματέας της ΕΠΟΝ του χωριού μας. Όταν ερχότανε στο σπίτι μας αισθανόμουνα πως ανέβαινε το αίμα στο κεφάλι μου, κοκκίνιζα, τραβιόμουνα σε μια γωνιά κι έκανα πως δεν την έβλεπα. Όταν όμως νόμιζα πως δε με πρόσεχε κανείς…
Ο Νοέμβρης σε πείσμα του δύσκολου καιρού συνεχίζει το αέναο ταξίδι του. Κανένα εμπόδιο, καμιά δυσκολία όσο ανυπέρβλητη κι αν φαντάζει, δεν μπορεί να εμποδίσει τη ζωή – με τα πάνω και τα κάτω της, τις ομορφιές και τις πληγές της – να βρει το δρόμο της…
Ο Λαπαθιώτης πίστευε πως μόνο μέσα σε μια κομμουνιστική κοινωνία η παρακμή δεν έχει θέση και πως μόνο σε μια τέτοια κοινωνία ο άνθρωπος ολοκληρώνεται ως άτομο. «Η κομμουνιστική κοινωνία είναι το τελευταίο ατού της ταλαιπωρημένης ανθρωπότητας. Αν αποτύχει και σ’ αυτό, δεν της μένει παρά να επιστρέψει στο σκοτάδι και στην αποκτήνωση», έλεγε.
Σαν σήμερα, στις 30 του Οκτώβρη 1896, γεννήθηκε ο ποιητής και πεζογράφος Κώστας Καρυωτάκης.
Σαν σήμερα, στις 30 του Οκτώβρη 1988, έπαψε να χτυπά η καρδιά του Τάσου Λειβαδίτη. Ο μεγάλος μας ποιητής έφυγε από τη ζωή αθόρυβα όπως έζησε, ταξιδεύοντας «πλάι στα ονόματα των άστρων και τα καθήκοντα των συντρόφων»…
Μπαίνει στην εκκλησία, στέκεται στην ουρά, και βλέπει. Ηλεκτρικά καντήλια, μεγάφωνα στους τοίχους, βιομηχανικοί πολυέλαιοι. Οι αγιογραφίες, οι τοιχογραφίες με χρώματα χαρωπά-καθόλου ευσέβεια και δέος δεν του εμπνέουν…
Η ποιητική συλλογή με τίτλο «Πρωινό άστρο και άλλα ποιήματα» που μόλις κυκλοφόρησε, είναι το 7ο βιβλίο του ποιητή και συγγραφέα Γιώργου Δ. Μπίμη
Είσαι ξεχωριστός γιατί είσαι με εκείνους που ζουν και πεθαίνουν για να παλεύουν για τα δυο σου παιδιά και τα παιδιά του κόσμου
“Να σε παιδέψ’ ο Πλάστης μου, κατηραμένη ξενητειά! Μας παίρνεις τα παιδάκια μας και μας αφίνεις στη φωτιά…”