Το μικρό μπάλωμα που δεν πρέπει να προσπερνάμε επιφανειακά

«…Δέστε:

Στὸ ἀριστερὸ μανίκι του ἔχει ἕνα πορφυρὸ τετράγωνο μπάλωμα. Αὐτὸ

δὲν διακρίνεται πολὺ καθαρά. Κι ἤθελα αὐτὸ προπάντων νὰ σᾶς δείξω.

Κι ἴσως γι᾿ αὐτὸ προπάντων θ᾿ ἄξιζε νὰ μὲ θυμᾶστε.»

Απόσπασμα από το «Επιλογικό» του Γ. Ρίτσου που επέλεξε ο Δ. Κουφοντίνας να μας αφήσει ως προαναγγελία θανάτου του.

Εμβάθυνση λοιπόν στα μικρά καθημερινά πράγματα του μικρού μας κόσμου… Το μικρό μπάλωμα που θα πρέπει να μην το προσπερνάμε επιφανειακά, να μην πέφτουμε στους εύκολους χαρακτηρισμούς, προκειμένου να αφήνουμε ατάραχο τον εφησυχασμό μας και να κοιμόμαστε ήσυχοι τα βράδια…

Προσωπικά είμαι κάθετα αρνητική στη δράση αυτού του ανθρώπου. Είμαι εντελώς αντίθετη με την μορφή ένοπλης πάλης, αντάρτικου πόλης στις δεδομένες κοινωνικοπολιτικές συνθήκες που έδρασε η 17Ν.

Όμως αυτή τη στιγμή στο πρόσωπο του Κουφοντίνα αποκαλύπτεται η ανυπαρξία ενός κράτους δικαίου. Η ανυπαρξία του επιβεβαιώνεται και από την τρέχουσα καθημερινότητα με τον Κούγια να υπερασπίζεται τον Λιγνάδη, προσπαθώντας εντέχνως να δώσει πολιτική διάσταση στο θέμα, από την ανάποδη όμως δηλώνοντας, ότι ο Λιγνάδης είναι το μέσο που χρησιμοποιήθηκε από μεγάλα οικονομικά συμφέροντα με τα οποία ήρθε σε ρήξη η καλή μας υπουργός.

Η ανυπαρξία κράτους δικαίου επιβεβαιώνεται για πολλοστή φορά από τα βασανιστήρια που υπέστη ο φοιτητής που μαζί με άλλους φοιτητές ζητούσαν απλά να ανοίξουν οι σχολές τους… Η αναλγησία και η έλλειψη κράτους δικαίου επιβεβαιώνεται καθημερινά από την τεράστια ανεργία που πλήττει αυτόν τον τόπο και τον εγκλωβισμό μιας μεγάλης μερίδας νέων ανθρώπων που έχει πάψει να ελπίζει, που νιώθει μεγάλη απογοήτευση, που δεν μπορεί να αντικρίσει το μέλλον μέσα σε αυτό το πάγχρυσο φως του ηλιοβασιλέματος που αναφέρεται και στο ποίημα. Αυτό το φως που όφειλε η γενιά μας να τους παραδώσει και μέσα από αυτό να διατηρήσουν την αισιοδοξία τους περιμένοντας μια νέα ανατολή.

Θα συμπληρώσω λοιπόν στο «Επιλογικό» που μας αφήνει ο Δ. Κουφοντίνας ως αποχαιρετιστήριο μήνυμα, τα λόγια του ίδιου που βρίσκονται στο βιβλίο του «Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη» . «Ο λαός θα πρέπει να λάβει ένα μήνυμα αντίστασης. Υπάρχουν στιγμές στην ιστορία που μια μικρή απόφαση, ένα μικρό βάρος μετρά με άλλα μέτρα και άλλα σταθμά». Ο ίδιος απέτυχε με τις μεθόδους του να στείλει αυτό το μήνυμα και ανέλαβε το πολιτικό κόστος αυτής της αποτυχίας.

Ο καθένας μας όμως θα πρέπει να κατανοήσει ότι οι μικρές μας αποφάσεις, η μικρή μας ύπαρξη, όταν παίρνει θέση απέναντι στην καταστρατήγηση του δίκαιου, όταν παίρνει θέση και αναλαμβάνει ειρηνική δράση υπερασπιζόμενη τον άνθρωπο και τα ανθρώπινα δικαιώματα, τότε η ύπαρξη αυτή μένει χαραγμένη στις επόμενες γενιές γιατί ανοίγει δρόμους αγώνα, ελπίδας, αισιοδοξίας και τότε οι μικρές μας αποφάσεις αποκτούν το μέγεθος και την αξία που τις κάνει να μην είναι πλέον μικρές αλλά τεράστιες.