Στιγμές

Και απογοητεύεσαι όταν διαπιστώνεις πως κάποιοι σε έχουν «συνταξιοδοτήσει» αυθαίρετα ενώ είσαι ακόμα ενεργή, δεν έχουν καν την περιέργεια να δουν τι σκατά κάνεις εκεί που παλεύεις, αν αξίζουν τον κόπο οι απόψεις σου για το επάγγελμα που κάνεις χρόνια και που χρόνια υπερασπίζεσαι, αν…

Πολλές φορές μέσα στις φούριες και τις αγωνίες, για τη ζωή, τη δουλειά, την απήχηση των λόγων και των έργων σου, βγάζεις και συμπεράσματα για την πορεία των πραγμάτων. Ίσως και να παίζει ρόλο η ηλικία -λες να είναι αυτό αλλοίμονό μου- που αρχίζεις να θεωρείς όλα τα παλιά καλύτερα και «εμείς τότε …»

Και απογοητεύεσαι όταν διαπιστώνεις πως κάποιοι σε έχουν «συνταξιοδοτήσει» αυθαίρετα ενώ είσαι ακόμα ενεργή, δεν έχουν καν την περιέργεια να δουν τι σκατά κάνεις εκεί που παλεύεις, αν αξίζουν τον κόπο οι απόψεις σου για το επάγγελμα που κάνεις χρόνια και που χρόνια υπερασπίζεσαι, αν…

Και δεν κρύβεις τη στεναχώρια σου.

Σε μια τέτοια στιγμή ήρθε η πρόσκληση από τον Δάσκαλο Δημήτρη Καβάκο του 3ου και 4ου Δημοτικού Σχολείου Ν. Ψυχικού.

Μας γνώρισε η εικαστικός Ρένα Καλογερή και με κάλεσαν στο σχολείο να μιλήσω με τους μαθητές για το επάγγελμά μου. (Τιμή που  δυστυχώς δεν μου έκαναν συνοδοιπόροι μου, θεωρώντας ίσως πως δεν έχω λόγο ούτε να παρίσταμαι σε μια συζήτηση για τη Θεατρική Παιδεία).

Βρέθηκα λοιπόν στο σχολείο στις 5/2, την Τετάρτη που μας πέρασε.

Πριν αρχίσουν τις ερωτήσεις -που ήταν γεμάτες ενδιαφέρον και νόημα για την ουσία της δουλειάς- μου τραγούδησαν την Πιρόγα του Θάνου, τον Ερωτόκριτο, χόρεψαν ποντιακά, έπαιξαν μικρό θεατρικό του Ψαθά, διάβασαν μαρτυρίες από τον διωγμό των Ποντίων… Όλη τους η φροντίδα και η αγάπη μαθητών και δασκάλων, η ποιότητα της φιλοξενίας τους -ακόμα και με ποντιακά εδέσματα- τα δώρα τους στον αποχαιρετισμό, με συγκίνησαν τόσο που δεν έκανα καν τον κόπο να συγκρατήσω τα δάκρυά μου.

Έφυγα γεμάτη σιγουριά πως τίποτα δεν πάει χαμένο, όταν οι δάσκαλοι είναι Δάσκαλοι και τα παιδιά μαθαίνουν να αγαπούν όσα εξυψώνουν τον Άνθρωπο.

Πριν από μένα, είχαν επισκεφτεί τη Μαίρη Λίντα και κάλεσαν στο Σχολείο τον Μιχάλη Γκανά, οπότε καταλαβαίνει κανείς τι μεγάλο βραβείο ήταν για μένα αυτή η πρόσκληση και πόσο σπουδαίο δώρο.

Τους ευχαριστώ όλους, τον Δημήτρη, τη Ρένα -που έκανε το προξενιό- και όλους τους δασκάλους με την θαυμάσια μουσικό και κυρίως τα λατρεμένα παιδιά.

Σας παρακαλώ το σημείωμα μόνο ως ευχαριστήριο να το πάρετε.

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: