Ο σημερινός εαυτός μου λέει «ευχαριστώ» σε όλους τους πρωταγωνιστές. Ευχαριστώ για ό,τι μου έμαθε ο καθένας ξεχωριστά, για τις θυσίες και τη στάση ζωής του καθένα ξεχωριστά, για το ότι, η φωνή στο ράδιο, τα δάκρυα της μάνας, ο πυρετός του π...

Όταν κατέβασαν το σεντόνι, οι δυο γυναίκες έβαλαν πάλι τις φωνές. Ήταν ίδιος ο παππούς του ο Γιώργης, όταν τον ξεθάψαν από τον τάφο στα τρία χρόνια. Μόνο μαύρο δέρμα και κόκκαλα, ίδιος λείψανο αγίου.

Το 1971, ο Μάνος Λοΐζος γράφει το «Ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας» για την ομώνυμη, αριστουργηματική ταινία του Αλέξη Δαμιανού, και από τότε το ορχηστρικό θα αποκτήσει διαστάσεις θρύλου.

Γιατί τα καλοκαίρια είναι μόνο γαλάζια και λευκά, είναι πορτοκαλιά, και δροσερά τις νύχτες, είν' αργασμένα απ' τη θαλασσινή αλμύρα, και οι μόνες φλογίτσες που καίνε είναι από τα κεριά του Δεκαπενταύγουστου.