Πού είναι ο Μέσι; Πού είναι ο Ρονάλντο;

Αργεντινή και Πορτογαλία αποκλείστηκαν κι οι μισοί φίλαθλοι λυπούνται για τη χαμένη ευκαιρία να δουν μια μάχη Μέσι-Ρονάλντο, ενώ οι άλλοι μισοί χαίρονται που ο δικομματισμός του ποδοσφαίρου πήγε σπίτι του από την πρώτη μέρα του νοκ-άουτ.

Μπορεί να έχουν όλο το χρυσάφι του κόσμου στα πόδια τους, σε χρυσές μπάλες, χρυσά παπούτσια, τρόπαια και συμβόλαια, τους λείπει όμως το χρυσό τρόπαιο του Ζιλ Ριμέ, δηλ το Μουντιάλ. Και χτες θα μπορούσαν να πουν μαζί “δυστυχώς επτωχεύσαμεν”, αγωνιστικά μιλώντας.

Αντ’ αυτών βέβαια δεν ήταν κάποιος Γουλιμής, αλλά ο Μπαπέ, που είναι το μέλλον, ο Καβάνι και ο Σουάρες -που δεν τους λες τυχαίους. Και βασικά ήταν δύο ομάδες που έπαιξαν καλύτερα και πέρασαν δίκαια.

Για την Αργεντινή κάποιοι πιστεύουν ότι φταίει η μπλούζα του Αγουέρο με το V που έφτανε ως το στήθος, τα τατουάζ και η καγκουριά, που αντικατέστησαν τους μακρυμάλληδες σαν τον Μπατιστούτα, τον Κρέσπο και το Σορίν. Και τότε έχανε η Αργεντινή αλλά το έκανε με στιλ γιατί για ένα τέτοιο δούμε στην τελική.

Για άλλους φταίει ότι οι παίκτες δεν είχαν ψυχή και cojones σαν αυτά που έδειχνε ο Ντι Μαρία στην ισοφάριση. Αλλά εκτός από ψυχή πρέπει να έχεις καλή ομάδα και ποιότητα. Κι η φετινή Αργεντινή έκανε υπέρβαση που ήταν στα νοκ άουτ και είχε απλά τύχη και την τύχη να έχει τον καλύτερο παίκτη, χωρίς να ξέρει τι να τον κάνει και πώς να τον αξιοποιήσει.

Για άλλους πάλι αυτός ήταν η αιτία όλου του κακού. Φταίει ο Μέσι που έκανε τον παίκτη, τον προπονητή και βασικά κάτι σαν το Λεμπρόν του ποδοσφαίρου. Φταίει που δε μεγάλωσε στην Αργεντινή αλλά  στην προστατευτική γυάλα της Μπαρτσελόνα. Και βασικά φταίει που τόλμησαν να τον συγκρίνουν (αν δεν τον ξεπέρασε κιόλας) με τον Ντιέγκο που χτες μας έδειξε και τη γλώσσα του θεού και πάλι καλά που δε συνεχίζει η Αργεντινή γιατί μπορεί να έφευγε με υπογλώσσια.

Ακόμα κι αν δεχτούμε βέβαια πως το 86′ ο Μαραντόνα το πήρε μόνος του έχοντας πίσω μερικά τσεκούρια, ο Μέσι δεν είχε ούτε αυτά. Γιατί όταν βάζεις τρία στην άμυνα της Γαλλίας που έχει Βαραν και Ουμτιτί, είσαι άξιος της μοίρας σου αν δεν κρατήσεις πίσω και αφήσεις έναν αεροδιάδρομο στον Μπαπέ για να κάνει τις κούρσες του.

Όσοι τον μισούν φωνάζουν χαρούμενοι “δε θα πάρεις Κύπελλο ποτέ ρε κοντέ…”. Ο Μέσι θα έχει ίσως άλλη μια ευκαιρία στα 35 του στο Κατάρ, βασικά όμως πρέπει να συνηθίσει στην ιδέα πως θα είναι ο καλύτερος παίκτης που δεν πήρε ποτέ Μουντιάλ και να μάθει να ζει με αυτό.

Αν η Αργεντινή αποκλείστηκε από μία καλύτερη ομάδα, η Πορτογαλία βασικά εξουδετερώθηκε από τον καθρέφτη της. Η Ουρουγουάη -ή Ουραγουάη όπως την προφέρει ο Αναστόπουλος- δέχτηκε το πρώτο της γκολ στο Μουντιάλ από στημένη φάση που είναι η σπεσιαλιτέ της αλλά έβαλε δύο μπροστά, τα πρώτα δικά της που δεν ήρθαν από στημένο, αλλά σε κανονική ροή αγώνα, με τον Καβάνι που τραυματίστηκε και είναι αμφίβολος για το επόμενο ματς. Κι ο Σάντος έμεινε να απορεί τι πήγε στραβά κι έφτιαξε μια μη συμπαγή ομάδα που έφαγε έξι γκολ σε τέσσερις αγώνες.

Ο Ρονάλντο που άφησε μουσάκι για γούρι έβρισκε τείχος μπροστά του ο,τι και να έκανε, και έμεινε στα τέσσερα γκολ της φάσης των ομίλων, χωρίς να έχει πετύχει ούτε ένα σε νοκ άουτ αγώνα του Μουντιάλ. Όπως ακριβώς και ο Μέσι δηλ…

Θα ήταν ωραία ίσως να δούμε μια μεταξύ τους σύγκρουση ή τη ρεβάνς για τον τελικό του EURO (Γαλλία-Πορτογαλία) ή μια μάχη Αργεντινής κι Ουρουγουάης με αίμα και άμμο. Αλλά θα δούμε τελικά τις καλύτερες ομάδες, Γαλλία-Ουρουγουάη συον προημιτελικό. Και βασικά πολλούς που αναστέναξαν με ανακούφιση και θέλουν να δουν να σπάει το δίπολο Μέσι-Ρονάλντο φέτος στη μάχη για τη Χρυσή Μπάλα.

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: