Τι θα έλεγε ο Λένιν στην Τηλε-Σύνοδο Κορυφής;

Είμαστε σίγουροι πως ύστερα από τη χθεσινή τηλε-Σύνοδο Κορυφής πολλοί θα ισχυριστούν πως η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μαθαίνει από τα λάθη της, πως μετά από μια δεκαετή οικονομική κρίση συνεχίζει να παραμένει ανώριμη, άτεγκτη, σκληρή και να μην αφουγκράζεται τις ανησυχίες και τις ανάγκες των κρατών – μελών της. Έτσι θα εξηγήσουν οι περισσότεροι τη στάση της να προτείνει για την αντιμετώπιση της πανδημίας εργαλεία και μηχανισμούς αντίστοιχους με εκείνους που χρησιμοποιήθηκαν στην οικονομική κρίση.

Κι, όμως, δεν είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν «μαθαίνει» ή δεν «εξελίσσεται», αλλά ότι δεν μπορεί να κάνει κάτι διαφορετικό, αφού δεν μπορείς να απαιτήσεις από μια Ένωση που δημιουργήθηκε από την «αδήριτη ανάγκη για παραπέρα οργάνωση του καπιταλισμού, που θα αναπτύσσει ολοένα και περισσότερο τις άμυνες του» («Καπιταλισμός. Η κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας», Βασίλης Ραφαηλίδης, Εκδόσεις Εικοστού Πρώτου, 2000, σελ. 54) να επιδεικνύει αλληλεγγύη προς τους εργαζόμενους και να φροντίζει για την ευημερία τους.

«Αυτοί οι μηχανισμοί που έφεραν την τρόικα στην Ελλάδα δεν έχουν καμία χρησιμότητα. Θέλω να το κάνω σαφές, μην μπαίνετε στον κόπο, κρατήστε τα, η Ιταλία δεν τα χρειάζεται», απάντησε ο πρωθυπουργός της Ιταλίας, Τζουζέπε Κόντε, ενώ μαζί με τον Πρόεδρο της Ισπανίας, Πέδρο Σάντσεθ, ζήτησαν να βρεθούν ρηξικέλευθες λύσεις που να ταιριάζουν σε μια τόσο κρίσιμη κατάσταση. Μία από αυτές που πρότειναν – και συμφωνούν αρκετά κράτη – είναι το «ευρωομόλογο» που δεν πέφτει πρώτη φορά στο τραπέζι και δεν αποτελεί κάποια πρωτοπόρα πρόταση, αλλά μια λύση για να κρυφτεί το άμεσο πρόβλημα των εργαζόμενων μαζών κάτω από χαλί και να στηριχθούν με φθηνό δανεισμό οι μεγάλες επιχειρήσεις, πίσω από μια ψευδεπίγραφη εικόνα «αμοιβαιοποίησης χρέους» που κρύβει πολλές παγίδες.

Πριν τη Σύνοδο Κορυφής, η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, είχε δηλώσει πως πρέπει «να αποδείξουμε ότι η Ε.Ε δεν είναι μια Ένωση light», μια δήλωση που έκανε πιθανότατα έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού της πως η Ε.Ε έχει φερθεί πολύ «light» μέχρι σήμερα σε όσα προβλήματα έχουν ανακύψει.

Αν, όμως, η Ευρωπαϊκή Ένωση είχε επιδείξει άλλη στάση μέχρι τώρα, θα ήταν και μια διαφορετική Ένωση, που θα είχε άλλους σκοπούς και άλλες προτεραιότητες. Αυτό, όμως, δεν γίνεται, όπως προείπαμε, για έναν πολύ απλό λόγο που θα τον επισήμαινε ο Λένιν, αν έπαιρνε μέρος στην τηλε-Σύνοδο Κορυφής, βάζοντας τα πράγματα στη θέση τους: «Οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες, είτε είναι αντιδραστικές».