Στη “σωστή πλευρά” της ιστορίας… – Ακόμα κι όταν έλεγαν πως τελείωσε!

Ο Μητσοτάκης καμάρωνε από το βήμα της Βουλής πως η χώρα -δηλαδή η αστική της τάξη- ήταν πάντα στη σωστή πλευρά της ιστορίας. Πριν από μερικούς μήνες είχε πει κάτι αντίστοιχο, από τη Βουλή και πάλι, για την κυβέρνηση και την παράταξή του συνολικά. Αυτή που εξέφρασε πολιτικά το δόγμα “ανήκομεν στη Δύση”, το ΝΑΤΟ, την ΕΟΚ και λοιπούς διεθνείς οργανισμούς του ίδιου συνδικάτου.

Ας το παραδεχτούμε. Η Δεξιά ήταν πάντα στη σωστή πλευρά της ιστορίας.

Επί Κατοχής ήταν με τους λαδέμπορους και τους ταγματασφαλίτες, που ορκίζονταν στον Χίτλερ. Στην καλύτερη με αυτούς που έφυγαν στο εξωτερικό και περίμεναν τους Βρετανούς να έρθουν ως “απελευθερωτές”. Και τους έστησαν ένα άγαλμα στο Πεδίο του Άρεως, γιατί προφύλαξαν τη χώρα -δηλαδή το συμφέρον τους- από τον ΕΛΑΣ και τους κομμουνιστές.

Ήταν πάντα με τον Βασιλιά, τη Φρίκη, τις ραδιουργίες του Παλατιού, που έκαναν ακόμα και αυτόν τον Καραμανλή να αναρωτηθεί “ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο”. Ήταν με αυτούς που έστηναν “Παρθενώνες” στη Μακρόνησο, που παρουσιάζονταν στον Βαν Φλιτ -“ιδού ο στρατός σας…”, που ξεκοκάλιζαν λίρες και μετά τα κονδύλια της βοήθειας για τη μεταπολεμική ανασυγκρότηση.

Ήταν με τον ΙΔΕΑ, τα παιδιά του Παπάγου, τη μεγάλη χούντα των Στρατηγών και τους Συνταγματάρχες που τους πρόλαβαν, με τους “διαμεσολαβητές” που κρατούσαν “ανοιχτούς διαύλους” για μια ομαλή μετάβαση. Με τον Καραμανλή, αλλά και με τα τανκς, με το παρακράτος, με την ιστορική λήθη, γιατί… “ποιος νέος ενδιαφέρεται τι έγινε το ’63”; Ήταν με τους αρνητές των νεκρών του Πολυτεχνείου, με αυτούς που θέλουν να σταματήσει ο εορτασμός του.

Ήταν με το “ανήκομεν στη Δύση”, δίνομεν 2% για το ΝΑΤΟ, “ευχαριστούμε τους Αμερικανούς” για την Κύπρο και τα Ίμια (αν και στο δεύτερο τους πήρε τη δόξα ο Σημίτης), στέλνουμε στρατό στην Αφρική, εξάγουμε “δημοκρατία και ελευθερία” στον τρίτο κόσμο, για να μοιραστεί τις δικές μας αξίες…

Ήταν με το ξεπούλημα, τις ιδιωτικοποιήσεις, τα κοράκια που χτίζουν κέρδη πάνω στα θύματα της πανδημίας. Με την ακρίβεια, τη λιτότητα, τα αντιλαϊκά μνημόνια, τις μηδενικές αυξήσεις για να μη χαθούν οι ισορροπίες στην οικονομία. Με τις Αντουανέτες που λένε πως δεν είμαστε όλοι ίσοι και πως τα ΙΧ αυτοκίνητα είναι είδος πολυτελείας για τους πλούσιους.

Ήταν με τους Βουκεφάλες Μακεδονομάχους, που φοράνε την περικεφαλαία του χρήσιμου ηλίθιου για εκλογικούς σκοπούς. Με την ακροδεξιά σαπίλα του ντουνιά. Με τον (κάθε) Καλαμπόκα και όσους τον κάλυψαν πολιτικά.

Ήταν, είναι και θα είναι διαχρονικά με τους μεγαλοεπιχειρηματίες, τα λαμόγια, τους λαθρέμπορες, τους εφοπλιστές φοροφυγάδες, τους μαφιόζους, τους ιδιωτικούς στρατούς τους, το Ανώτατο Ιερατείο -που κάνει τις πιο χρυσές μπίζνες στη χώρα μας.

Ήταν και θα είναι με τον σκοταδισμό και την αντίδραση. Με τους Παπαρατσένκο και τους Καλύβες που ξαναγράφουν την ιστορία, όπως τους βολεύει. Με τον Φουκουγιάμα που είχε σπεύσει να κηρύξει πανηγυρικά το τέλος της…

Η μόνη πλευρά που έχουν διαλέξει είναι ταξική, όχι ιστορική. Είναι με τους καπιταλιστές, τους καταπιεστές και τους εκμεταλλευτές αυτού του κόσμου. Λένε πως είναι η σωστή, γιατί ως τώρα αυτή η πλευρά είναι η κυρίαρχη και έχει το πάνω χέρι. Αλλά είναι στο δικό μας χέρι να το αλλάξουμε και να γυρίσουμε τον τροχό της ιστορίας.